หลังจากเข้าวัง หรงเยว่ไม่ได้ไปหาฮ่องเต้หมิงหยวน แต่ไปหาฮู่เฟยที่ตำหนัก พูดคุยปรึกษาฮู่เฟยเรื่องอาการต่างๆของคนท้อง รอเมื่อพูดอยู่อย่างตื่นเต้น ก็ค่อยถามขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจว่า “ช่วงนี้เสด็จพ่อยุ่งกับงานราชการมากมั้ง? มีเวลามาหาเจ้าไหม?”
ฮู่เฟยหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “หลายวันนี้มาทานข้าวกับข้าตลอด”
หรงเยว่ถามขึ้นว่า “อืม งั้นเสด็จพ่อดีกับเหนียงเหนียงมาก ได้ยินว่าเสด็จพ่อไม่ชอบร่วมโต๊ะทานข้าวกับคนอื่น ใช่ เสด็จพ่อเป็นกังวลเรื่องทำศึกไหม?”
ฮู่เฟยพยักหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ความกังวลย่อมมีอยู่แล้ว แต่ฮ่องเต้บอกว่าเชื่อมั่นไท่ซ่างหวงกับองค์ชายรัชทายาท และครั้งนี้มีอ๋องชินเฟิงอันคอยช่วย เป่ยถังเราจะต้องได้ชัยชนะ”
มองในแง่ดีขนาดนี้ ยังสามารถทานอาหารเป็นเพื่อนฮู่เฟยทุกวัน คิดว่ายังไง องค์ชายรัชทายาทก็ปลอดภัยดี
แต่นางก็คิดถึงเรื่องที่เมื่อคืนพระชายารัชทายาทฝันร้ายขึ้นมา หรือว่าเกิดเรื่องเมื่อคืนแล้วยังไม่ทันส่งข่าวมาเมืองหลวงล่ะ? ดังนั้น นางคุยสักพัก แล้วพูดขึ้นว่า “ข้ากลับไปก่อนแล้ว ไม่รบกวนเดี๋ยวเหนียงเหนียงทานข้าวกับเสด็จพ่อ พรุ่งนี้ข้าค่อยมา”
ฮู่เฟยหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “พระชายาหวย เจ้ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
หรงเยว่รู้ว่าตนเองปิดบังฮู่เฟยไม่ได้ คนอย่างฮู่เฟยดูร่าเริงแจ่มใส แต่มีบางครั้งก็ค่อนข้างละเอียดอ่อนมาก โดยเฉพาะเมื่อมีคนมาถามเรื่องฮ่องเต้
นางนั่งลง เล่าเรื่องที่เมื่อคืนพระชายารัชทายาทฝันร้ายให้ฟังว่า “นางเป็นห่วงว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับองค์ชายรัชทายาท ให้ข้าส่งคนไปสืบ แต่ต่อให้ข้าส่งคนออกไป ก็ต้องใช้เวลาหลายวัน ถึงจะกลับมา ดังนั้น ข้าก็เลยอยากมาถาม.....ถามดูว่า สองวันนี้เสด็จพ่อมีอะไรผิดปกติไหม หากเสด็จพ่อสบายดี องค์ชายรัชทายาทก็น่าจะไม่เป็นไร”
ฮู่เฟยอึ้งไปสักพัก พร้อมพูดขึ้นว่า “เรื่องฝันร้าย จะเอามาคิดเป็นจริงได้อย่างไร เป็นเพราะพระชายารัชทายาทเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลาแล้วนำไปฝันหรือเปล่า?”
“ข้าก็บอกกับนางเช่นนี้ แต่นาง......” เสียงหรงเยว่ต่ำลง พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “แต่นางบอกว่าเจ้าแฝดสองก็ฝันเห็นเหมือนกัน นี่ค่อนข้างน่าแปลก ใช่ไหม?”
ฮู่เฟยตกใจกับท่าทีลึกลับของนาง พร้อมพูดขึ้นว่า “นี่....พระชายารัชทายาทกับหลานต่างก็ฝันเห็น? ทำไมถึงได้บังเอิญขนาดนี้?”
“ก็เพราะบังเอิญ ถึงทำให้ต้องเป็นห่วง” หรงเยว่พูดขึ้น
เดิมเมื่อเช้า ตอนที่หรงเยว่ฟังหยวนชิงหลิงพูด ยังไม่รู้สึกว่ามีปัญหาอะไร ยังคิดว่าเป็นเพราะนางตั้งครรภ์เลยคิดมาก แต่ตอนนี้ไปมาแล้วสองที่ แล้วก็ได้คุยกับฮู่เฟย ก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างน่าแปลก ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาระหว่างพ่อกับลูกนั้น นางเคยได้ยินมาก่อน เกิดอะไรขึ้นกับองค์ชายรัชทายาทจริงๆหรือเปล่า?
พระชายารัชทายาทอาจเป็นไปได้ที่จะเกิดจากความคิดมาก แต่เจ้าแฝดสองตามหลักแล้วเป็นไปไม่ได้ ช่วงนี้นางอาศัยอยู่ในจวนอ๋องฉู่ เห็นเจ้าแฝดสองเล่นอยู่อย่างสนุกสนานทุกวัน คงลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าพ่ออยู่ในสนามรบ
ฮู่เฟยลองคิดดู พร้อมพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “เจ้ากลับไปก่อนเถอะ หากฮ่องเต้ได้รับข่าวไม่ได้ ข้าน่าจะรู้ ถึงตอนนั้น ข้าจะสั่งคนไปบอกเจ้า แต่ต่อหน้าพระชายารัชทายาทเจ้ายังไม่ต้องพูดอะไร ให้บอกว่าได้ส่งคนไปถามข่าวแล้ว ให้รอฟังข่าวก็พอ”
“ได้ งั้นขอบคุณฮู่เฟยอย่างมาก” หรงเยว่ลุกขึ้นมาถวายความเคารพ
ฮู่เฟยมองดูนางจากไป หลังจากนั้นสักพักก็หันไปพูดกับนางกำนัลด้านข้างว่า “เจ้าไปถามฮ่องเต้ เที่ยงวันนี้จะมาทานข้าวกับข้าไหม?”
“เพคะ” นางกำนัลได้รับคำสั่ง ถวายบังคมแล้วออกไป
มื้อเที่ยงฮ่องเต้หมิงหยวนไม่ได้มา มื้อค่ำก็ไม่มา ส่งคนไปถามได้ความมาว่า ฮ่องเต้ไม่ได้ทานทั้งมื้อเที่ยงและมื้อค่ำ ห้องอาหารส่งอาหารเข้าไป แล้วถูกส่งกลับออกมาอย่างไม่ได้แตะต้องเลย บอกว่าไม่ได้ทานสักคำเลยจริงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...