บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1183

หลังจากเหลิ่งจิ้งเหยียนออกจากจวนของหงเย่แล้ว ก็ไปหาหยู่เหวินเห้าที่กรมทหาร แจ้งเรื่องนี้ให้ทราบ

หยู่เหวินเห้ากำหนดแผนการขึ้นมาทันที ยังมีสัญญาลงนามฉบับหนึ่งของราชสำนักและหมอผีสวรรค์ ป้องกันเมื่อถึงเวลาที่รักษาอะโฉ่วหายดีแล้ว อะโฉ่วจะเปลี่ยนสีหน้าจำคนไม่ได้ เขาให้เหลิ่งจิ้งเหยียนดำเนินการเรื่องนี้ทันท่วงที จำเป็นต้องทำให้หนานเจียงสงบภายในปีนี้ให้ได้ ให้ราชสำนักวางหินที่หนักอึ้งในใจลง จะได้ตั้งใจจดจ่อต่อกรกับสภาวะความกดดันของกองทัพใหญ่ของเป่ยโม่

เขากล่าวต่อเหลิ่งจิ้งเหยียน “หากว่าเรื่องนี้สำเร็จ เป็นสวรรค์ที่ช่วยเหลือเป่ยถังของเรา ยุติความวุ่นวายภายใน แม้เป่ยโม่จะโหดเหี้ยมป่าเถื่อน เป่ยถังของเราก็ไม่กลัว”

เหลิ่งจิ้งเหยียนพยักหน้า “เป็นเช่นนี้จริงๆ ตอนนี้ก็เหลือแค่ก้าวนี้แล้ว”

ปัจจุบันนี้ความสงบสุขลอยอยู่เบื้องหน้า มีเพียงความโกลาหลทั้งภายในและภายนอกยุติลง จึงจะสามารถพัฒนากําลังประเทศอย่างแข็งขันได้ พวกเขามองหน้ากัน มีความทะเยอทะยานที่จะหล่อหลอมความเจริญรุ่งเรือง สงบสุขไม่ง่าย แต่การรักษาก็ยิ่งไม่ง่าย เส้นทางของพวกเขายังคงอีกยาวไกลน่ะ

วันเกิดของฮูหยินใหญ่ตระกูลหยวนในวันนี้ ฮ่องเต้หมิงหยวนได้แต่งตั้งฮูหยินใหญ่เป็นฮูหยินชั้นหนึ่งของประเทศ พระราชทานอักษรคำเรียกขาน หนังสือคำสั่งใช้ผ้าไหมลายหงส์และก้อนเมฆ นี่เป็นครั้งที่สองนับตั้งแต่ราชวงศ์เป่ยถังได้ก่อตั้งขึ้น ครั้งที่สองของการแต่งตั้งฮูหยินของประเทศอีกทั้งใช้ผ้าไหมลายหงส์และก้อนเมฆที่เป็นรูปมังกรพันขึ้นไปทำเป็นหนังสือคำสั่ง

แต่จะว่าไปก็บังเอิญ ฮูหยินของประเทศคนแรก ก็เป็นคนของตระกูลหยวน เป็นแม่ทัพใหญ่คนแรกของราชสมัยนี้และถึงปัจจุบันก็เป็นเพียงคนเดียวที่ออกทำศึกทั้งเหนือใต้เคียงข้างฮองเฮาที่สถาปนาประเทศ

ตอนนี้ตระกูลหยวนมีบุรุษค่อนข้างน้อย โดยเฉพาะในรุ่นอะซี่นี้ ตระกูลหยวนมีหลานชายเพียงสองคน หลายปีก่อน แม่ทัพหญิงของตระกูลหยวนยังขึ้นสนามรบทําสงครามเพื่อประเทศชาติ ต่อมามีอ๋องชินเกิดขึ้นมาอย่างฉับพลัน มีอ๋องเว่ยอ๋องอานก่อน หลังจากนั้นก็มีอ๋องฉู่หยู่เหวินเห้าเป็นต้น ตระกูลหยวนจึงค่อยๆลาออก ประกอบกับฮ่องเต้หมิงหยวนมีความคิดจะปกป้องอนาคตของตระกูลหยวน จึงพระราชทานที่ดินนาดีในอาณาบริเวณของกษัตริย์ให้พวกเขาได้อยู่อย่างสุขสบาย สืบสกุลลูกหลาน

พระคุณอันยิ่งใหญ่ของฮ่องเต้ คนตระกูลหยวนรู้สึกซาบซึ้งใจ เพียงรอวันเกิดผ่านไปแล้ว ก็จะเข้าวังเพื่อขอบพระทัย

งานเลี้ยงวันเกิดของฮูหยินใหญ่ มีผู้มาร่วมอวยพรมากมาย เหล่าขุนนางทั้งราชสำนัก ไม่มีผู้ใดไม่ให้เกียรติ ตระกูลหยวนจึงประกาศจะจัดงานเลี้ยงกินดื่มติดต่อกันสามวัน ให้ราษฎรมากิน ร่วมเฉลิมฉลองพร้อมกัน

หยวนชิงหลิงเตรียมของขวัญอย่างดีไว้ แล้วพาคุณย่าพร้อมทั้งเด็กๆกลุ่มหนึ่งเข้ามาพร้อมกับเจ้าห้าตั้งแต่เนิ่นๆ เพราะหมาป่าหิมะถูกยืมตัวไป เจ้าเสือน้อยก็ยังต้องตามมาด้วย พร้อมทั้งแม่นมสี่และคนอื่นๆ ประชากรของจวนอ๋องฉู่นี้ ก็เต็มหนึ่งถึงสองโต๊ะแล้ว

ถึงตระกูลหยวนทางนั้น ก็มีแขกมาไม่น้อยแล้ว เพราะวันนี้ช่วงเช้าตรู่ก็ได้รับราชโองการแล้ว ฉะนั้น ตอนนี้ทุกคนจึงเปลี่ยนคําเรียกขานต่อฮูหยินผู้ใหญ่ เรียกว่าฮูหยินติ้งกั๋วเหมือนกันทั้งหมด

วันนี้ฮูหยินติ้งกั๋วสวมชุดราชสํานักของสตรีที่ได้รับพระราชโองการแต่งตั้งบรรดาศักดิ์ชั้นที่หนึ่ง ไม่ได้สูญเสียความห้าวหาญในวัยเยาว์ไปแม้แต่น้อย กระดูกสันหลังแข็งแรง ฝีเท้าการก้าวเดินรวดเร็วราวกับเหาะเหิน ภายใต้การห้อมล้อมของลูกหลานตระกูลหยวน บุคลิกเจ้านายแห่งตระกูลที่สูงศักดิ์ เผยออกมาอย่างชัดเจนโดยไร้ข้อกังขา

ในที่สุดหยวนชิงหลิงก็ได้เห็นแม่นางเจ็ดแล้ว

นางเพิ่งจะกลับถึงเมืองหลวงเมื่อคืน เพราะเป็นวันเกิดของฮูหยินติ้งกั๋ว วันนี้นางก็สวมชุดสีแดงที่เป็นมงคล หวีผมเกล้ามวยสูง ประดับด้วยหินปะการังสีแดงและไข่มุก โฉมหน้าคล้ายคลึงกับหยวนหย่งอี้และอะซี่เล็กน้อย มีความห้าวหาญในลักษณะเฉพาะที่ตระกูลหยวนมี ดวงตาคมกริบสุขุม มองแวบเดียว ก็ดูมีลักษณะน่าเกรงขามของผู้มีอำนาจ เคยได้ยินอะซี่กับหยวนหย่งอี้พูดว่า ไม่กี่ปีมานี้นางเดินทางขึ้นเหนือล่องใต้ เพื่อขยายอาณาเขตการค้าขายให้ตระกูลหยวน ช่างเป็นบุคคลที่ยอดเยี่ยมจริงๆ

นางมองดูหยวนชิงหลิงและหยู่เหวินเห้า ภายใต้การชะเง้อคอของท่านแม่ของอะซี่ ขึ้นหน้าไปคารวะ

คุกเข่าข้างหนึ่งลงพื้น ทำความเคารพโดยใช้พิธีการของการพบมกุฎราชกุมาร “หม่อมฉันถวายบังคมองค์ชายรัชทายาท ถวายบังคมพระชายารัชทายาทเพคะ!”

“แม่นางเจ็ดเชิญลุกขึ้น!” หยวนชิงหลิงอมยิ้มมองดูนาง มิน่าล่ะเหลิ่งจิ้งเหยียนถึงได้ชอบนาง จริงๆแล้วนอกจากโฉมหน้า ราศีก็โดดเด่นเกินผู้คน คิดว่าหากส่งเสริมให้เรื่องนี้สำเร็จลุล่วงด้วยดี ก็เป็นเรื่องที่ดี

หยวนชิงหลิงกำลังคิดเรื่องนี้ ใครจะรู้หลังจากที่แม่นางเจ็ดลุกขึ้นก็กล่าวต่อหยวนชิงหลิง “พระชายารัชทายาทเพคะ เชิญเข้าไปพูดคุยสักสองสามคำในเรือนด้านข้างได้หรือไม่เพคะ?”