บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1149

หยู่เหวินเห้ารู้เป็นธรรมดา ไม่ต้องเอ่ยถึงประชาชน เพียงแค่ไม่ช่วยพระชายาอานและอานจือออกมา ก็ไม่สามารถลงมือกับหงเล่ได้ ไม่เช่นนั้น พวกนางแม่ลูกจะต้องตายในน้ำมือของสายสืบแน่นอน

เดิมทีเขาตั้งใจจะดำเนินการหลังจากที่ช่วยพระชายาอานแล้ว แต่ว่า อย่างไรก็ต้องเตรียมตัวไว้หลายอย่าง แผนนี้ไม่ได้ ก็ยังมีทางหนีทีไล่ที่สามารถไปได้

ในเมื่อการซุ่มโจมตีเป็นไปไม่ได้ เช่นนั้นก็ต้องทำตามแผนเดิมที่กำหนดไว้ มั่นใจว่าสามารถช่วยพระชายาอานออกมาได้ ค่อยวางแผนจัดงานเลี้ยงที่มีเลสนัยแอบแฝง ถึงอย่างไรก็จะต้องมีวิธีการบีบเขามาร่วมงานจนได้

เพราะว่า งานเลี้ยงที่มีเลสนัยแอบแฝงเป็นแบบซึ่งกันและกัน หงเล่ก็อยากควบคุมเขา ทำให้ท่านพี่สี่ลงมือบีบบังคับฮ่องเต้ให้สละราชบัลลังก์

ในเรื่องราวที่ซับซ้อนมากมาย หยู่เหวินเห้าได้จัดการจนเส้นสายของเหตุการณ์ชัดเจนแล้ว

ท่านพี่สี่จะต้องลงมือแน่ หากว่าช่วยพระชายาอานออกมา ท่านพี่สี่จะหันกลับไปต่อกรกับหงเล่ แต่หากช่วยออกมาไม่ได้ เขาก็ทำได้เพียงฟังหงเล่เท่านั้น เพื่อภรรยาและลูกก็ยอมที่จะแบกชื่อเสียงแห่งความอัปยศในการประทุษร้ายต่อบิดาและฮ่องเต้

หงเล่เพื่อที่จะรับประกันว่าท่านพี่สี่จะทำตามแผนการของเขาอย่างราบรื่น ก็ต้องรับประกันว่าพระชายาอานจะไม่ถูกช่วยออกมาอย่างเด็ดขาด และจะยิ่งควบคุมเขาไว้ในวันที่ดำเนินการ

ช่างเถอะ ใช้แผนเดิมยังจะดีซะกว่าสินะ วิธีการอื่น มักจะมีจุดที่ไม่รอบคอบอยู่เสมอ

แม้วิธีการนี้ ก็ไม่ใช่วิธีการที่จะไม่เกิดความผิดพลาดแม้แต่น้อย

เขาสะสางเรื่องราวทั้งเรื่องให้เป็นระเบียบชัดเจนรอบหนึ่ง ร่องรอยเบาะแสที่พอจะสืบได้ก็ไม่พลาดไปแม้แต่น้อย คำพูดประโยคนั้นที่ท่านพี่สี่กล่าว วนเวียนข้างหูอยู่ตลอด คนไร้ค่า ไม่ได้เรื่อง ที่พูดจะต้องเป็นจ้าวหงฟ่างเป็นแน่

เขามั่นใจว่าจ้าวหงฟ่างกักขังพระชายาอานและลูกหรือ?

หรือจะบอกว่าจ้าวหงฟ่างผู้นี้เพราะการล้างแค้นจะไม่ปล่อยพระชายาอานไป?

หรือจะบอกว่า จ้าวหงฟ่างเป็นผู้ควบคุมสายลับในเมืองหลวง? แต่เห็นได้ชัดว่าอันนี้ไม่ใช่นี่

เพิ่งจะสะสางต้นสายปลายเหตุ เพราะจ้าวหงฟ่างผู้นี้ ก็รู้สึกสับสนเล็กน้อยอีกแล้ว

เขาดึงข้อมูลของจ้าวหงฟ่างออกมา ค่อยๆดู

จ้าวหงฟ่างเข้ารับราชการทหารในปีรัชสมัยที่ยี่สิบห้าของไท่ซ่างหวง เพราะทำความดีความชอบได้รับการเลื่อนตำแหน่ง หลังจากปราบปรามโจรก็ทำความดีความชอบอีก ลอยสูงขึ้นไปโดยตรง ได้รับตำแหน่งแม่ทัพขั้นที่ห้า

ในข้อมูลมีจอมพลแสดงความคิดเห็นต่อเขา ในนั้นเจ้าฮู่เคยบอกว่าแม้นิสัยของเขาจะฉุนเฉียว แต่กลับมีจิตใจที่ยึดมั่นในความเป็นธรรม เดิมทีการแสดงความคิดเห็นของแม่ทัพมากมายที่มีต่อเขาก็ไม่ได้แย่ ทำไมในวันที่ออกศึก ถึงได้ดื่มเหล้าโดยไม่บันยะบันยัง ทั้งยังจะพูดจาพล่อยๆก่อนทำสงครามอีก?

เพื่อตรวจสอบให้ชัดเจน เขาเรียกแม่ทัพหลู่หม่างมาครู่หนึ่งอีกครั้ง ให้แม่ทัพหลู่หม่างสอบถามพลทหารที่ไปมาหาสู่และค่อนข้างจะสนิทกับเขาในอดีต

แม้ว่าเรื่องราวจะผ่านไปหลายปีแล้ว แต่วันเวลาในกองทัพเรียบง่าย อีกทั้งเรื่องนี้ไม่สามารถให้อภัยจ้าวหงฟ่างได้จริงๆ ดังนั้นคนที่จำได้ก็มีอยู่มากมาย หลู่หม่างไปสอบถาม ก็สืบถามช่องทางออกมาได้เล็กน้อย

เขาบอกต่อหยู่เหวินเห้า บอกว่าเวลานั้นยังมีอีกผู้หนึ่งที่ไปดื่มเหล้าพร้อมกับจ้าวหงฟ่าง คนผู้นั้นตอนนี้คือแม่ทัพของกองทัพทางใต้ สมัครเป็นทหารพร้อมกับจ้าวหงฟ่าง ชื่อว่าฟางมู่อวี่

ไตร่ตรองครู่หนึ่ง เขาเรียกสวีอีเข้ามา กล่าวว่า “เชิญคนที่เชี่ยวชาญในการแปลงโฉมหน้าของสำนักเหลิงหลังมารอบหนึ่ง ข้าต้องการพบจ้าวหงฟ่างผู้นี้สักหน่อย”

ท่านพี่สี่บอกเขาแก่ขา อาจจะไม่ง่ายดายเพียงนี้ ทีแรกมักจะคิดว่าจ้าวหงฟ่างผู้นี้เป็นสายลับอยู่ตลอด ไม่ได้ทำในสิ่งที่เขาคิด

สำนักเหลิ่งหลังเชี่ยวชาญในการแปลงโฉมปลอมตัว ส่งคนเข้ามาสองคน ไม่เกินประมาณครึ่งชั่วยาม หยู่เหวินเห้ามองดูตัวเองในกระจก ตัวเองก็ล้วนจำไม่ได้แล้ว

เส้นผมขาวโพลน บนหน้าผากมีรอยย่นยักคิ้วสองสามรอย แก้มสองข้างมีฝ้าของคนแก่เล็กน้อย ด้านหลังยัดสิ่งของแล้ว บังคับให้เขาจำเป็นต้องงอตัวงอเอวเล็กน้อยขณะที่เดิน ริมฝีปากไม่รู้ว่าทาสิ่งของอะไร ดูแล้วใหญ่กว่าเดิมทีมาก อีกทั้งมุมปากห้อยลง มองมาแวบหนึ่งก็คือคนผู้หนึ่งที่ลักษณะแก่ชราอย่างแท้จริง

“องค์ชาย ท่านแก่แล้วก็จะเป็นเช่นนี้ ไม่น่าดูยิ่งนักพ่ะย่ะค่ะ” สวีอีมองดูอยู่ด้านข้างเป็นเวลานาน กล่าวด้วยความตกตะลึง

องค์ชายแก่แล้วน่าเกลียดจริงๆ

หยู่เหวินเห้ามองดูเขาอย่างเฉยเมยแวบหนึ่ง “ปากหมาพูดสิ่งดีๆออกมาไม่ได้”

สวีอีหัวเราะฮิฮิและกล่าว “ใครแก่ชราก็ไม่น่าดูพ่ะย่ะค่ะ แต่วิชาการแปลงโฉมนี้ชั่งยอดเยี่ยมนัก ข้าน้อยมองไม่ออกสักนิดพ่ะย่ะค่ะ”

หยู่เหวินเห้ามองตัวเองในกระจกอีกแวบหนึ่ง เขาแก่แล้วจะเป็นเช่นนี้จริงๆหรือ? เช่นนั้นยายหยวนจะต้องรังเกียจเขามากเพียงใดกัน!