บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1289

หยวนชิงหลิงค่อนข้างทนไม่ไหวแล้ว เดินทางทั้งวัน กลางคืนก็ไม่ได้พักผ่อน ถึงแม้นางยังมีสติดี แต่เหมือนมีไฟอยู่ในท้อง ลุกไหม้อยู่อย่างเจ็บปวด ตอนที่ได้รับจดหมายจากนกพิราบ ท้องของนางก็ค่อนข้างเจ็บอย่างรุนแรงแล้ว

หลังจากที่นางฉีดยากันแท้ง นอนอยู่บนรถม้า ลูบท้องพร้อมถอนหายใจพูดขึ้นว่า “ลูกน้อย เจ้าเป็นเด็กดีมาตลอด ตอนนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตของเสด็จอาหก เจ้าจะดื้อไม่ได้นะ”

ลูกน้อยเหมือนจะไม่รู้ เหมือนกำลังงอแงอยู่ ทำให้หยวนชิงหลิงทรมานอย่างมาก

ไม่เพียงลูกในท้อง แม้แต่ฟางหวูก็รู้สึกทรมาน เหมือนมีเสียงมาจากแดนไกล เสียงดังหึ่ง เหมือนเสียงฟ้าแลบฟ้าร้องและดูเหมือนลมกระโชกแรง เหมือนเสียงคำรามจากจักรวาล เสียงสั่นสนั่นอยู่ในแก้วหู

ที่จริงหยวนชิงหลิงก็รู้สึกได้บ้าง แต่นางคิดว่าเป็นเพราะนางเหนื่อยเกินไป ถึงตอนพลบค่ำ ทานอาหารเย็นที่เมืองเซียงโจว เดิมจะรีบออกเดินทางต่อ แต่สถานการณ์ของหยวนชิงหลิง ไม่สามารถที่จะทนต่อการเดินทางอย่างยากลำบากได้ หากดื้อที่จะออกเดินทาง เกรงว่าระหว่างทางอาจจะเกิดเหตุสุดวิสัย หยวนชิงหลิงไม่ยอมหยุดพัก นางยืนยันที่จะเดินทางต่อ

พี่ชายหยวนคัดค้านที่จะเดินทางต่ออย่างแข็งกร้าว พร้อมพูดขึ้นอย่างโมโหว่า “เจ้าไม่ห่วงชีวิตแล้วหรือ?”

“ข้าฉีดยาแล้ว น่าจะไม่เป็นไร” หยวนชิงหลิงกดท้องน้อยไว้ อันที่จริง ความรู้สึกเจ็บปวดและร้อนรุ่มไม่เพียงไม่ลดน้อยลง ยังยิ่งทวีความรุนแรง

“อะไรคือน่าจะไม่เป็นไร? เจ้าจะต้องรับผิดชอบลูกในท้องของเจ้า เดินทางต่อไปอีกไม่ได้” พี่ชายหยวน แสดงท่าทีอย่างไม่มีข้อแม้

ทุกคนต่างมองหน้ากัน และก็รู้ว่าสถานการณ์ของพระชายารัชทายาท ย่ำแย่แล้วจริงๆ รีบเดินทางแล้วเกิดอะไรขึ้นจะทำอย่างไร?

แต่สถานการณ์ขององค์ชายรัชทายาท ก็อันตรายอย่างมาก ทางนั้นไม่สามารถเดินทางต่อได้แล้ว หากพวกเขายังหยุดการเดินทางอีก องค์ชายรัชทายาทก็ไม่มีความหวังแล้ว

ฟางหวูไม่พูดไม่จา จ้องมองดูพระอาทิตย์ตกดิน แสงแดดที่จางลง ละเมียดละไมเฉกเช่นไข่แดงของไข่เค็ม นางนิ่งจ้องมอง สามารถมองเห็นจุดบอดบนดวงอาทิตย์เคลื่อนไหวได้ด้วยตาเปล่า

เป็นเพราะวัฏจักรจุดบอดบนดวงอาทิตย์ทำให้สนามแม่เหล็กแปรผัน ดังนั้นห้วงแห่งกาลเวลาจึงเกิดปรากฏการณ์บิดเบี้ยวหรือพลังจิตบางอย่างอยู่เหนือการควบคุม?

นางไม่มั่นใจ แต่ถ้านี่คือเหตุผลจริงๆ พักหนึ่งคืนจะทำให้ไม่สามารถช่วยอะไรได้

นางหันไปมองทุกคนที่กำลังโศกเศร้า จึงพูดเสนอแผนการขึ้นว่า “พระชายารัชทายาทค่อยเดินทางตามมาทีหลัง ข้ากับหยวนชิงโจวรีบเดินไปเมืองทงโจวก่อน ก่อนหน้านี้ได้ยินพวกเจ้าบอกว่าอ๋องหวยได้รับบาดเจ็บที่หน้าอก อาจจะต้องทำการผ่าตัด ผ่าตัดได้ยิ่งเร็วยิ่งดี จะรอชักช้าต่อไปไม่ได้”

หยวนชิงหลิงรีบพูดขึ้นว่า “ดี เป็นวิธีที่ดี”

สำหรับหยวนชิงหลิง นี่ถือเป็นวิธีที่ดีที่สุด แต่ทุกคนต่างไม่เชื่อมั่นฝีมือทางการแพทย์ของหยวนชิงโจว พระชายารัชทายาทต่างหากที่มีความสามารถทำให้คนตายฟื้นคืนมาได้ ส่วนหยวนชิงโจวคนนี้ แม้แต่ชื่อยังไม่เคยได้ยิน จะมีความสามารถเช่นนี้หรือ?

ดังนั้นหลังจากฟางหวูพูดขึ้นมา ทุกคนต่างเงียบ ต่างหันไปมองอ๋องฉี ให้อ๋องฉีตัดสินใจ

อ๋องฉีครุ่นคิด เห็นว่านี่ก็เป็นวิธีที่ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ถึงแม้จะไม่รู้ว่าหยวนชิงโจวมีความสามารถจริงหรือไม่ แต่ตอนนี้พี่สะใภ้ห้าไม่สามารถที่จะเร่งเดินทางต่อได้ ต่อให้หยวนชิงโจวออกเดินไปก่อน พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะไปถึงเมืองทงโจวภายในหนึ่งถึงสองวัน

ดังนั้นอ๋องฉีพยักหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ได้ ใต้เท้าทัง เจ้าเดินทางไปพร้อมกับพวกเขาสองคน พวกเรารอพี่สะใภ้ห้าพักผ่อนสักพัก แล้วจะรีบตามไป”

หยวนชิงหลิงเอากล่องยาออกมาให้ฟางหวู กำลังคิดที่จะดูยาข้างใน แต่ฟางหวูกลับรับไป พร้อมพูดขึ้นว่า “วางใจ ข้าสามารถควบคุมได้”