บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1335

หยวนชิงหลิงยังไปตำหนักฉ่ายหมิง ไท่ซ่างหวงก็นิ่งเฉยเป็นการยินยอม ไท่ซ่างหวงมิได้มีอคติกับฮู่เฟย อีกทั้งนางยังตั้งครรภ์หน่อเนื้อเชื้อพระวงศ์อยู่

หยวนชิงหลิงมาถึงตำหนักฉ่ายหมิง ฮ่องเต้หมิงหยวนยังเฝ้าฮู่เฟยอยู่ เมื่อเห็นหยวนชิงหลิงมาเขาก็โล่งใจราวกับยกภูเขาออกจากอก

“คารวะเสด็จพ่อ!” หยวนชิงหลิงเดินเข้าไปคารวะ

“ไม่ต้องมากพิธี รีบมาดูเร็ว!” นัยน์ตาฮ่องเต้หมิงหยวนมองนางอย่างอบอุ่น ลุกขึ้นยืนให้หยวนชิงหลิงเข้ามา

หยวนชิงหลิงรับคำ เดินไปยืนอยู่ข้างเตียง ฮู่เฟยมองนาง น้ำตาในดวงตาทะลักออกมาอีก แต่กลับอดกลั้นไม่ร้องไห้

หยวนชิงหลิงเอ่ยถามเสียงเบา “ท่านหญิงรู้สึกอย่างไรบ้างเพคะ?”

เสียงของฮู่เฟยขึ้นจมูกหนัก เสียงสั่น “สงสัยจะไม่ค่อยดี ข้าเตรียมใจไว้แล้ว ในท้องไม่มีความเคลื่อนไหวมานานแล้ว”

การเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์เป็นปฏิสัมพันธ์หลักระหว่างมารดากับบุตร รับรู้ถึงกันและกัน

หยวนชิงหลิงเอ่ยเสียงเบา “หม่อมฉันจะฟังหัวใจของทารกก่อนนะเพคะ!”

ตอนที่นางมา ที่จริงก็เตรียมไว้แล้ว ย่าหยวนบอกนางว่าครรภ์ของฮู่เฟยแย่แล้ว ดังนั้นที่มาครั้งนี้นางจึงไม่ได้หวังมากนัก

หูฟังแพทย์เคลื่อนที่อยู่ที่ครรภ์ของฮู่เฟย จากบนลงล่าง จากซ้ายไปขวา ตรวจซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้ง ไม่มีการเคลื่อนไหวของทารก การเต้นของหัวใจทารกก็ไม่มีแล้ว คุณย่าตรวจได้ไม่ผิด ทารกตายในครรภ์แล้วจริงๆ

ยาเร่งคลอดในกล่องยาก็คงใช้กับฮู่เฟยนั่นเอง

นางไม่จำเป็นต้องเอ่ยปาก ฮ่องเต้หมิงหยวนกับฮู่เฟยก็รู้ผลที่เหมือนกับฮูหยินใหญ่ได้จากใบหน้านาง ฮ่องเต้หมิงหยวนปวดใจ ตัวเย็นเฉียบ ตอนที่ฮูหยินใหญ่เอ่ยเขายังมีความหวัง คิดว่าการรมหญ้าอ้ายหรือดื่มยารักษาครรภ์แล้วจะรักษาไว้ได้

กลับเป็นฮู่เฟยที่ไม่ร้องไห้ เพียงเอามือทั้งสองที่สั่นเครือวางตรงท้อง ค่อยๆ หลับตาลง ถอนหายใจลึก

หยวนชิงหลิงก็ปวดใจเช่นกัน นางเป็นแม่คน ในท้องยังมีลูกอยู่ ย่อมรู้ว่าฮู่เฟยคาดหวังกับเด็กคนนี้มากแค่ไหน มีความผูกพันธ์แน่นแฟ้นเพียงใด

บุตรตายในอุทร ต้องทำคลอดออกมาอยู่แล้ว มิเช่นนั้นมารดาก็จะอันตราย หลักการนี้ไม่จำเป็นต้องให้หยวนชิงหลิงเอ่ย ฮ่องเต้หมิงหยวนกับฮู่เฟยต่างรู้ดี

กรอกยาเร่งคลอดแล้วคุณย่าก็เขียนอีกสูตรยาขนานหนึ่งต้มแล้วให้ฮู่เฟยดื่ม

ทั้งตำหนักฉ่ายหมิงเงียบดั่งความตาย มีเพียงเสียงร้องไห้ของเจ้าสิบน้อยที่แว่วมาเป็นครั้งคราวเท่านั้น

ฮู่เฟยมิได้ร้องไห้ นอนอยู่บนเตียงประหนึ่งคนไร้ชีวิต มองออกไปนอกตำหนักครั้งสองครั้งเท่านั้น มองอยู่พักหนึ่งแล้วก็ถอนสายตากลับ

ฮ่องเต้หมิงหยวนถามนาง “เจ้าอยากเห็นเจ้าสิบใช่ไหม? ข้าจะให้คนนำตัวเขามาให้เจ้าเห็น”

ฮู่เฟยส่ายหน้าเบาๆ “ไม่เพคะ”

อยู่นาน นางจึงเอ่ย “หม่อมฉันอยากพบท่านหญิงเพคะ!”

ท่านหญิงที่นางเอ่ยถึงก็คือหวงกุ้ยเฟย ฮ่องเต้หมิงหยวนรู้ดี แต่... เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย “นางยังฉุนเฉียวอยู่ ไว้ข้าจะให้คนไปถ่ายทอดคำสั่ง ให้นางมาพบเจ้า”

ฮู่เฟยได้ยินคำพูดนี้แล้วจึงเอ่ย “เช่นนั้นก็ไม่ต้องเพคะ หม่อมฉันไม่ได้อยากพบนางมาก”

ครั้นยาออกฤทธิ์ ฮู่เฟยก็เริ่มรู้สึกปวดท้อง เด็กในครรภ์เกือบหกเดือนแล้ว ลำบากกับนางมาก ไม่ด้อยไปกว่าการคลอดเลย

หลังจากผ่านพ้นความลำเค็ญพักหนึ่งแล้วทารกชายก็ออกมา ฮู่เฟยร้องไห้ในที่สุด ไม่ได้มอง ให้คนรีบอุ้มออกไป