บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1227

องค์หญิงฮุ่ยผิงนิ่งอึ้งไปเลย สักพักค่อยเข้าใจทุกอย่าง แล้วก็กัดฟันพูดขึ้นว่า “หากเป็นเหลิ่งซี่ ข้าไม่ปล่อยเขาไว้แน่”

ยอดหมอหลิวยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้ที่จะเป็นเช่นนี้ เหลิ่งซี่พี่กระทำเพียงอย่างเดียวแน่ หากเขาเข้ามาเกี่ยวข้องแล้ว ก็จะต้องได้กำไรมากที่สุด และหยวนชิงหลิงเป็นลูกศิษย์ของเขา ตั้งแต่แรกทำไมถึงคิดไม่ได้ว่าเขาจะไม่นิ่งดูดายแน่?

กฎเกณฑ์ของตลาดนี้ ผ่านมา 20 ปี เขาเล่นจนรู้หมดทุกอย่างแล้ว หลงกลเขาได้อย่างไร?

เขาพูดขึ้นอย่างเยือกเย็นชา “ตอนนี้ซื้อโรงหมอแล้ว ซื้อยาแล้ว และผลิตภัณฑ์ยาของพวกเขาก็ได้ยึดตลาดอย่างรวดเร็วแล้ว ต่อให้พวกเราผลิตยาออกมาได้ ก็สู้ราคาถูกกับเขาไม่ได้ จะต้องมีการหยุดชะงักช่วงระยะเวลาหนึ่ง และเจ้าซื้อร้าน ซื้อยา ลงทุนไปด้วยเงินเป็นจำนวนมาก ตอนนี้เราอยู่ในสถานการณ์ที่ถูกชักนำอย่างพ่ายแพ้”

“จะไม่พ่ายแพ้ พวกเราจะสู้ราคาถูกกับเขา” องค์หญิงฮุ่ยผิงพูดขึ้นอย่างโกรธแค้น

“สู้ไม่ได้หรอก พวกเขานำเข้าสินค้าในราคาถูกกว่าพวกเราขนาดนี้ เราเพียงแค่เอากำไรจากยาสามเหวินต่อยาหนึ่งขวด พวกเราก็จะต้องขาดทุนห้าเหวิน พวกเราขายสินค้าก็จะขาดทุน หากไม่ขายสินค้าก็จะถูกพวกเขากลืนไปทางตลาด แล้วพวกเราก็จะไม่มีโอกาสได้ลุกขึ้นมาอีก”

ฮุ่ยผิงจะยอมได้อย่างไร กำหมัดพร้อมพูดขึ้นอย่างโมโหว่า “งั้นพวกเราจะปล่อยพวกเขาไปอย่างนี้หรือ?”

ยอดหมอหลิวค่อยๆนั่งลง เงยหน้าขาวซีดหมดแรงมองดูลูกสะใภ้ที่อวดเก่งมาทั้งชีวิตคนนี้ พร้อมพูดขึ้นว่า “สู้เหลิ่งซี่ไม่ได้ เขาเป็นคนที่รวยที่สุดในราชวงศ์เป่ยถัง เขามีทรัพย์สมบัติมากเท่าไหร่ เจ้าไม่รู้เลย ทรัพย์สมบัติของพวกเราอาจจะไม่ถึงหนึ่งส่วนของเขาด้วยซ้ำ”

ฮุ่ยผิงพ่นลมหายใจเย็นออกมา พร้อมพูดขึ้นว่า “นี่จะเป็นไปได้อย่างไร?”

ยอดหมอหลิวมีความรู้สึกว่า นี่อาจจะเป็นการต่อสู้อย่างพลิกคว่ำ ริมฝีปากของเขาสั่นเทา พร้อมพูดขึ้นว่า “เขาบริจาคเงินให้กับราชสำนักบ่อยครั้ง ให้ทีเป็นล้านถึงสองสามล้าน อย่างไม่กระพริบตา หากไม่มีทรัพย์สมบัติที่มั่งคั่ง เขาจะให้ได้หรือ?”

องค์หญิงฮุ่ยผิงพูดขึ้นอย่างโกรธจัดว่า “ข้าจากพ่ายแพ้อยู่ภายใต้เงื้อมมือเขาไม่ได้ เขาก็จะล้มข้าไม่ได้”

“เขาล้มเจ้าไม่ได้ในทันใด แต่จากค่อยๆกลืนกินเจ้า หยุดเถอะ”

องค์หญิงฮุ่ยผิงได้ยินพ่อสามีพูดเช่นนี้ แทบจะไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง ทำธุรกิจมาหลายปีนี้ วิธีการของเขาชาญฉลาดที่สุด และอยู่ในวงการธุรกิจมาตั้งนานขนาดนี้แล้ว ทำไมจะต้องกลัวเหลิ่งซี่คนที่ไม่มีเบื้องหลังอะไรเลย? ต่อให้ตอนนี้เขาเป็นราชบุตรเขย แต่ว่าไปแล้ว ฮ่องเต้ก็แค่เห็นแก่เงินของเขา ไม่สนใจดูแลเขาเลยสักนิด

“จะหยุดได้อย่างไร?” นางพูดขึ้นอย่างเย็นชา เงยหน้าขึ้น ใช้สายตาเหยียดหยามมองดูยอดหมอหลิว พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าไม่คิดว่าท่านพ่อจะขี้ขลาดขนาดนี้ แค่คาดเดาว่าเป็นฝีมือของเหลิ่งซี่ ก็ตกใจจนยอมแพ้ ใช่เหลิ่งซี่ที่มีส่วนเกี่ยวข้องหรือเปล่า ยังไม่เป็นที่แน่นอนเลย ปัญหาในตอนนี้ ก็แค่โรงหมอพวกนั้นไม่มีหมอไปประจำ งั้นก็หา จ่ายเงินจำนวนมากไปหา ข้าไม่เชื่อว่าจะไม่มีหมอมา” ฮุ่ยผิงพูดเสร็จ ใช้สายตาที่ผิดหวังอย่างที่สุดมองดูยอดหมอหลิว แล้วหันตัวจากไป

องค์หญิงฮุ่ยผิงสั่งคนปล่อยข่าวออกไป ให้คนหาหมอมาประจำ

แต่ยังหาคนไม่ได้ พระราชโองการฉบับหนึ่งก็ประกาศแจ้งมา

ที่แท้ ใต้เท้าอู๋ของโรงหมอหุ้ยหมิงไปฟ้องฮ่องเต้ว่า องค์หญิงฮุ่ยผิงกับยอดหมอหลิวพยายามจ่ายเงินติดสินบนเขา หวังควบคุมราคายาสมุนไพร

ก่อนหน้านี้ฮ่องเต้หมิงหยวน ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นการกระทำขององค์หญิงฮุ่ยผิง ครั้งนี้หลังจากไปเยี่ยมเยียนประชาชนอย่างเป็นการส่วนตัว พบว่าฮุ่ยผิงทำเกินไป ดังนั้นจึงมีพระราชโองการกำหนดควบคุมราคายา แต่เค้าก็ไม่ได้ตำหนิฮุ่ยผิง และก็ไม่ได้ลงโทษนาง เดิมมีเจตนาจะใช้พระราชโองการฉบับนี้ โจมตีนางพร้อมกับควบคุมราคายา กลับคิดไม่ถึงว่านางจะยังหันกลับมาติดสินบนโรงหมอหุ้ยหมิง คิดควบคุมราคายาต่อไป