บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1202

ภายใต้การดูแลด้วยตัวเองจากฮูหยินใหญ่ หลังจากฝังเข็มไปเจ็ดวัน โรคกระดูกต้นคอของช่างปักได้เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นจริงๆ องค์หญิงใหญ่เจิ่นกั๋วก็ได้ทำตามที่สัญญาเอาไว้ ยังได้ป่าวประกาศต่อภายนอก จะทดลองฝีมือของเหล่าท่านหมอที่เพิ่งจบใหม่เหล่านี้ รักษาโรคปวดศีรษะ

การทำเช่นนี้นำมาซึ่งคนผู้คนที่สนใจมามุงดูมากมาย ต่างก็บอกว่าองค์หญิงใหญ่เจิ่นกั๋วคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วกระมัง คิดไม่ถึงว่าจะกล้าเรียกใช้ท่านหมอเหล่านี้มารักษา ในวังหลวงก็มีหมอหลวงนี่นา

โรคปวดศีรษะเป็นโรคเรื้อรัง และจะกำเริบที่บริเวณศีรษะ ถ้าหากทำการรักษาได้ไม่ถูกต้อง อายุนางปูนนี้แล้ว จะอันตรายถึงชีวิตได้

สมาชิกหญิงในราชวงศ์และบรรดาภรรยาขุนนางใหญ่ต่างก็มาเกลี้ยกล่อมขอร้อง พอรู้ว่าเป็นความคิดเห็นของหยวนชิงหลิง ต่างก็ตำหนิกันลับหลัง

ไม่ว่าคนนอกจะพูดอย่างไร วันนี้องค์หญิงใหญ่เจิ่นกั๋วก็มายังสถานที่ตรวจรักษาของฮูหยินใหญ่ หลังจากที่ตรวจชีพจรแล้ว ก็ได้จัดเตรียมเรื่องการฝังเข็ม

สมาชิกหญิงในราชวงศ์ที่มาเป็นเพื่อนองค์หญิงใหญ่ ต่างก็เป็นห่วงมาก ได้ถามคำถามกับท่านหมอที่จะทำการฝังเข็มมากพอสมควร กระทั่งคิดอยากจะขัดขวางการฝังเข็มด้วยซ้ำ

องค์หญิงใหญ่โมโหขึ้นมาแล้ว สั่งการลงไปว่า“ออกไปให้หมด ไปรออยู่ข้างนอกก็พอ ใครก็อย่าเข้ามารบกวนเด็ดขาด ”

“เสด็จแม่……”สะใภ้ขององค์ชายใหญ่นางชุยเดินเข้ามาเกลี้ยกล่อมอีกครั้ง “อย่างไรเสียก็ควรระมัดระวังเอาไว้ดีที่สุด ถ้าหากต้องการใช้การฝังเข็ม หมอหลวงก็มีความรู้ ไม่สู้เรียกหมอหลวงมาช่วยรักษาที่จวน”

“ทำไมจึงได้พูดมากเช่นนี้ บอกให้พวกเจ้าออกไปให้หมด ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรืออย่างไร”องค์หญิงเจิ่นกั๋วเอ่ยอย่างโมโห

หยวนชิงหลิงเดินเข้ามาพูดว่า “ฮูหยินทั้งหลาย ไม่ต้องเป็นห่วง ท่านหมอเหล่านี้แม้จะไม่ได้ทำการรักษากับบุคคลภายนอก แต่ช่ำชองวิชาการฝังเข็มเป็นอย่างยิ่ง ตอนที่อยู่ในโรงเรียน ได้ทำการฝึกฝนอยู่ทุกวัน ไม่มีปัญหาอะไรแน่ โปรดวางใจเถอะ”

นางชุยนั้นรู้สึกไม่พอใจต่อหยวนชิงหลิงเป็นอย่างยิ่ง “พูดน่ะพูดได้ แต่ถ้าหากเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้น ใครจะรับผิดชอบ พระชายารัชทายาทเชื่อใจพวกเขาถึงเพียงนี้ ทำไมไม่ทดลองด้วยตนเองเล่า ”

“ข้ารับผิดชอบเอง ”องค์หญิงใหญ่เจิ่นกั๋วเอ่ยอย่างโมโห ยกมือขึ้นเป็นการส่งสัญญาณ ให้บ่าวรับใช้หญิงชราไล่พวกนางออกไปให้หมด

เมื่อไร้หนทางอื่น ทุกคนต่างก็ได้แต่รออยู่ข้างนอก ข้างนอกยังมีประชาชนทั่วไปรวมตัวอยู่บางส่วน อยากจะเห็นว่าท่านหมอเหล่านี้มีฝีมือทางด้านการฝังเข็มยอดเยี่ยมจริงหรือไม่

องค์หญิงเจิ่นกั๋วนั่งอยู่บนเก้าอี้ แล้วก็มีท่านหมอคนหนึ่งเดินเข้าไปนวดที่เส้นประสาทบนใบหน้า นวดอยู่ชั่วครู่ จึงพูดว่า “องค์หญิงใหญ่ เริ่มการฝังเข็มแล้ว ท่านโปรดเอนร่างมาพิงข้างหลัง อย่าเคลื่อนไหวชั่วคราว”

องค์หญิงใหญ่ค่อยๆเอนร่างไปพิงกับพนักเก้าอี้ด้านหลัง สองมือจับที่เท้าแขนเอาไว้ ดูออกว่า นางยังคงมีความตื่นเต้นอยู่บ้าง

หยวนชิงหลิงเดินเข้าไปกุมมือของนางเอาไว้ พูดว่า “องค์หญิงใหญ่อย่ากลัวเพคะ ทำตัวตามสบายเหมือนการฝังเข็มที่ผ่านมา”

“ข้ารู้แล้ว”องค์หญิงใหญ่พูด ค่อยๆหลับตาลง รอเวลาที่เข็มเงินจะทิ่มลงมาบนหนังศีรษะ

รออยู่ชั่วครู่ กลับยังไม่รู้สึกอะไร แต่มือคู่นั้นยังคงนวดอยู่ที่จุดฝังเข็มบนศีรษะ สายตาของนางก็มีแววขุ่นเคืองขึ้นมาเล็กน้อย “ทำไมจึงยังไม่เริ่ม ”

อย่างไรเสียก็เป็นมือใหม่ เกรงว่าต้องกำหนดจุดฝังเข็มให้แน่ใจก่อน แต่ความลังเลไม่ตัดแน่ใจเช่นนี้ คนภายนอกเห็นแล้ว จะไม่ยิ่งรู้สึกว่าฝีมือของพวกเขาไม่ดีหรือ

หยวนชิงหลิงยิ้มบางๆ “องค์หญิงใหญ่ ได้ทำการฝังเข็มแล้ว”

องค์หญิงใหญ่นิ่งอึ้ง “ฝังเข็มแล้วหรือ”

ข้ารับใช้หญิงชราที่อยู่ข้างๆพูดยิ้มๆว่า “เมื่อครู่ตอนที่ท่านคุยกับพระชายารัชทายาท ท่านหมอได้ทำการฝังเข็มแล้ว ท่านไม่รู้สึกหรือ”

ขณะนี้เององค์หญิงใหญ่รู้สึกว่าเส้นเลือดบนศีรษะหยุดนิ่งไปชั่วขณะ หนังศีรษะรู้สึกหนักอึ้งอยู่บ้าง ตอนที่ทำการฝังเข็ม ก็มีความรู้สึกเช่นนี้ นางยิ้มบางๆ มองหยวนชิงหลิงและพูดว่า “ไม่เลวเลยจริงๆ ปกติข้าไม่ชอบฝังเข็ม โดยเฉพาะตอนที่ปลายเข็มทิ่มลงมา ค่อนข้างเจ็บ ”

“พวกเขาใช้เข็มเล่มเล็ก ฉะนั้นจึงเกิดความรู้สึกเจ็บไม่ชัดเจนนัก ”หยวนชิงหลิงเหลือบมองไปข้างนอกแวบหนึ่ง มีหลายสิบคนชะเง้อหน้ามอง ในนั้นมีหลายคน ที่มีท่าทีลับๆล่อๆ คิดว่าคงเป็นคนที่โรงหมอแห่งอื่นส่งมา เป็นไปได้สูงว่าองค์หญิงฮุ่ยผิงเป็นคนส่งมา

หยวนชิงหลิงเก็บสายตากลับมาอย่างเงียบๆ องค์หญิงฮุ่ยผิงผู้โง่เขลากระสับกระส่ายอยู่ไม่สุข เกรงว่าต่อไปคงจะหาเรื่องอีกตามเคย