บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1291

สักพัก หนานเปียนเค่อพูดขึ้นอย่างเชื่องช้าว่า “ทนไปถึงยามสีได้ แต่ไม่รู้ว่าจะสามารถทนไปถึงยามห้าได้ไหม”

ภายในคนมากมายขนาดนี้ หนานเปียนเค่อถือว่ามีความน่าเชื่อถือที่สุด เขาพูดเช่นนี้ ทำให้หัวใจของทุกคนพลันตกลงสู่จุดเยือกแข็งที่สุดทันที หมดหวังอย่างบอกไม่ถูก

กว่าพระชายารัชทายาทจะมาถึง ยังต้องอีกสองวัน หากบอกว่าแค่สองชั่วโมงก็ทนไม่ไหว งั้นจะทำอย่างไรดี?

ในขณะที่กำลังหมดหวัง หยู่เหวินเห้าเหมือนกำลังพูดอะไรสักอย่าง สวีอีคุกเข่าอยู่ข้างเตียง ได้ยินเสียงแผ่วเบา เขาคุกเข่าลงร้องไห้พร้อมพูดขึ้นว่า “องค์ชายรัชทายาท ท่านกำลังเรียกหาพระชายารัชทายาทหรือ? นางกำลังรีบเดินทางมา ท่านต้องอดทนไว้นะ”

หยู่เหวินเห้าไม่ได้เรียกหาพระชายารัชทายาท ริมฝีปากของเขาขยับ ทุกคนตั้งใจฟัง เหมือนได้ยินจื่อจินสองพยางค์

หนานเปียนเค่อถอนหายใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ที่นี่ไม่มียาเม็ดจื่อจิน”

แต่หยู่เหวินเห้ายังขยับริมฝีปากต่อ เสียงเบาอย่างมาก เขาถึงขั้นพยายามลืมตาขึ้น แต่ไม่สำเร็จ ทำได้เพียงพูดไม่กี่คำนั้นไปมา ดูเหมือนอ่อนแรงและทรมานมาก

？

ในที่สุดสวีอีก็ฟังเข้าใจแล้ว รีบกระโดดลุกขึ้นมาในทันที เบิกตาโตพร้อมพูดขึ้นว่า “ ไม่ คือน้ำจื่อจิน คือน้ำจื่อจิน”

สวีอีหันไปพูดขึ้นว่า “เตรียมเครื่องเขียนทั้งสี่ เขียนสูตรยา ไปซื้อยา”

หนานเปียนเค่อคว้าจับเขาไว้ บีบไหล่ของเขา พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงเข้มว่า “เจ้าใจเย็นๆ น้ำจื่อจินอะไร? น้ำจื่อจินกับยาเม็ดจื่อจินเหมือนกันไหม?”

สวีอีสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พร้อมกลืนน้ำลาย สายตาเปล่งประกาย พูดขึ้นด้วยริมฝีปากสั่นเทาว่า “ไม่ น้ำจื่อจินกับยาเม็ดจื่อจินมีสรรพคุณยาแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน แต่มีผลเสริมสร้างหัวใจให้แข็งแรงเหมือนกัน สามารถทำให้ความเจ็บปวดชา.... แต่มีผลร้ายต่อร่างกายอย่างมาก แต่นี่เป็นหนทางเดียว หลังจากทานยาแล้วค่อยเสริมพลังจิต คิดว่าน่าจะสามารถทนได้ถึงพระชายารัชทายาทมา”

คนที่อยู่หลายคนเคยได้ยินน้ำจื่อจิน จึงอธิบายให้กับทุกคนฟัง บอกว่าไว้ใช้สำหรับสอบปากคำ โดยเฉพาะกับพวกนักฆ่า คนร้ายที่ถูกว่าจ้างมา ตอนที่ถูกจับมาแล้วฆ่าตัวตาย พอเพียงยังไม่ตาย ให้ดื่มน้ำจื่อจินลงไป สามารถช่วยรักษาหัวใจของเขาไว้ได้ชั่วขณะ

ในเมื่อสามารถช่วยได้ งั้นก็ไม่รอช้า สวีอีรู้สูตรน้ำจื่อจิน หลังจากเขียนสูตรยาแล้วก็มีคนรีบไปซื้อยา จากนั้นก็นำมาต้ม หลังจากครึ่งชั่วโมง หยู่เหวินเห้าดื่มน้ำจื่อจินลงไป จากนั้นหนานเปียนเค่อใช้กำลังภายในช่วยให้เลือดเขาหมุนเวียน หากมีการอุดตันของเส้นเลือด ล้วนสามารถใช้กำลังภายในขับเลือด แต่ครั้งนี้สามารถควบคุมระดับไว้ได้พอดี จึงไม่ทำให้เลือดไหล

ผ่านไปประมาณหนึ่งธูป หยู่เหวินเห้าลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า ถึงแม่สีหน้ายังคงขาวซีดอย่างมาก แต่ก็สามารถพูดออกมาได้หนึ่งประโยคว่า “ลำบากทุกคนแล้ว”

เขาไม่รู้ ว่าห้าพยางค์นี้สร้างกำลังและแรงบันดาลใจให้กับทุกคนได้มากแค่ไหน คนที่อยู่ล้วนเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่ง หลังจากได้ยินประโยคนี้แล้ว ต่างก็แทบอยากร้องไห้

ภายใต้สถานการณ์หมดหวังเช่นนี้ องค์ชายรัชทายาทยังสามารถช่วยตัวเองได้ ความอดทนที่แข็งแกร่งขององค์ชายรัชทายาท สามารถเห็นได้ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป พวกเขาเหมือนจะมองเห็นความแข็งแกร่งของประเทศเป่ยถังในอนาคต ชื่อเสียงของเป่ยถัง จะเป็นเหมือนดั่งองค์ชายรัชทายาทแน่ ยืนหยัดไม่ล้มลงง่ายๆ

อ๋องหวยกับสวีอีต่างร้องไห้ออกมาอย่างอดกลั้นไว้ไม่ไหว ทั้งสองคนต่างคุกเข่าอยู่ข้างเตียง จับมือของหยู่เหวินเห้าไว้

ริมฝีปากที่ขาวซีดของหยู่เหวินเห้าเผยยิ้มที่มุมปาก พร้อมพูดขึ้นว่า “ร้องไห้ทำไม? ข้าไม่มีทางตาย”

“พี่ห้า พี่สะใภ้ห้ากำลังเร่งเดินทางมา” อ๋องหวยเช็ดน้ำตา พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงเบา

หยู่เหวินเห้าอืมหนึ่งคำ พร้อมพูดขึ้นว่า “นางจะต้องมา ข้ากำลังเรานาง”

“พี่ห้า พวกเราต่างไม่ได้บอกนาง ว่าเจ้าได้รับบาดเจ็บ โกหกนางว่าคนที่ได้รับบาดเจ็บคือข้า ดังนั้นเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง ว่านางจะเดินทางมาด้วยความเจ็บปวด”

หยู่เหวินเห้ามองดูเขา กลับส่ายหัวอย่างเชื่องช้า พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่จำเป็นต้องปิดบังนาง นางสามารถยอมรับได้”

อ๋องหวยอึ้งเล็กน้อย ใช่หรือ?