บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1318

ไท่ซ่างหวงฟังจบ ยกชามาดื่มอึกหนึ่ง แล้วก็ค่อยจุดกล้องยาสูบ มองดูฮ่องเต้หมิงหยวนทะลุผ่านควันที่วนเวียนอยู่ “ฮ่องเต้มีการวางแผนที่ยาวไกลเช่นนี้ ข้าชื่นชมมาก และคิดว่าเจ้าไตร่ตรองได้ถูกต้อง ก็มีเพียงแค่สองคำถาม ฮ่องเต้ตอบคำถามแล้ว ข้าก็จะไม่ถามอีก”

ฮ่องเต้หมิงหยวนกล่าว “พระองค์ถามพ่ะย่ะค่ะ!”

เขาคิดไปเองว่า นี่ก็เป็นการไตร่ตรองที่ค่อนข้างยาวไกลล้ำลึก ไท่ซ่างหวงจะเห็นด้วยเป็นแน่ ดังนั้น ก็ไม่เคยคิดถึงอย่างอื่น

ไท่ซ่างหวงเอ่ยถาม “เจ้าบอกว่า อายุของเจ้าสิบและเจ้าห้าห่างกันยี่สิบกว่าปี ความสัมพันธ์ของพี่น้องไม่ลึกซึ้ง ข้าจะลองคิดว่าเจ้าพูดถูกต้องดูก่อน แต่หวงกุ้ยเฟยก็กำลังตั้งครรภ์ หากว่าให้กำเนิดองค์ชายสิบเอ็ด เจ้าจะจัดการอย่างไร? ในท้องของฮู่เฟยก็กำลังตั้งครรภ์ เมื่อเป็นองค์ชาย เจ้าจะจัดการเช่นไรอีก?”

“นี่......” ฮ่องเต้หมิงหยวนกลับไม่เคยคิดถึงจุดนี้ แต่นี่ก็อธิบายได้ไม่ยาก กล่าว “ตอนนี้เจ้าห้าได้สืบทอดเป็นโอรสของหวงกุ้ยเฟย หากหวงกุ้ยเฟยให้กำเนิดองค์ชาย เป็นธรรมดาที่จะสนิทกับเจ้าห้าหน่อย รอจนองค์ชายโตขึ้นแล้ว ช่วยเหลือพี่ห้าควบคุมจัดการราชสำนักการเมือง นี้ก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรพ่ะย่ะค่ะ สำหรับลูกในท้องของฮู่เฟย...... ชั่วขณะนี้ข้าไม่ได้วางแผนไว้ หากให้กำเนิดออกมาเป็นองค์ชาย อนาคตค่อยพระราชทานแต่งตั้งอย่างอื่นพ่ะย่ะค่ะ”

“คำพูดนี้ดูเหมือนว่าจะพูดแล้วผ่านไปได้ เพียงแต่ในใจของหวงกุ้ยเฟยจะไม่รู้สึกว่าเจ้าลำเอียงรึ!” คำพูดนี้ของไท่ซ่างหวงความจริงก็แฝงไปด้วยความไม่พอพระทัยแล้ว เพียงแต่ฮ่องเต้หมิงหยวนฟังไม่ออกเท่านั้น

ฮ่องเต้หมิงหยวนกล่าว “หวงกุ้ยเฟยมีนิสัยใจคอดีมีความรู้ มีคุณธรรมสูงส่ง นางจะไม่มีความคิดเช่นนี้ เสด็จพ่อวางใจก็ได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

"ได้ นี่คือคำถามแรก ก็ทำเหมือนแก้ไขไปเช่นนี้แล้วปัญหาสักเล็กน้อยก็ไม่มีโดยสิ้นเชิง” ไท่ซ่างหวงบอกให้เซียวเหยากงยัดยาเส้นใส่ในหม้อกล้องยาสูบ ถามต่อว่า “คำถามที่สอง ด้วยความสามารถของเจ้าพระยาฮู่ จัดการดูแลหัวเมืองทั้งห้านั้นเหมาะสมที่สุด ข้าเห็นด้วยกับจุดนี้ เดิมทีเขาเป็นคนที่อวดดีอย่างบ้าระห่ำ ทำคุณงามความดีสูงส่งจนส่งผลกระทบต่อตำแหน่งของเจ้านาย แต่หลังจากถูกตักเตือนครั้งหนึ่ง ก็พยายามตั้งใจจดจ่อทำเพื่อราชสำนักอย่างสุดความสามารถ ในฐานะขุนนางรับผิดชอบหน้าที่ของตน คำว่าตัวเป็นขุนนางนี้ เดิมทีก็เป็นเงื่อนไขกฎเกณฑ์อยู่แล้ว สามารถผูกมัดความทะเยอทะยานของเขาไว้ได้โดยปริยาย ดั่งภูเขาใหญ่ลูกหนึ่งที่กดทับเขาไว้ให้คิดมากไม่ได้ ทันทีที่คิดมากไปก็สามารถเรียกพลให้กลับมาได้ทุกเมื่อ แต่เจ้าบอกเขาว่า หัวเมืองทั้งห้านี้จะเป็นของหลานชายเขาในอนาคต นี่คือการทดสอบนิสัยการเป็นคนของเขา เขาจะคิดว่าหัวเมืองไม่กี่เมืองนี้ก็คือของเขา นั่นคืออาณาบริเวณที่พระราชทานให้เขา เพราะว่ายี่สิบกว่าปีนี้เจ้าสิบก็ไม่มีทางไปอาณาบริเวณที่พระราชทานได้ ข้อบกพร่องในนิสัยของเจ้าพระยาฮู่ ข้าไม่จำเป็นต้องพูดมาก ฮ่องเต้คงจะรู้ดีว่า เขาเป็นคนที่ถูกคนยุยงสองสามคำ ก็ไม่รู้แล้วว่าตนเองนามสกุลอะไร ทันทีที่เกิดความทะเยอทะยานขึ้นมา ตั้งตนเป็นกษัตริย์ เป่ยถังของเรายกทัพไปปราบปราม ก็เป็นการยอมรับตัวตนของเขา? คิดไตร่ตรองให้ดีๆ”

“นี่......” ฮ่องเต้หมิงหยวนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ที่สำคัญคือเจ้าพระยาฮู่มีข้อบกพร่องนี้ หากเคาะตลอดเวลา เขาก็จะยังมีสติเล็กน้อย เมื่อหากขาดการเคาะตี มีคนไว้หน้าเขาหน่อยเขาก็จะลืมตัวแล้ว ยังมีความเป็นไปได้ที่จะตั้งตัวเป็นกษัตริย์จริงๆ

เพราะว่า สถานที่แห่งนั้นวุ่นวาย อีกทั้งต้องต้านทานความขัดแย้งระหว่างเป่ยโม่และเป่ยถัง ปล่อยให้เขาบังคับบัญชาเพียงผู้เดียว อันตรายมากจริงๆ แต่หากว่าส่งคนเข้าไป เขาคิดว่านั่นเป็นอาณาเขตพระราชทานของเจ้าสิบ ท่านตาเช่นเขาผู้นี้เป็นคนตัดสินใจ ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเกิดความมักใหญ่ใฝ่สูงขึ้นมา ไม่มีทางดำเนินการควบคุมดูแลดูร่วมกับขุนนางที่ราชสำนักส่งไปได้

เขาใคร่ครวญครู่หนึ่ง “เสด็จพ่อวิเคราะห์เช่นนี้ ก็มีเหตุผล เช่นนั้นก็ค่อยหาคนที่คัดเลือกได้อีกคน แม่ทัพที่มีเข้มงวด ก็ไม่ใช่เขาเพียงผู้เดียว”

เขาพูดเช่นนี้ไปพลาง ก็มองดูเซียวเหยากงด้วยจิตใต้สำนึกแวบหนึ่ง ยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าว “ท่านกั๋วกงในปีนั้นเก่งกว่าเขาหลายระดับ”

เซียวเหยากงได้ยินดังนั้น เปล่งเสียงไม่พอใจเสียงหนึ่ง “ฝ่าบาท เอาข้าน้อยไปเทียบกับเขา ก็เป็นการดูหมิ่นข้าน้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ”