บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1354

ทังหยางยังไม่ทันไปถามอ๋องฉี วันนี้อ๋องซุนก็มาหาหยวนชิงหลิงอย่างร้อนรน

ในที่สุดเขาก็ยอมพูดความจริงว่า ตนเองอาจจะป่วยเป็นโรคนั้น ให้หยวนชิงหลิงสั่งยาให้เขา

หยวนชิงหลิงได้ยินเช่นนี้ แล้วก็ไม่รู้จะพูดยังไงดี พี่สะใภ้รองพูดว่าเขาไม่อย่างนั้นไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงไม่ควบคุมตนเอง? ในใจเกิดความโมโห แต่จะไม่สนใจก็ไม่ได้ จึงถามขึ้นด้วยเสียงเย็นชาว่า “งั้นตอนนี้เจ้ามีอาการยังไงบ้าง?”

“ยัง ยังไม่มีอะไร” อ๋องซุนก้มหน้าก้มตาลง ยอมรับความโกรธเคืองของหยวนชิงหลิง

หยวนชิงหลิงจ้องมองดูเขา พร้อมพูดขึ้นว่า “งั้นทำไมเจ้าถึงพูดว่าเจ้าป่วย? เพราะผู้หญิงที่เซ่าชิงคนนั้นเคยแตะต้อง เจ้าก็เคยแตะต้อง? ทำไมเจ้าถึง....เฮ้อ พวกเจ้าเรียกหอนางโลมรับรองมา ก็ไม่ได้เรียกมาคนเดียว ทำไมจะต้องใช้ผู้หญิงคนเดียวกัน?”

อ๋องซุนเงยหน้าขึ้น พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าไม่เคยมีอะไรกับพวกนาง เพียงแต่ข้าเคยแช่อ่างร่วมกับอู๋เซ่าชิง โรคนี้ข้าเคยถามหมอหลวงแล้ว หมอหลวงบอกว่า หากเคยแช่อ่างด้วยกัน ก็สามารถติดกันได้”

หยวนชิงหลิงได้ยินเช่นนี้แล้ว ในใจค่อยโล่งอก พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ได้มีอะไรกับพวกนาง? เพียงแค่เคยแช่อ่างกับอู๋เซ่าชิง?”

“วันนั้นที่มาหาเจ้า ก็เพราะอู๋เซ่าชิงบอกข้าว่าเขาติดโรคนั้น ข้าค่อยคิดขึ้นมาได้ว่าเคยแช่อ่างร่วมกับเขามาหลายครั้ง โรคนี้สามารถติดต่อกันได้ ดังนั้นข้าจึงรีบมาหาเจ้า คิดว่าเจ้าตรวจจับชีพจรก็รู้ว่าข้าติดโรคหรือเปล่า ตอนนี้อู๋เซ่าชิงตายแล้ว โรคนี้.....เฮ้อ สองวันนี้ข้ารู้สึกไม่สบายตัว แต่ให้บอกว่าอาการเป็นอย่างไร ก็ไม่เห็นจะมี แต่ก็ต้องป้องกันไว้ก่อน” เขาพูดพร้อมกับมองดูหยวนชิงหลิง แล้วพูดขึ้นว่า “เรื่องนี้เจ้าห้ามบอกพี่สะใภ้รองของเจ้า นางคงร้องไห้แย่แน่”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “ข้าไม่บอก งั้นตอนนี้เจ้าไม่มีอาการอะไร ไม่สามารถบอกได้ว่าติดโรคไหม และแค่แช่อ่างอาบน้ำด้วยกัน ไม่ได้ใช้ผ้าเช็ดตัวร่วมกัน...ไหม?”

สีหน้าอ๋องซุนขาวซีด พร้อมพูดขึ้นว่า “ใช้”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างโกรธจัดว่า “เจ้าทำไมถึงไม่ระวังขนาดนี้? ผ้าเช็ดตัวสามารถใช้ร่วมกันได้หรือ?”

“ไอร้อนหนาขนาดนั้น จะแยกออกได้อย่างไรว่าผืนไหนคือของข้า ผืนไหนคือของเขา แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาจะเป็นโรคเช่นนี้? ข้าถูกเขาทำร้ายแย่แล้วจริงๆ ดื่มเหล้าก็ดื่มเหล้าสิ ทำไมจะต้องเรียกผู้หญิงพวกนั้นมา? รังเกียจที่สุด” อ๋องซุนพูดขึ้นอยากเกลียดชัง

หยวนชิงหลิงเห็นสีหน้าเขาขาวซีด หวาดหวั่นทำอะไรไม่ถูก จึงพูดปลอบขึ้นว่า “เจ้าอย่าเพิ่งเป็นกังวล ใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกันก็อาจจะไม่ติด ขุนนางศาสหงหรูของพวกเจ้า มักดื่มเหล้าด้วยกันบ่อยหรือ? ทุกครั้งล้วนเรียกพวกผู้หญิงของหน่วยงานเลี้ยงรับรองมาหรือ?”

“หากมีงานเลี้ยง ก็จะเรียกทุกครั้ง หากพวกเราดื่มกันเป็นการส่วนตัว ข้าจะไม่อนุญาตให้เรียกมา” อ๋องซุนพูดขึ้น

หยวนชิงหลิงคิดไปคิดมา แล้วก็ถามขึ้นว่า “งั้นขุนนางคนอื่นก็สามารถเรียกผู้หญิงของหน่วยงานเลี้ยงรับรองมาหรือ?”

อ๋องซุนพูดขึ้นว่า “ส่วนมากใช่ เพราะยังไงก็ไม่แพง และยังสามารถร่วมดื่มเหล้าได้อย่างคึกคัก ร้องเพลงดีดพิณ จัดงานเลี้ยงกันส่วนตัว ก็มีขุนนางส่วนมากเรียกมา แต่ว่าหลังจากดื่มเหล้าแล้ว ได้มีการร่วมประเวณีหรือไม่ ข้าไม่รู้”

หยวนชิงหลิงฟังแล้ว ก็ให้เขากลับไปก่อน แนะนำสิ่งที่ต้องระวัง จากนั้นก็ตามทังหยางมาถามถึงสถานการณ์

สิ่งที่นางเป็นกังวลก็คือ โรคนี้ไม่ได้ติดเพียงแค่ขุนนางเพียงคนเดียวแน่ แต่ไม่ใช่ว่าคนที่ติดโรคทุกคนจะเป็นเหมือนอู๋เซ่าชิงแบบนั้น รู้จักละอายใจ แล้วก็แขวนคอฆ่าตัวตาย