บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1229

ทั่วทั้งเมืองหลวง ยกเว้นเป่าหยวนถังของฮุ่ยผิง ที่ไม่ได้ดำเนินการ นางไม่ดำเนินปรับราคายาค่ารักษาด้วยซ้ำ ไม่ได้ให้หมอประโรงหมอไปขอใบรับรอง นางกลับเข้าวังไปขอเข้าเฝ้าฮ่องเต้หมิงหยวนหลายรอบ ให้ฮ่องเต้หมิงหยวนยกเว้นนางเป็นกรณีพิเศษ

เริ่มแรกฮ่องเต้หมิงหยวนไม่สนใจนาง แต่สุดท้ายก็ให้นางเข้าพบ บอกนางเพียงประโยคเดียวว่า ตอนนี้ราชสำนักก่อตั้งโรงหมอหลวง โรงหมอของนางหากยังอยากเปิดต่อไป ก็ให้ไปดำเนินการขอใบอนุญาตที่ทำการปกครองโรงหมอหลวง หากไม่ดำเนินการภายในสามเดือน จะยกเลิกสิทธิ์ในการดำเนินการ

หากฮุ่ยผิงไป เท่ากับเป็นการยอมแพ้หยวนชิงหลิง หากไม่ไปก็ไม่สามารถเปิดโรงหมอต่อไปได้ ความแค้นนี้ นางกลืนไม่ลง และที่สำคัญที่สุดคือ เมื่อขอใบอนุญาตแล้ว เท่ากับว่าเป่าหยวนถังยอมรับการควบคุมของโรงหมอหลวง นางยิ่งทนรับไม่ได้

ด้วยความร้อนใจ จึงทำได้เพียงกลับไปปรึกษาราชบุตรเขยหลิวกับยอดหมอหลิว ตอนนี้สภาพจิตใจยอดหมอหลิวตอนนี้แตกสลาย เขารู้ว่าไม่สามารถสู้กับพระราชสำนักได้ ยิ่งสู้พระชายารัชทายาทกับท่านชายสี่เหลิ่งไม่ได้

ดังนั้น เขายังคงแน่นให้ฮุ่ยผิงไปขอใบอนุญาต ให้หมอผ่านการประเมิน ปรับเปลี่ยนราคา แล้วดึงผู้ป่วยกลับมา

ส่วนโรงผลิตยา ยังไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของโรงหมอหลวง แต่เขาคิดว่าต่อไปก็ต้องอยู่ภายใต้การควบคุมดูแล ดังนั้น โรงผลิตยาจะต้องกลับมาดำเนินการโดยเร็วที่สุด ปรับลดราคาให้กลับมาสู่ตลาดอีกครั้ง

ฮุ่ยผิงฟังคำพูดพวกนี้แล้ว คิดเพียงว่ายอดหมอหลิวกับราชบุตรเขยหลิวล้วนเอาความทะเยอทะยานอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าของคนอื่นมาดูถูกศักดิ์ศรีของตนเอง ในใจลึกสั่งสมไฟแห่งความโกรธ มาถึงนาทีนี้ ในที่สุดทั้งหมดก็ถูกระเบิดออกมา นางยกมือปัดสิ่งของบนโต๊ะหนังสือของยอดหมอหลิวหล่นทิ้งบนพื้น พร้อมตะคอกพูดขึ้นว่า “ขี้ขลาดตาขาว ล้วนขี้ขลาดตาขาว ปกติพูดได้อย่างดูดี พูดได้อย่างเก่งขนาดไหน? เมื่อเจอกับปัญหาจริงๆ แม้แต่ผายลมก็ทำไม่ได้ ให้ข้ายอมแพ้ ทำไมข้าต้องยอมแพ้?”

สีหน้ายอดหมอหลิวเคร่งขรึม จ้องมององค์หญิงฮุ่ยผิงด้วยสายตาเยือกเย็น

ราชบุตรเขยหลิวก็ตกตะลึง โกรธจนใบหน้าแดงก่ำ พร้อมพูดขึ้นว่า “ทำไมเจ้าพูดกับท่านพ่อเช่นนี้? เจ้าบ้าไปแล้วหรือ?”

องค์หญิงฮุ่ยผิงพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ข้าพูดผิดหรือ? เจ้าไม่ฟังดูว่าเขาพูดอะไรออกมา? ต่อให้เป็นการทำศึก ก็จะกลัวการทำศึกแล้วยอมแพ้ก่อนไม่ได้ พวกเจ้าทำให้ข้าผิดหวังมาก”

ราชบุตรเขยหลิวพูดขึ้นอย่างโมโหว่า “ทำให้เจ้าผิดหวังอะไร? หลายปีมานี้ ไม่ใช่เสด็จพ่อหรอกหรือที่ช่วยคิดวางแผน? ด้วยนิสัยหยาบคายของเจ้า สามารถทำธุรกิจใหญ่โตอะไรได้? เจ้าทำได้เพียงสั่งคนไปทุบตี ไปทำลาย ไปฆ่าคน ความสัมพันธ์มากมายล้วนเป็นเสด็จพ่อไปหามา ไม่ใช่เป็นเพราะเจ้าโหดเหี้ยม ชั่วร้าย หรือมีความสามารถ”

ฮุ่ยผิงไม่เคยถูกราชบุตรเขยหลิวต่อว่า ในใจยิ่งโกรธจัด พร้อมพูดขึ้นว่า “ความสัมพันธ์? ความสัมพันธ์ทั้งหมด เขาล้วนใช้เงินซื้อมา ข้าทำอะไร เคยต้องใช้เงินไหม?”

ราชบุตรเขยหลิวพูดขึ้นว่า “หลายวันก่อนเจ้ายังพูดว่า ถึงแม้ท่านพ่อจะจ่ายเงินพวกนั้นไป แต่ก็ล้วนอาศัยเช่นนี้ ถึงสามารถมั่งคั่งได้ขนาดนี้ ครั้งนี้ทำไมเจ้าถึงไม่ยอมรับ? ลบล้างไม่เห็นคุณความดีของเสด็จพ่อ เจ้าทำเกินไปแล้ว”

ยอดหมอหลิวยกมือ พร้อมพูดขึ้นว่า “เอาล่ะ ไม่ต้องพูดอีกแล้ว เจ้าหญิงพูดถูก ข้าไม่มีความสามารถ ต่อไปเรื่องการทำธุรกิจ ข้าจะไม่ยุ่งอีก เจ้าหญิง แบ่งสมบัติเถอะ เป่าหยวนถังกับโรงผลิตยา ข้าเอาแค่สองส่วน เจ้าหญิงอยากทำอะไรต่อ ข้าจะไม่ห้าม แบ่งตามหุ้นก็พอ”

สีหน้าองค์หญิงฮุ่ยผิงเยือกเย็น จ้องมองเขาสักพัก หัวเราะเยาะพร้อมพูดขึ้นว่า “สองส่วน? เจ้าอย่าฝัน ข้าจะไม่แบ่งให้เจ้าสักบาท”

“เจ้า.....” ราชบุตรเขยหลิวโกรธจัด กำลังจะพูด ยอดหมอหลิวส่งสายตาให้เขา บ่งบอกให้หุบปาก