บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1328

ฮู่เฟยค่อยๆ ปล่อยมือเขาออก

ในใจเกิดความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย นางรักคนผู้นี้ รักมาหลายปี กระทั่งตัดสินใจว่าจะติดตามเขาไปจนตาย แต่หลายปีมานี้ได้ใช้ชีวิตในวัง การดูแลและความรักที่หวงกุ้ยเฟยมีต่อนางราวกับมารดา แม้การเปรียบนี้จะไม่เหมาะสม แต่นางสูญเสียมารดาแต่เล็ก นางเห็นหวงกุ้ยเฟยเป็นเหมือนมารดาของตน ใส่ใจความรู้สึกที่มีต่อหวงกุ้ยเฟย ระดับความสนใจนี้ไม่ด้อยไปกว่าความรักที่มีแต่ฝ่าบาทเลย ดังนั้น ไม่ว่านางเกิดเรื่องอะไร ที่นึกถึงก่อนก็คือหวงกุ้ยเฟย มิใช่ฝ่าบาท

เพราะความรู้สึกปลอดภัยที่หวงกุ้ยเฟยมอบให้มีมากกว่าฝ่าบาทนัก!

ตั้งแต่แรกความรักขอนางก็ต่ำต้อย ตอนเข้าวังก็รู้อยู่แล้วว่าข้างตัวเขาต้องมีหญิงอื่น นางเตรียมใจไว้แล้ว แต่ความโปรดปรานเป็นพิเศษนี้ทำให้นางรู้สึกผิด เพราะความรักของนางได้มาจากความอ้างว้างของท่านหญิงหลายๆ ท่านในวังหลัง

โดยเฉพาะหวงกุ้ยเฟย

ก่อนนางเข้าวัง ฝ่าบาททรงโปรดหวงกุ้ยเฟย เห็นได้จากหวงกุ้ยเฟยไร้ทายาทหลายปีแต่ความโปรดปรานก็มิเคยเสื่อมคลาย

ทว่าบัดนี้ฝ่าบาทกลับเลือกสละผลประโยชน์ของหวงกุ้ยเฟยอย่างไม่ลังเล นั่นเป็นคนที่เขาเคยรัก

เดิมทีนางควรดีใจ แต่นางมีแต่ความเสียใจเท่านั้น

เมื่อส่งโสมไปแล้ว ย่าหยวนมองครู่หนึ่งแล้วถึงพยักหน้าอย่างพอใจ “โสมต้นนี้น่าจะใช้ได้ ลองดูเถอะ”

ห้องยาหลวงช่วยย่าหยวนเตรียมยาเรียบร้อยแล้ว รอแค่บัวหิมะจากยอดเขาหมาป่าหิมะเท่านั้น

หยวนชิงหลิงป้อนยาให้โสวฝู่ต่อ ทว่ายาเร่งคลอดในกล่องยายังทำให้นางไม่สงบ เอาแต่กลัวว่าใครจะเกิดเรื่อง และกลัวว่าตัวเองจะเกิดเรื่องด้วย

แม้บอกว่ากล่องยาอยู่ในการควบคุมของนาง แต่บางครั้งนางก็รู้สึกได้ถึงวิกฤตโดยรอบตามจิตใต้สำนึกอย่างที่นางก็ไม่รู้ และเมื่อความคิดของนางมุ่งอยู่กับเรื่องใดเรื่องหนึ่งแล้วก็มักละเลยได้ง่ายๆ กล่องยาจะเตรียมการด้วยการรับรู้ของนาง

ความดันเลือดของโสวฝู่สูงขึ้นเล็กน้อย แต่ยังคงเป็นค่าที่ค่อนข้างต่ำมาก สถานการณ์ของเขายังวิกฤต

อยู่เฝ้ามาทั้งวัน ใครก็ไม่ยอมกินอาหาร แต่หยวนชิงหลิงบอกว่าหากทุกคนไม่กิน นางก็จะไม่กิน เนื่องจากนางเป็นหมอที่สามารถรักษาโรคด้านนี้ ทั้งยังตั้งครรภ์อยู่ ไท่ซ่างหวงสู้นางไม่ได้จึงกินไปเล็กน้อย

เซียวเหยากงกินไม่ลง จะเกลี้ยกล่อมอย่างไรก็กินไม่ลง เขาบอกว่าฉู่เสี่ยวอู่ไม่กินหนึ่งวัน เขาก็จะไม่กินหนึ่งวัน

ความครึกโครมของตำหนักฉินคุนหนักเช่นนี้ จึงรู้ไปถึงวังหลัง ทางหวงกุ้ยเฟยรู้เป็นคนแรก นางปกครองวังหลัง ย่อมไม่เกรงกลัวเหมือนขนาดนั้น ฮู่เฟย นางมาปรนนิบัติด้วยตนเอง ได้ยินว่าต้องการโสม นางจึงโยกย้ายของดีทั้งหมดในตำหนักมา

ฮองเฮากับตี๋กุ้ยเฟยก็ส่งของมาด้วย นางสนมทั้งหลายก็พากันส่งของดีมาตำหนักฉินคุน เมื่อส่งมาทุกคนแล้วก็ให้รู้สึกซับซ้อน เพราะของดีที่สนมวังหลังนำมา ตำหนักฉินคุนกลับไม่มี

ไท่ซ่างหวงได้ของดี จึงตบรางวัลกลับไป

ช่วงที่รอบัวหิมะ ซาลาเปาฟุบนอนบนตัวไท่ซ่างหวง จนไท่ซ่างหวงต้องกินยาแล้ว เขาถึงขยี้ตาลุกขึ้น บอกว่าจะปรนนิบัติไท่ซ่างหวงกินยา

ไท่ซ่างหวงเอ็นดูเขา บอกให้หยู่เหวินเห้าพาเขาไปพัก แต่เขาไม่ได้ ยืนกรานเอ่ย “หม่อมฉันจะเฝ้าท่านพร้อมด้วยหมาป่าหิมะพ่ะย่ะค่ะ”