บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1285

เขาหันไปมองอ๋องฉีกับอ๋องซุน พวกเขาทั้งสองคนทุกข่าวนี้ทำให้ตกใจแย่แล้ว สายตาฉายแววกังวลไม่น้อยไปกว่าเขา แต่ก็ดูไม่สามารถทำอะไรได้

เขาถอนหายใจอย่างหนักอีกครั้ง มีเพียงตอนที่เกิดเรื่องแล้วถึงค่อยรู้ ใครที่มีความรับผิดชอบ ใครที่มีความสามารถรับมือกับสถานการณ์ได้

เจ้าห้าไม่มีทางกระวนกระวายเช่นนี้

“เสด็จพ่อ ลูกอยากไปเมืองซิ่วโจว” อ๋องฉีลุกขึ้นยืน ดวงตาแดงก่ำ อยากร้องไห้ก็ไม่กล้าร้องไห้ อดกลั้นมาทั้งคืนแล้ว

“อย่าสร้างปัญหาอีกเลย เจ้าไปแล้วสามารถช่วยอะไรได้?” ฮ่องเต้หมิงหยวนไม่ได้ต้องการคนกล้าหาญเพื่อที่จะไปแนวหน้า เขาต้องการคนที่มีวิธีสามารถช่วยเจ้าห้ากับช่วยเป่ยถัง แต่ใบหน้าเจ้าเจ็ดที่เจ็บปวดและเลื่อนลอยนั้น ไม่ได้ทำให้เขาได้คำตอบ

ตอนเที่ยงของอีกวัน นกพิราบส่งจดหมายฉบับที่สองมาแล้ว

เหลิ่งจิ้งเหยียนรีบอ่านจดหมายฉบับที่สอง ซึ่งไท่ซ่างหวงเขียนด้วยตนเอง บอกว่าหลังจากทานยาเม็ดจื่อจินแล้ว ก็ให้คนของสำนักเหลิ่งหลังสองคน พร้อมทั้งคนในยุทธภพบางส่วน ส่งกลับมายังเมืองหลวงให้พระชายารัชทายาทรักษา แต่เพราะร่างกายบาดเจ็บสาหัส ระหว่างทางอาจเกิดเหตุสุดวิสัย จึงให้ทางเมืองหลวงคิดหาวิธีไปรอรับ ไม่เช่นนั้นจะมีอันตรายอย่างร้ายแรง

ฮ่องเต้หมิงหยวนอ่านจนถึงประโยคสุดท้าย หัวใจเต้นอย่างรุนแรง

ไท่ซ่างหวงใช้ศัพท์รุนแรง แสดงว่าเจ้าห้าบาดเจ็บสาหัสอย่างมาก มีอันตรายต่อชีวิตได้ตลอด

เขารีบตามคนมาปรึกษา หลังจากปรึกษากันแล้ว เหลิ่งจิ้งเหยียนเสนอความเห็นว่า เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา และเพื่อไม่ให้ ได้รับผลกระทบจากการการเดินทาง ทำให้อาการยิ่งสาหัส คือให้หมอหลวงกับพระชายารัชทายาทออกเดินทางไปพร้อมกันจะดีที่สุด เพื่อไปเจอกันแล้วระหว่างทาง เช่นนี้สามารถย่นระยะเวลาในการเดินทางให้สั้นลง

แต่ก็ยังมีสิ่งที่ต้องกังวลอย่างหนึ่ง นั่นก็คือตอนนี้พระชายารัชทายาทกำลังตั้งครรภ์ หากบอกนางว่าเกิดเรื่องกับเจ้าห้า แล้วนางเป็นกังวล บวกกับต้องรีบเดินทาง นางจะสามารถทนรับได้ไหม?

หาก หาก ทางด้านองค์ชายรัชทายาทไม่สามารถช่วยไว้ได้ ทางด้านพระชายารัชทายาทก็เกิดเรื่อง นั่นเท่ากับเป็นการสูญเสียสองคนถึงสามคน เพราะนางยังตั้งครรภ์อยู่ด้วย

อ๋องฉีเสนอแผนการว่า “อาศัยตอนนี้พี่สะใภ้ห้ายังไม่รู้เรื่อง บอกนางว่าเกิดเรื่องกับพี่หก ให้นางรีบเดินทางไปรับ ขอเพียงนางรู้ว่าคนที่เกิดเรื่องไม่ใช่เจ้าห้า เช่นนั้นก็จะไม่มีความเป็นกังวลอย่างมาก ตลอดการเดินทางก็ไม่ต้องเครียดมาก”

ทุกคนเงียบไปสักพัก ถึงแม้แผนการนี้จะดูโง่เขลา แต่ตอนนี้ก็ถือว่าเป็นวิธีที่ดีอย่างหนึ่ง

และโชคดีที่ตอนนี้พระชายารัชทายาทยังไม่รู้เรื่อง ยังสามารถปิดบังไว้ได้

แต่เรื่องนี้ต้องพูดให้หรงเยว่เข้าใจก่อน และต้องให้หรงเยว่ร่วมเดินทางไปด้วย

เพราะตอนนี้หรงเยว่อาศัยอยู่ในจวนอ๋องฉู่ ดังนั้นฮ่องเต้หมิงหยวนมีคำสั่งให้ตามฮู่เฟยมาเข้าเฝ้า แล้วให้ฮู่เฟยตามหรงเยว่เข้าวัง

ฮู่เฟยกำลังเครียด ได้ยินว่ามีพระราชโองการของฮ่องเต้ นางก็รีบตามหรงเยว่เข้าวังมาทันที

ในใจของนางหวาดกลัว โชคดีที่ก่อนหน้านี้ได้ถามหวงกุ้ยเฟยแล้ว ไม่งั้นหากบอกพระชายาหวยไป ผลที่จะตามมาไม่สามารถคาดคิด

เดิมวันนี้หรงเยว่ก็ตั้งใจจะเข้าวัง เพียงแต่กลับไปยังสำนักเหลิ่งหลังก่อน หลังจากกลับจวนแล้วรู้ว่าฮู่เฟยให้ไปเข้าเฝ้า นางคิดว่าต้องเป็นเรื่องที่ถามเมื่อวาน จึงรีบเดินทางเข้าวัง

เดิมคิดว่าไปตำหนักของฮู่เฟย กลับคิดไม่ถึงว่าหลังจากเข้าวังแล้ว มู่หรูกงกงก็พานางไปยังห้องทรงพระอักษร

เข้าไปในห้องทรงพระอักษร มีองค์ชายกับเหล่าขุนนางอยู่เต็มห้อง มองดูนางด้วยท่าทีเคร่งขรึม นางตกตะลึงจนใจแทบสลาย

แล้วก็เป็นอย่างที่คาด อ๋องฉีมองดูนาง พร้อมพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “พี่สะใภ้หก เจ้าเดินทางไปเมืองซิ่วโจวพร้อมกับพระชายารัชทายาท ให้บอกว่าเกิดเรื่องกับเจ้าหก ชีวิตอยู่ในขีดอันตราย.....”

หรงเยว่ตาลาย แล้วก็เป็นลมไป