บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1205

ท่านชายสี่เหลิ่งนิ่งอึ้ง ไฉนจึงลืมไปว่าเขาเป็นคนเจ้าเล่ห์ แต่ว่าเพิ่งจะพัฒนาขึ้นในช่วงสองปีนี้เอง

ได้ในสิ่งที่คิดแล้ว หยู่เหวินเห้าก็กลับไปที่จวน ฝีเท้าว่องไวเดินไปทางตำหนักเซี่ยวเยว่ ฉี่หลอบอกกับเขาว่า พระชายารัชทายาทอยู่ที่ห้องบัญชี วันนี้ในหมู่บ้านได้ส่งบัญชีมา พระชายารัชทายาทจะตรวจบัญชี

หยู่เหวินเห้าหัวใจไหววูบ ตอนนี้ในบ้านยังมีเงินอยู่เท่าไหร่ เขาไม่รู้เลยจริงๆ ฉวยโอกาสที่ยายหยวนกำลังตรวจสอบบัญชี อย่างไรเสียก็ต้องทำความเข้าใจกับนางให้ละเอียดก่อน เงินที่ใช้สำหรับศึกษาพัฒนาอาวุธ ถ้าหากให้น้องเขยออกทั้งหมด ใจเขาก็รู้สึกไม่เหมาะสม ถ้าหากจวนของตนเองมีเงินเพียงพอ ก็สามารถออกเงินได้ส่วนหนึ่ง

คิดได้แล้ว ก็ไปชงชาเก๋ากี้ด้วยตนเองหนึ่งแก้วส่งไปที่ห้องบัญชี

ทังหยางก็อยู่ด้านใน ได้ทำการตรวจสอบก่อนหนึ่งรอบค่อยส่งให้หยวนชิงหลิงตรวจให้แน่ใจ ในห้องบัญชีมีบัญชีวางไว้กองใหญ่ สามเดือนที่ไม่ได้ทำการตรวจบัญชีแล้ว ฉะนั้นจึงกองเต็มโต๊ะไปหมด

“กลับมาแล้วหรือ”เห็นหยู่เหวินเห้าเดินเข้ามา หยวนชิงหลิงก็วางบัญชีลง นวดดวงตาที่รู้สึกล้า

“เหนื่อยแล้วกระมัง ดื่มชาก่อน”หยู่เหวินเห้ารีบส่งชาเก๋ากี้ให้ทันที เดินอ้อมไปทางด้านหลังของนาง ค่อยๆบีบนวดที่ไหล่

ทังหยางพูดยิ้มๆว่า “พระองค์ พินอบพิเทาเช่นนี้ เกรงว่าจะมีจุดมุ่งหมายกระมัง”

หยู่เหวินเห้ากลอกตาให้เขาแวบหนึ่ง “ทำดีกับเมียหน่อยไม่ได้หรืออย่างไร”

“ย่อมได้ ”ทังหยางส่งบัญชีที่ผ่านการดูแล้วไปตรงหน้าหยวนชิงหลิง พูดว่า “พระชายารัชทายาทถ้าหากเหนื่อยแล้ว ก็พักก่อน พรุ่งนี้ค่อยทำต่อ”

หยวนชิงหลิงตอนนี้นั่งนานไม่ได้ จึงพยักหน้า “ได้ ถ้าเช่นนั้นวันนี้ก็ดูแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยตรวจส่วนที่เหลือต่อ”

“พ่ะย่ะค่ะ”คนทำบัญชีตอบรับหนึ่งเสียง

หยู่เหวินเห้านั่งลงหยิบบัญชีขึ้นมาอ่านครู่หนึ่ง ข้างในมีการจดบันทึกอยู่เต็มไปหมด พอดูแล้วเขาก็รู้สึกเวียนหัวตาลายขึ้นมาทันที รีบปิดบัญชีลง ถามว่า “ปีนี้รายได้ไม่เลวกระมัง”

“พอใช้ได้ หมู่บ้านมีรายได้ แต่ว่าไร่นาก่อนการเก็บเกี่ยว ได้ถูกน้ำท่วม ค่าเช่าที่นาคงเก็บไม่ได้ กำลังจะปรึกษากับท่านอยู่พอดี ส่งคนไปดูสถานการณ์เสียหน่อย ถ้าหากไม่มีการเก็บเกี่ยวจริงๆ ค่าเช่าก็คงจะไม่สามารถเก็บได้ ”

“เรื่องนี้ให้ทังหยางหาคนไปจัดการก็พอ”หยู่เหวินเห้าไม่สนใจเรื่องพวกนี้

“ได้ ประเดี๋ยวข้าจะหาคนไปดู ที่นาทางด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ของพวกเรา ปีที่ผ่านมาแทบจะไม่ถูกท่วมมาก่อน”ทังหยางจับตาดูอย่างดี จะหลอกลวงเขานั้นไม่ง่าย

คนทำบัญชีที่อยู่ข้างๆพูดขึ้นว่า “ปีนี้เคยท่วมแล้ว ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้อยู่ต้นน้ำของแม่น้ำหวย ตอนที่เกิดอุทกภัยน้ำได้หลากเข้าไป ทำให้คันกั้นน้ำขาด ตอนที่คันกั้นน้ำขาดนั่นเอง น้ำก็หลากเข้าท่วมที่นาของจวนอ๋อง แต่ว่าที่บริเวณของอ๋องฉีนั้นท่วมไม่ถึง นับว่าเป็นโชคดีก็ว่าได้”

หยู่เหวินเห้ารู้ว่าที่ดินที่ได้รับการจัดสรรของตัวเองอยู่ห่างจากน้องเจ็ดไม่มากนัก ที่นาทางด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้เหล่านั้นเป็นสิ่งที่เสด็จพ่อประทานให้หลังจากที่สู้รบชนะ เป็นที่นาที่อุดมสมบูรณ์ ภายหลังฮองเฮาก็ได้ไปขอให้ฮ่องเต้ประทานให้น้องเจ็ดบ้าง

“ใต้เท้าทัง ท่านส่งคนไปดู ตลอดแนวทางด้านตะวันตกเฉียงใต้ลงไป ดูสถานการณ์อุทกภัย ”หยู่เหวินเห้าพูด

“พ่ะย่ะค่ะ ข้าจะส่งคนไปทันที”ทังหยางพูดจบ ก็หมุนตัวเดินออกไป

หยู่เหวินเห้าเห็นหยวนชิงหลิงดื่มชาเก๋ากี้หมดแล้ว จึงยื่นหน้าเข้าไปหอมนางหนึ่งที คนทำบัญชีเห็นดังนั้น ก็รีบลุกขึ้นกล่าวลาทันที แอบยิ้มแล้วเดินออกไป

เห็นในห้องไม่มีใครแล้ว หยู่เหวินเห้าถามขึ้นว่า “ยายหยวน ตอนนี้บ้านเรามีเงินอยู่เท่าไหร่”