บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1255

หยวนชิงหลิงไม่ได้เป็นกลัวว่าปลอม แต่ช่วงระยะเวลานี้ ถูกกำหนดว่าไม่สามารถสงบสุขได้

“อีกประเดี๋ยวข้าก็จะเข้าไป ท่านยังมีคำพูดอะไรต้องการฝากถึงเขาอีกหรือไม่? สถานการณ์วันนี้ของท่านเป็นอย่างไรบ้าง? เขาจะต้องถามเป็นแน่เพคะ” หรงเยว่กล่าว

หยวนชิงหลิงยังไม่ได้พูด ฉี่หลอที่อยู่ด้านข้างก็พูดขึ้นว่า “พระชายารัชทายาทไม่สบายน่ะเพคะ? วันนี้ก็เรียกฮูหยินใหญ่เข้ามาตรวจชีพจรด้วยเพคะ”

หรงเยว่ตกใจเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้น? ไม่สบายตรงไหนหรือเพคะ?”

หยวนชิงหลิงกรอกตาขาวใส่ฉี่หลอแวบหนึ่ง “อย่าฟังฉี่หลอพูดเลอะเทอะ ข้าไม่เป็นไร แค่กระหายน้ำอย่างไม่มีสาเหตุ ทังหยางไม่วางใจ จึงได้เรียกท่านย่าเข้ามาตรวจดู เพราะไฟตับลุกโชนก่อให้เกิดขึ้น คาดว่าเพราะร้อนใจเรื่องนี้เล็กน้อยจนร้อนในแล้ว เจ้าบอกกับเจ้าห้าว่าทุกอย่างเรียบร้อย ข้าสบายดีก็ได้แล้ว”

หรงเยว่หัวเราะขึ้นมาแล้ว “แต่ว่า พูดกลับกันนะเพคะ ท้องนี้ครั้งนี้ของท่าน อารมณ์กลับฉุนเฉียวกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อย เจ้าประทัดน้อยสีแดงในท้องของท่าน คาดว่าก็คงอารมณ์ฉุนเฉียว แต่ข้ากลับกัน ตั้งแต่ตั้งครรภ์ลูกนี่ นิสัยสงบนิ่งขึ้นมาก ข้ารู้สึกว่า อนาคตลูกจะต้องเหมือนกับเจ้าหกเพคะ”

อะซี่เข้ามา หัวเราะแล้วกล่าว “เหมือนอ๋องหวยดีเพคะ ฉุนเฉียวเหมือนท่าน เช่นนั้นก็จัดการยากแล้ว”

มือทั้งสองข้างของอะซี่เท้าสะเอว หลังจากที่จากตั้งครรภ์ ก็มักจะเดินเช่นนี้เสมอ ไม่ว่าท้องจะใหญ่หรือไม่ ก็ต้องมีท่าทาง

“หากว่าเป็นผู้ชาย ข้าคิดว่าต้องมีอารมณ์ร้อนหน่อยถึงจะดี ลูกสาวก็สุขุมหน่อยจะดี อนาคตจะได้แต่งงานออกไปง่ายๆ” การไม่ได้แต่งงาน ในความคิดของหรงเยว่ เป็นโศกนาฏกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

นางคนเดียวสามารถค้ำยันได้ครึ่งฟ้า แต่ว่า ความจริงแล้วความคิดของนางค่อนข้างโบราณ โดยปกติการใช้ชีวิตของนางเป็นแบบผัวหาบเมียคอน จับมือกับคนผู้หนึ่งอยู่ด้วยกันไปทั้งชีวิต ดีเพียงใดกัน

หยวนชิงหลิงหัวเราะขึ้นมา มองดูอะซี่นั่งลงข้างๆหรงเยว่ ทันทีที่มองนี้ ก็อดแปลกใจเล็กน้อยไม่ได้ “ปกติแล้วพวกเจ้าสองคนไม่นั่งด้วยกัน วันนี้เมื่อเทียบกันเช่นนี้ หรงเยว่ ท้องของเจ้ายังใหญ่กว่าอะซี่เล็กน้อยอีก”

“เป็นไปไม่ได้หรอกมั้งเพคะ?” หรงเยว่เหลือบมองท้องของอะซี่ ของตัวเองใหญ่กว่าอะซี่เล็กน้อยจริงๆ จึงกล่าว “ข้ากินเยอะ อะซี่หมู่นี้ไม่ใช่ลดปริมาณอาหารหรือ?”

อะซี่ส่ายหน้า “ไม่นะ ข้าก็ยังกินเข้าไปแล้ว ข้าอดทนความหิวไม่ได้ สวีอีก็ขัดข้าไม่ได้ ก็ยังคงให้ข้ากินแล้ว ข้าได้ยินท่านย่าบอกว่า ท้องนี้ของข้าใหญ่กว่าคนท้องที่ระยะเดือนเท่ากันแล้ว ทำไมท่านยังได้ใหญ่กว่าของข้าอีกล่ะ? ท่านคงจะไม่ได้ท้องลูกแฝดหรอกนะเพคะ?”

พิจารณาถึงระยะตั้งครรภ์ ความจริงอะซี่และหรงเยว่ก็พอๆกัน แค่เพียงอะซี่ตรวจออกมาว่าตั้งครรภ์ก่อนเท่านั้น

แต่ท้องของหยวนชิงหลิงจะเล็กกว่าพวกนางสองคนประมาณเดือนหนึ่ง ดังนั้น เปรียบเทียบของนางกับทั้งสองแล้ว จะมีความแตกต่างอย่างเห็นได้ชัดเจน

ได้ยินอะซี่พูดเช่นนี้ หรงเยว่เองก็ตะลึงงันทันที “ไม่หรอก? เจ้าอย่าหลอกให้ข้าดีใจ”

นางยื่นมือไปลูบท้อง ตั้งครรภ์ครั้งแรก ที่ไม่รู้ยังมีอีกมากมายนัก แม้ว่าในจวนจะมีหมออยู่ตลอด แต่นางไม่ได้มีอาการอะไรจึงไม่ได้ให้หมอตรวจชีพจรเรื่อยเปื่อย ในด้านการตั้งครรภ์นี้นางยังมีความมั่นใจเป็นอย่างมาก เพราะว่าสุขภาพร่างกายของนางดี

“เคลื่อนไหวแล้ว!” บนใบหน้าของหรงเยว่มีความดีใจ สายตาแห่งความรักของมารดาเปล่งประกาย

หยวนชิงหลิงมองดูท้องของนาง “หมอได้บอกหรือไม่ว่าในท้องของเจ้ามีกี่คน?”

“ไม่ได้บอกเพคะ” หรงเยว่กล่าว

“มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นฝาแฝดจริงๆ” หยวนชิงหลิงกล่าว นางลุกขึ้นยืนหมุนเข้าไปหยิบกล่องยาด้านหลังฉากกั้น หยิบหูฟังทางการแพทย์แล้วเดินออกมา “ข้าช่วยเจ้าฟัง มานอนบนเก้าอี้กุ้ยเฟย”

หรงเยว่เกิดความตื่นเต้นเล็กน้อย มองดูอะซี่แวบหนึ่ง กล่าว “คงไม่ได้โดนปากทองคำของเจ้าพูดถูกเข้าแล้วหรอกนะ? ทีแรกข้าก็ไม่เคยมีความเพ้อฝันเช่นนี้มาก่อนเลยล่ะ หากว่าเจ้าพูดถูกจริงๆ ข้าก็อวยพรให้เจ้าให้กำเนิดลูกแฝด”

อะซี่ไม่ได้มีปณิธานที่ยิ่งใหญ่ หัวเราะแล้วกล่าว “ข้าไม่อยากด้วยหรอกเพคะ หากว่าตั้งท้องลูกแฝด ขณะที่เกิดก็จะเจ็บเป็นอย่างมากเชียวเพคะ”