บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1292

หยู่เหวินเห้าเชื่อเขา เชื่อใจเขาและก็เชื่อฝีมือทางการแพทย์ของเขา เจ้าหยวนเคยพูดกับเขาหลายครั้ง ฝีมือการผ่าตัดของพี่ชายดีอย่างมาก เป็นศัลยแพทย์ที่ยอดเยี่ยม เขาเต็มใจที่จะมอบชีวิตของเขาให้กับเขา

เมื่อตกลงแล้วว่าจะทำการผ่าตัด ก็ต้องทำการตรวจก่อนการผ่าตัดทั้งหมด

ก่อนอื่นต้องหากรุ๊ปเลือด คนที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นคนฝึกฝีมือการต่อสู้ ร่างกายแข็งแรงดี หลังจากถามแล้วว่าไม่มีโรคประจำตัวอะไร ก็เริ่มทำการตรวจกรุ๊ปเลือด

ฟางหวูเตรียมห้องผ่าตัด เลือกห้องมาหนึ่งห้อง ทำความสะอาดฆ่าเชื้อ แล้วก็หาสิ่งของที่ต้องใช้ในการทำการผ่าตัดในกล่องยาออกมา นางควบคุมกล่องยาได้ไม่ดีเท่าหยวนชิงหลิง แต่สิ่งที่ต้องใช้ล้วนมีครบ

เพราะก่อนหน้านี้หลังจากดื่มน้ำจื่อจินลงไปแล้วอาการดีขึ้น ดังนั้นจึงถามข้าวต้มไปบ้าง ในท้องมีอาหาร ดังนั้นการผ่าตัดจึงไม่สามารถดำเนินทันที ยังต้องรออีกหลายชั่วโมง ดังนั้นจึงทำได้เพียงเติมน้ำเกลือก่อน

และหลังจากหลายชั่วโมงแล้ว ก็เป็นตีสาม พี่ชายหยวนจึงตัดสินใจที่จะทำการผ่าตัดในวันพรุ่งนี้ เพราะการผ่าตัดตอนกลางคืนใช่ว่าจะกระทำไม่ได้ แต่เพราะแสงสว่างที่นี่ไม่ค่อยดี พรุ่งนี้หากมีแสงอาทิตย์ ก็ไม่ต้องใช้แสงสว่างจากตะเกียง

เขาไปตรวจดูห้องผ่าตัด มองดูบนหลังคาไม่มีกระเบื้องใส แสงสว่างไม่ดี เขาจึงให้ทังหยางเปลี่ยนเป็นกระเบื้องใสหลายแผ่น ให้แสงอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้ส่องเข้ามา สามารถเพิ่มความสว่างในห้องผ่าตัดได้

หลังจากฟางหวูตรวจเลือดให้กับหยู่เหวินเห้า พบว่าเกล็ดเลือดและฮีโมโกลบินของเขาค่อนข้างต่ำ จึงเติมโปรตีนให้เขา หากไม่ดีขึ้น ก็ต้องทำการให้เลือดก่อน

ผ่าอกรักษาปอด สำหรับพี่ชายหยวน ไม่ถือเป็นการผ่าตัดใหญ่ แต่เนื่องจากสภาวะที่ยากลำบาก เขาจึงพูดกับฟางหวูอีกครั้งว่า ต้องแน่ใจว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาด สิ่งที่คนสามารถควบคุมได้ ล้วนควบคุมทั้งหมดให้ดี

ทุกคนต่างเอาความหวังทั้งหมดฝากไว้ที่พี่ชายหยวนกับฟางหวู ไม่ใช้กำลังภายในช่วยหมุนเวียนเลือดกับให้ยาอีก มองดูยาที่ไหลผ่านท่อแปลก ๆ เข้าไปในร่างกายขององค์ชายรัชทายาท และองค์ชายรัชทายาทก็ดูอาการดีขึ้นกว่าเดิม ทุกคนจึงต่างเชื่อมั่นพี่ชายหยวนอย่างไม่สงสัย

ตอนนี้ทุกคนหวังเพียงว่าพรุ่งนี้อากาศจะแจ่มใส แล้วทุกอย่างก็พร้อมแล้ว

รอถึงเช้าวันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าแจ่มใส ห้องผ่าตัดที่เสริมด้วยกระเบื้องใส ถูกฆ่าเชื้ออีกครั้ง ก่อนที่หยู่เหวินเห้าจะถูกย้ายเข้าไป

และคนที่มีกรุ๊ปเลือดเหมาะสม ก็ต้องทำการฆ่าเชื้อแล้วก็เข้าไปรออยู่ด้านข้าง เพราะอุปกรณ์มีจำกัด จึงต้องทำการให้เลือดโดยตรง

ก่อนที่จะมีการใช้ยาสลบ หยู่เหวินเห้าที่สติค่อนข้างเลือนรางแล้ว คว้าจับมือพี่ชายหยวนขึ้นมาในทันใด พร้อมพูดขึ้นด้วยดวงตาเป็นประกายว่า “รอแปบหนึ่ง เจ้าหยวนมาแล้ว”

พี่ชายหยวนอึ้ง นึกว่าเขาหวังอยากให้น้องสาวมา จึงพูดปลอบด้วยเสียงเบาว่า “วางใจ นางอยู่ระหว่างทางแล้ว คิดว่าพรุ่งนี้ก็น่าจะมาถึง รอเมื่อนางมาถึง ฤทธิ์ยาสลบของเจ้าก็หมดแล้ว น่าจะตื่นแล้ว”

“ไม่ นางมาแล้ว” หยู่เหวินเห้าพยายามลืมตาขึ้น มองไปทางหน้าประตู สายตาฉายแววเป็นประกาย

หลายคนที่อยู่เตรียมให้เลือดต่างแปลกใจมาก เกาะหน้าต่างแล้วมองไปทางด้านนอก และแล้วก็ได้ยินเสียงกีบม้าดังขึ้น

สักพัก ด้านนอกก็มีเสียงพูดคุยกันดังขึ้น

“มาแล้วจริงหรือ?” พี่ชายหยวนคาดไม่ถึง เดิมคิดว่าอีกสองวันนางถึงจะมาถึง เจ้าคนนี้ ไม่คิดถึงชีวิตแล้วจริงๆ

ฟางหวูถือกล่องยาและน้ำยาฆ่าเชื้อออกไป แล้วก็เห็นพวกหยวนชิงหลิงมาถึงแล้วจริงๆ ทังหยางกำลังเล่าสถานการณ์ให้นางฟัง เห็นฟางหวูออกมา หยวนชิงหลิงน้ำตา พร้อมรีบถามขึ้นว่า “เขาเป็นอย่างไรบ้าง?”

ฟางหวูดูนางเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง ความเหนื่อยล้ายังไม่จางหาย สายตากลับเต็มไปด้วยความกังวล จึงพูดขึ้นว่า “กำลังเตรียมการผ่าตัด รีบฆ่าเชื้อเข้าไปเถอะ”

นางรีบรับกล่องยามา เดินไปยังห้องอีกห้องอย่างรวดเร็ว ในกล่องยามีเสื้อปลอดเชื้อ หลังจากนางเปลี่ยนเสร็จแล้ว สวมผ้าปิดปาก จากนั้นก็ออกมาฆ่าเชื้อหน้าประตู การกระทำทั้งหมด นางทำได้อย่างเป็นขั้นเป็นตอน ไม่มีความตื่นตระหนกกังวลเป็นพิเศษ

หลังจากฆ่าเชื้อแล้ว นางให้ฟางหวูฆ่าเชื้ออีกครั้ง แล้วก็เข้าไปในห้องผ่าตัดพร้อมนาง