บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1304

หยู่เหวินเห้าเดินเข้าไป รับโคมไฟในมือของนางมาเสียบไว้ในร่องประตู กล่าวอย่างนุ่มนวล “เสียงดังจนเจ้าตื่นแล้วหรือ?”

“ท่านไม่อยู่ ข้าก็หลับไม่สนิท ในหม้อมีน้ำซุปที่อุ่นไว้ให้ท่านอยู่น่ะ รีบไปเอา!” หยวนชิงหลิงชี้ไปที่หม้อด้านหลังเตา ฟืนที่ยังไม่ได้ดับไฟกองไว้อยู่ในเตา

หยู่เหวินเห้าหิวเป็นอย่างมากจริงๆ ก็ไม่ได้สนใจความสำรวม รีบวิ่งไปด้านข้าง เปิดหม้อออก เห็นว่ามีน้ำซุปอยู่ด้านในจริงๆ เขาหยิบผ้าผืนหนึ่งมาลองแล้วก็ยกขึ้นมา นั่งด้านข้างโต๊ะเล็กๆในห้องครัวเล็ก ถามนาง “เจ้าหิวไหม? พวกเรากินด้วยกัน”

หยวนชิงหลิงส่ายหน้า และนั่งลงช้าๆมองดูเขา “ท่านกิน ข้าไม่หิว ตอนกลางคืนกินอะไรไม่ได้ กินอีกก็จะจุกท้อง นอนไม่หลับแล้ว”

“ตอนนี้อายุครรภ์หลายเดือนแล้ว ลำบากเจ้าแล้ว”

“ยังพอได้!”

หยู่เหวินเห้าขยับเข้าไปใกล้จูบนางเล็กน้อย แสงเทียนสลัว มีลมกลางคืนพัดโชยเข้ามาอ่อนๆ ยกผมอันสวยงามของนางขึ้น เขาจูบลงไป ก็จูบไปบนผมของนางพดี เขาหัวเราะแล้วปัดออก แล้วจูบลงไปที่หน้าผากของนางอีกครั้ง กล่าวว่า “ยายหยวน เจ้าไม่รู้ว่าคืนนี้วุ่นวายเพียงใด ไม่รู้ว่าเซียวเหยากงเป็นบ้าอะไร คิดไม่ถึงว่าจะให้ขบวนเสด็จกองเกียรติยศวนรอบเมืองหนึ่งรอบ ขุนนางทั้งหลายล้วนเหนื่อยจนแทบไม่ไหวแล้ว ผู้เฒ่าคนนี้ช่างผูกอาฆาตจริงๆ จำได้ว่าวันนั้นพวกเขาคัดค้านการออกศึก ลำบากใจอยู่หลายครั้ง ดังนั้นเขาเปลี่ยนวิธีทำโทษพวกเขาไงล่ะ ขุนนางหลายคน เดินจนแทบอ้วกแล้ว”

หยนชิงหลิงหัวเราะ “เป็นเช่นนี้หรือ? ข้ายังคิดว่าเขาก่อปัญหาซะอีกน่ะ”

“ไม่ เขาอายุปูนนี้ จะไม่ก่อความวุ่นวายเพียงอย่างเดียว จะต้องมีเจตนาแฝงเป็นแน่ ตอนนี้ข้าเลื่อมใสพวกเขาทั้งสามเป็นอย่างมาก” หยู่เหวินเห้าก้มหน้าซดน้ำซุป ด้านในมีเนื้อ เขาฉวยหยิบตะเกียบคู่หนึ่งและกินขึ้นมา แต่กินไปกินมา ก็อดสงสัยการกระทำของเซียวเหยากงขึ้นมาไม่ได้ มีส่วนในการก่อเรื่องจริงๆ

หยวนชิงหลิงชำเลืองมองเขา ยิ้มแล้วกล่าว “ตอนนี้ท่านเลื่อมใสพวกเขาแล้ว? ข้าจำได้ตอนแรกเริ่มท่านกลัวเซียวเหยากงเป็นพิเศษ”

“นั่นเป็นเพราะเขาพูดจู้จี้” หยู่เหวินเห้ากล่าวอย่างอัดอั้น

หยวนชิงหลิงกล่าว “รีบกิน กินแล้วรีบนอน ดึกแล้ว”

หยู่เหวินเห้ารีบซดน้ำซุปกินเนื้อ จะทำให้ยายหยวนเสียเวลานอนไม่ได้

หลังจากกองทัพใหญ่กลับเมืองหลวง กรมพิธีการก็กำหนดวันเฉลิมฉลองแล้ว จัดขึ้นสามวันหลังจากนี้

อาการบาดเจ็บของหยู่เหวินเห้าไม่ได้เป็นอะไรมาก ช่วยดูแลสั่งการ อ๋องฉีก็ยุ่งเป็นอย่างมาก เพราะฝ่ายราชการจะต้องร่วมรื่นเริงกับประชาชน ถนนทุกเส้นในเมืองหลวง แสงไฟประดับประดา พ่อค้าแม่ขายก็ทยอยผลักดันกิจกรรมลดราคา สร้างกระแสการซื้อของขึ้น

ในเมืองหลวงไม่เคยคึกคักขนาดนี้มาก่อน

การว่าราชสำนักตอนเช้าก่อนงานเฉลิมฉลอง เป็นการให้บำเหน็จรางวัลตามความชอบ

เหล่าทหารเพิ่มยศขึ้นตำแหน่ง เหล่าทหารมีรางวัลพิเศษ เงินเดือนและเสบียงอาหารของทหารเพิ่มเป็นสองเท่า แม้แต่จอมยุทธที่เข้าร่วมสงครามก็ยังได้รับฉายานักรบผู้กล้า และคนในสำนักเหลิ่งหลังหลายคนก็ล้วนได้รับการแต่งตั้ง โดยเฉพาะฮุ่ยเทียนเมี่ยตี้ได้รับการแต่งตั้งเป็นแม่ทัพซ้ายขวา ทั้งยังได้รับแต่งตั้งการแต่งตั้งเป็นเจ้าพระยา ท่ามกลางบรรดาผู้คนที่ได้รับรางวัลการแต่งตั้ง ฮุ่ยเทียนเมี่ยตี้ได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าพระยา ความจริงก็ไม่ได้มีค่าให้เอ่ยถึง และไม่ได้ดึงดูดความสนใจของทุกคน

แต่ว่า ฮุ่ยเทียนเมี่ยตี้ก็กลายเป็นเจ้าพระยาเช่นนี้แล้ว และยังได้รับแต่งตั้งตำแหน่งขุนนางติดตัว เป็นแม่ทัพของราชสำนัก

หลังจากที่ท่านชายสี่ได้ยินการแต่งตั้งนี้ กล่าวต่อหยู่เหวินเห้าประโยคหนึ่ง “ท่านพ่อตาเจ้าเล่ห์สุดๆ คนที่ข้าฝึกอบรมมาทั้งชีวิตจิตใจ ก็กลายเป็นคนของราชสำนักเช่นนี้แล้ว พวกเขาเป็นผู้มีอำนาจอันดับสองของสำนักเหลิ่งหลัง นอกจากข้าและหรงเยว่ ก็สามารถประกาศคำสั่งในกองทัพของทั้งสำนักเหลิ่งหลังได้ ตอนนี้ สำนักเหลิ่งหลังแทบจะกลายเป็นของราชสำนักแล้ว”