บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1256

อะซี่หัวเราะพลางแล้วเอ่ย “หรงเยว่ช่างเป็นคนที่แปลกประหลาดคนหนึ่งของราชวงศ์จริงๆ!”

หยวนชิงหลิงเงยหน้ามองดูอะซี่ “แปลกประหลาด?”

“ใช่เพคะ งดงาม โดดเด่น ใจกว้าง นิสัยตรงๆเบิกบาน อยู่ได้ด้วยตัวเองแต่กลับรู้จักถ้อยทีถ้อยอาศัยมีความรักความเคารพต่อกันกับอ๋องหวย ช่างเป็นคนประหลาดที่ยอดเยี่ยมจริงๆเพคะ!” อะซี่ชื่นชมหรงเยว่ไม่หยุดปาก

หยวนชิงหลิงยิ้มแล้ว แปลกประหลาดคำนี้ในยุคปัจจุบันถูกเล่นจนเสียหายแล้ว แต่จริงๆแล้วคำนี้ก็มีความหมายแฝงที่ดีในตัวเอง

นางพูดคล้อยตามอะซี่ “ไม่ผิด หรงเยว่ช่างเป็นคนแปลกประหลาดที่ยอดเยี่ยมผู้หนึ่งจริงๆ!”

หลังจากที่หรงเยว่คนแปลกประหลาดที่ยอดเยี่ยมออกจากจวนอ๋องฉู่แล้ว ก็มุ่งตรงไปยังจวนเหลิ่งด้วยความดีใจเป็นอย่างมาก เมื่อถึงจวนเหลิ่งแล้ว เรื่องอะไรก็ลืมไปจนหมดแล้ว สนใจเพียงแค่ป่าวประกาศข่าวดีของตัวเอง

นิสัยของหรงเยว่ คนในจวนเหลิ่งล้วนรู้ดี เพียงแค่นางมีเรื่องดีใจเล็กน้อย ก็มักจะซ่อนไว้ไม่ได้เสมอ จะต้องแบ่งปันความสุขกับโลกพร้อมกับนางให้ได้ ทว่า นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดีจริงๆ เดิมทีทุกคนถูกนางทรมานด้วยความยากลำบากอย่างหนักในการขอบุตรของนาง ตอนนี้ก็ดีใจแทนนางด้วยใจจริง

แต่ว่าข่าวนี้สำหรับหยู่เหวินเห้าแล้ว ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เขาเป็นบิดาที่เคยมีประสบการณ์ของลูกแฝดสามแล้วยังจะเคยเผชิญกับลูกแฝดสองอีก ตั้งครรภ์ลูกแฝดนับว่าเป็นเรื่องแปลกอะไร? มีความสามารถก็ต้องล้ำหน้ายายหยวน ให้กำเนิดลูกแฝดสี่ เช่นนั้นจึงจะทำให้คนตกตะลึง

ท่านชายสี่ได้ยินข่าวนี้ มองดูหยู่เหวินเห้าแวบหนึ่งด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง กล่าวว่า “จากที่ข้ารู้ บรรพบุรุษของหรงเยว่ไม่ได้ให้กำเนิดลูกแฝด ถ้ากล่าวเช่นนี้ ก็เป็นสาเหตุของตระกูลหยู่เหวิน”

ขณะที่เขาพูดเช่นนี้ สายตาค่อยๆเคลื่อนจากบนตัวของหยู่เหวินเห้าไปบนท้องขององค์หญิงหยู่เหวินหลิง บนใบหน้าที่งดงาม ปรากฏความตั้งหน้าตั้งตารอคอยบางๆ

แก้มของหยู่เหวินหลิงแดงเล็กน้อย มองค้อนเขาแวบหนึ่ง “ท่านเหลือบมองอะไร?”

“แม่แต่เหลือบมองก็ไม่อนุญาตแล้ว?” ท่านชายสี่เอ่ยถาม

หยู่เหวินหลิงกล่าวอย่างไร้เดียงสา “ท่านมองหน้าของข้าก็ได้ ท่านมองท้องของข้าทำอะไร? ตอนนี้ข้าจะไม่ตั้งครรภ์เป็นแน่”

นั่นก็ใช่

“วันนี้เจ้าดื่มยาแล้วหรือ?” ท่านชายสี่เอ่ยถาม

“ตอนเช้าไม่ใช่ว่าท่านได้จับตาดูข้าดื่มแล้วหรือ?”

เหมือนกับว่าท่านชายสี่เพิ่งจะนึกขึ้นมาได้ จึงกล่าว “เช่นนั้นหลังจากนี้ดื่มมากขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ฮูหยินใหญ่บอกแล้ว ยานี้สามารถต้มซ้ำได้ หนึ่งวันเจ้าดื่มสองครั้ง บำรุงรักษาร่างกายให้ดีขึ้นเร็วหน่อย”

“สุขภาพของเจ้าไม่ดีหรือ?” หยู่เหวินเห้าได้ยินการสนทนาของพวกเขา จึงเอ่ยถามหยู่เหวินหลิง

สีหน้าของหยู่เหวินหลิงแดงระเรื่อ “ฮูหยินใหญ่บอกว่าเลือดลมของข้าขาดดุลเล็กน้อย”

หยู่เหวินเห้ากล่าวด้วยความแปลกใจ “เจ้าอยู่ดีๆ ทำไมเลือดลมถึงขาดดุลได้?”

ปกติไม่ใช่ว่าผู้หญิงที่ได้รับบาดเจ็บหรือให้กำเนิดบุตรถึงจะมีอาการเลือดลมขาดดุลหรือ? หลิงเอ๋อร์ก็ไม่เคยต่อสู้กับใครแล้วได้รับบาดเจ็บ ยิ่งไม่เคยให้กำเนิดบุตรมาก่อน เลือดลมจะเสียสมดุลได้อย่างไร?

“ไม่รู้ ก็ฮูหยินใหญ่กล่าวเช่นนี้เพคะ” หยู่เหวินหลิงกล่าว ชะงักครู่หนึ่ง แล้วกล่าว “ก่อนหน้าที่ฮูหยินใหญ่จะตรวจให้ข้า หมอที่ท่านชายสี่หามาตรวจให้ข้า ก็พูดที่เช่นนี้เพคะ”