บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1426

เดิมไท่ซ่างหวงเคยพูด หากจะจัดงานแต่งงาน จะจัดอย่างประหยัดไม่ได้ จะต้องจัดใหญ่อย่างอลังการ

เรื่องนี้ตระกูลศาสตราจารย์หยวนไม่เห็นด้วย ไม่ใช่ว่าไม่อยากเสียเงิน แต่เหตุผลมีสองอย่าง อย่างแรกคือ ทุกคนคิดว่าลูกสาวบุญธรรมของเขาแต่งงาน ถึงแม้จะสามารถส่งการ์ดเชิญได้ แต่คนที่มาร่วมงานก็คงจะมีแต่เพื่อนร่วมงานที่โรงพยาบาล เพื่อนญาติพี่น้องในตระกูลอาจจะไม่มา

ส่วนอย่างที่สองก็คือทางด้านฝ่ายชาย ก็ไม่มีเพื่อนญาติพี่น้องอะไร ต่อให้จัดงานเลี้ยงใหญ่โตอลังการ แล้วจะมีประโยชน์อะไรล่ะ? ไม่เป็นการเสียเงินเปล่าหรือ?

ดังนั้นเขาจึงปรึกษากับภรรยาของตน คิดว่าควรที่จะปรึกษากับไท่ซ่างหวงอีกครั้ง เพราะงานเลี้ยงจะต้องจองล่วงหน้าไว้ก่อน หากชักช้าก็จะหาโรงแรมที่ดีไม่ได้

แต่ไท่ซ่างหวงน่าจะเที่ยวเล่นอยู่ที่คฤหาสน์ของนายท่านสามคนนั้น นายท่านสามคนนั้นก็ให้ความสำคัญกับทั้งสามคนมาก คนที่เล่นวัตถุโบราณสายตาล้วนพิเศษ แม้แต่คนก็สามารถมองออกว่าเป็นของโบราณ

ของโบราณที่มีชีวิตทั้งสาม!

เขาคิดไปคิดมาแล้วก็โทรหาไท่ซ่างหวง

โทรอยู่หลายครั้งในที่สุดก็มีคนรับสาย แต่ทางด้านโทรศัพท์กลับมีเสียงทะเลาะกัน คนนี้พูดคำคนนั้นพูดคำ เซียวเหยากงพูดว่า โทรศัพท์ของเจ้าดังให้ปัดไปทางทิศตะวันออก โสวฝู่พูดว่าปัดไปทางขวา ปัดไปทางทิศตะวันออกอะไร? สีโกรธจัดของไท่ซ่างหวงก็ดังขึ้นว่า นิ้วมือของข้าลอก ปัดไม่ได้ ไอ่ รับได้แล้ว

“ฮัลโหล” ในที่สุดไท่ซ่างหวง ก็พูดกับโทรศัพท์

ศาสตราจารย์หยวนรีบพูดขึ้นว่า “ฮัลโหล ท่านหกใช่ไหม? ผมอยากปรึกษากับท่านเรื่องงานแต่งงานของลูก คือว่า ก่อนหน้านี้ท่านบอกว่าต้องการจัดอย่างใหญ่โต แต่ผมปรึกษากับภรรยาแล้ว คิดว่าหากจัดอย่างใหญ่โต แขกอาจจะมีไม่มาก ยังไงทางด้านลูกเขยก็มีคนมาไม่เยอะ แค่พวกท่านไม่กี่คน ส่วนทางผม....”

“รอแปบหนึ่ง ข้าไปถามคนคนหนึ่งก่อน” ไท่ซ่างหวงตะโกนใส่โทรศัพท์ เซียวเหยากงที่อยู่ด้านข้างรีบพูดขึ้นว่า “เจ้าไม่ต้องพูดเสียงดังขนาดนั้น เจ้าพูดเสียงเบาหน่อย”

“อยู่ห่างไกลกันขนาดนั้น ไม่พูดเสียงดังหน่อยจะได้ยังไง?” ไท่ซ่างหวงโกรธอย่างมาก ใช้มือข้างเดียวผลักเซียวเหยากง แล้วก็ไปหาฮ่องเต้ฮุยจง

“ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่ว่าไกลหรือไม่ไกล เจ้าไม่ฟังที่พระชายารัชทายาทพูดหรือ? ข้าเคยโทรแล้วสองครั้ง ข้ารู้ว่าโทรยังไง” เซียวเหยากงไล่ตามมา

ศาสตราจารย์หยวนเอามือถือมาเปิดลำโพง แล้วก็ถอนหายใจ ได้ ได้ ทะเลาะกันก่อนแล้วค่อยพูด แต่เรื่องนี้ยังจะไปถามใครอีก? ปรึกษากับเขาก็พอแล้วไม่ใช่หรือ?

ไท่ซ่างหวงมาหานายท่านสามอย่างร้อนรน พร้อมพูดขึ้นว่า “คือแบบนี้ วันนั้นก็พูดแล้วไม่ใช่หรือ? รอหลังจากเปิดทางทะเลสาบจิ้งได้ แล้วจะจัดงานแต่งงาน ข้า... ผมอยากจัดค่อนข้างดีหน่อย แต่พ่อของพระชายารัชทายาทพูดว่า ทางบ้านพวกเขาแขกไม่เยอะ ไม่สามารถจัดอย่างใหญ่โต....”

เขาพูดขึ้นด้วยเสียงเบา พยายามไม่ให้ศาสตราจารย์หยวนที่อยู่ในโทรศัพท์ได้ยินว่า “ข้าคิดว่าครอบครัวพวกเขาจน ดังนั้นจึงอยากที่จะประหยัดเงินจัดอย่างเรียบง่ายหน่อย ครอบครัวพวกเขาอาศัยเงินที่ได้มาจากการขายกีบม้าทองคำพวกนั้น กีบม้าทองคำไม่กี่อัน ไม่พอจัดงานใหญ่”

แต่ศาสตราจารย์หยวนได้ยินแล้ว เขายกมือก่ายหน้าผากอย่างค่อนข้างเสียใจ

นายท่านสามพูดขึ้นยังไม่ค่อยพอใจว่า “เงินนับว่าเป็นอะไร? จัด จัดอย่างยิ่งใหญ่อลังการ”

ไท่ซ่างหวงรีบพูดกับศาสตราจารย์หยวนว่า “จัดอย่างยิ่งใหญ่อลังการ มีเงิน”

“ไม่ใช่เพราะเรื่องเงินจริงๆ เพราะไม่มีคนให้เชิญมากมายขนาดนั้น”

“ทางด้านพวกเรามี” นายท่านสามได้ยิน จึงตะโกนพูดขึ้น

ศาสตราจารย์หยวนนิ่งอึ้งไปสักพัก เรื่องงานแต่งงานของลูก เกี่ยวข้องอะไรกับนายท่านสาม? เขาจะต้องรู้จักคนเยอะมากแน่ แต่ปัญหาคือเขาเกี่ยวข้องอะไรกับพวกลูกๆ?