บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1288

ฟางหวูเอาโทรศัพท์ออกมา เปิดภาพ พร้อมพูดขึ้นว่า “ดูสิ นี่เป็นตัวอย่างเดิมที่จะเก็บไว้ในห้องเย็นหรือเปล่า?”

หยวนชิงหลิงดูภาพบนมือถือของแรง เป็นภาชนะอันหนึ่ง จึงถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “ข้าไม่ได้เก็บไว้ในห้องเย็น ตอนนั้นข้าได้สั่งให้ผู้ช่วยจัดการไปแล้ว”

“งั้นผู้ช่วยของเจ้าอาจจะเข้าใจผิด เก็บมันไว้ในห้องเย็น ภายใต้ความเย็นติดลบต่ำกว่าสิบองศา จึงกลายเปลี่ยนเป็นสมอง” ฟางหวูพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อยๆต่ำลง เพราะเช่นนี้ฟังดูแล้วค่อนข้างไร้สาระ

หยวนชิงหลิงส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “นี่เป็นไปไม่ได้ ค่อนข้างไร้สาระจริงๆ”

สักพัก หยวนชิงหลิงก็ถามขึ้นอย่างสงสัยอีกว่า “เป็นไปได้ไหมว่าหลังจากเซลล์สมองถูกซ่อมแซม แล้วงอกกลายเป็นสมองขึ้นมาใหม่? หากเป็นเช่นนั้น หลังจากผ่านไปเนิ่นนาน จะสามารถกลายเป็นมีร่างกายไหม?”

“นี่น่าจะมีความเป็นไปได้” ฟางหวูพูดขึ้น

ในหัวสมองหยวนชิงหลิงค่อนข้างสับสน อันที่จริงลิงสามารถใช้พลังจิตควบคุมห้วงเวลา มาเจอกับหงเย่ นางก็รู้สึกว่าแปลกแล้ว เพราะลิงเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุรถยนต์ เป็นการตายอย่างแท้จริง ไม่เหมือนร่างกายเดิมของนาง สมองในร่างกายเดิมของนางไม่ตาย

ฉะนั้น สมองที่งอกออกมาใหม่นี้ ควบคุมสติของลิงหรือ? งั้นหากเป็นเช่นนี้ ตกลงลิงตายแล้วหรือยัง? ยังมีสติหรือไม่?

-เมืองซิ่วโจว-

ไท่ซ่างหวงย้ายสวีอีกลับออกมาทางด้านนอกเมืองซิ่วโจว ให้เขาไปกับฮุ่ยเทียนเมี่ยตี้ กับคนของยุทธภพบางส่วนส่งองค์ชายรัชทายาทกลับเมืองหลวง

กลุ่มคนที่จะพาไปส่งไม่สามารถออกไปทางด้านนอกเมืองซิ่วโจว เพราะกองทัพเป่ยโม่อยู่ด้านนอก ยังไม่ได้เข้าไปซุ่มโจมตี แสดงว่าจะต้องข้ามภูเขาไป

ข้ามภูเขาไปก็มีผลดี นั่นก็คือระยะใกล้ขึ้นมาก ระหว่างทางสามารถประหยัดเวลาได้อย่างน้อยสองวัน แต่การข้ามภูเขาไปนี้ ไม่ค่อยเป็นผลดีต่ออาการบาดเจ็บขององค์ชายรัชทายาท และไม่สามารถใช้รถม้า ทำได้เพียงช่วยกันหามไป

ไม่มีเวลาครุ่นคิดเยอะขนาดนี้แล้ว จะต้องรีบส่งกลับไปทันที ดังนั้นเมื่อสรุปเส้นทางได้แล้ว ก็ออกเดินทางทันที

หลังจากพวกเขาออกเดินทาง คนของเป่ยโม่ก็เริ่มประชิดเข้ามา ค่อยๆเข้าไปใกล้ตรงที่อ๋องชินเฟิงอันดักซุ่มอยู่

แต่มีเสียงระเบิดลูกแรกดังขึ้น ทหารในเมืองมารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว ลอบโจมตีจากด้านหลัง เฝ้าระวังไว้พร้อมกับทหารม้าหลายหมื่นตัวของอ๋องชินเฟิงอัน เตรียมบุกโจมดีทั้งข้างหน้าข้างหลัง

ตอนที่อ๋องชินเฟิงอันวางทุ่นระเบิด ได้เหลือเส้นทางรอดไว้หนึ่งทาง เขารีบสั่งคนส่งอาวุธกลับไป ให้ทางด้านหลังเฝ้าระวังไว้ ห้ามให้คนเป่ยโม่ถอยหลังหนีไปได้

ระเบิดถูกจุดชนวนให้แตกระเบิดทีละลูก คนเป่ยโม่ถูกระเบิดจนมึนงง เห็นทหารข้างๆ ถูกระเบิกจนเนื้อกระเด็นออกมาเป็นชิ้นๆ แล้วก็กระวนกระวาย วิ่งไปข้างหน้า วิ่งไปข้างหลังก็มี

ไปข้างหน้า เท่ากับว่ามีระเบิดยิ่งเยอะ แต่ถอยไปข้างหลัง ทหารเป่ยถังที่อยู่ด้านหลัง ก็มีอาวุธเหมือนกัน

แม่ทัพใหญ่ฉินก็มีจิตใจว้าวุ่นไปสักพัก แต่เขารู้ว่าหากถอยหลัง เท่ากับพ่ายแพ้ แต่โจมตีอาจจะมีความหวังเล็กน้อย อาวุธของเป่ยถังมีจำกัด ต่อให้ต้องสูญเสียคนเป็นแสนตายอยู่ที่นี่ ก็จะต้องโจมตีไปข้างหน้า

ด้านนอกเมืองซิ่วโจว เลือดเนื้อเกลื่อนกลาด เลือดสดเป็นเหมือนดั่งผงละเอียด บนตลอดทางถนนหวยอาน น่าสังเวทใจอย่างมาก

ภายในสถานการณ์ที่วุ่นวาย ความสามัคคีของคนเป่ยโม่สูญสลาย ความหวาดกลัวครอบงำทุกคน การระเบิดอย่างไม่มีหลักเกณฑ์พวกนี้ ทำให้พวกเขาไม่สามารถรับมือได้ มุ่งบุกไปข้างหน้าอย่างเดียว แต่วินาทีต่อไปร่างกายอาจจะแตกสลาย ความกลัวจากการต่อสู้ที่ไม่สามารถหยุดยั้งนี้ พวกเขาไม่เคยเจอ ความกล้าหาญและความเพียรของทหารเป่ยโม่ แตกสลายอย่างรวดเร็ว