บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1448

พวกเขาเชื่อว่า ขอแค่พวกเขาได้รวมตัวกันบนเรือสำราญลำนี้เมื่อไหร่ จะต้องเกิดหายนะอันใหญ่หลวงต่อทริปฮันนีมูนของพวกเขาในครั้งนี้อย่างแน่นอน

ดังนั้นในช่วงสองวันที่ผ่านมา ทั้งสองจึงส่งซิกสื่อสารกับพี่ชายหยวนตลอด ที่ไหนที่กลุ่มผู้เฒ่าไปปรากฏตัวขึ้น พวกเขาก็จะไม่ไป ส่วนที่ไหนที่พวกหยวนชิงหลิงจะไป พี่ชายหยวนก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อสกัดกั้นไม่ให้พวกผู้เฒ่าไปเหมือนกัน

ดังนั้น แม้ว่าจะมีเรื่องให้อกสั่นขวัญแขวนเล็กน้อย แต่กลับไม่มีเหตุเหนือคาดใด ๆ ถึงขั้นที่ว่า ยังช่วยเพิ่มความตื่นเต้นให้กับการเดินทางครั้งนี้ได้อีกด้วย

พวกเขาได้สัมผัสกับความรู้สึกที่ตื่นเต้น ทั้งยังสดชื่นแปลกใหม่ของความรักที่ต้องซ่อนเร้น

แต่สิ่งที่แย่ก็คือ เมื่อเราคิดว่าไม่มีข้อผิดพลาดตรงไหนแล้ว คนเราจะค่อย ๆ สูญเสียการความรู้สึกระวังป้องกันลงไป

และอันที่จริงหยวนชิงโจวก็เหนื่อยแทบตายแล้ว เขาก็แค่ผู้ชายโสดในยุคปัจจุบันคนหนึ่ง ไม่สามารถเข้าใจได้จริง ๆ ว่าทำไมบรรดาคนแก่จากยุคโบราณพวกนี้ ถึงได้กระฉับกระเฉงมีกำลังวังชาขนาดนี้ พวกเขาสามารถเล่นได้ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ แถมยังบอกว่าจะไปว่ายน้ำกันอีก

เขาไม่มีเรี่ยวแรงเหลือแล้วจริง ๆ คิดว่าดึกขนาดนี้แล้ว พวกน้องสาวก็คงจะไม่ไปสระว่ายน้ำกันหรอก จึงไม่ได้บอกทั้งคู่ ล้มตัวลงนอนบนเตียง ขอหลับเอาแรงซักงีบก่อนค่อยว่ากัน เพราะถึงยังไงคุณย่ากับแม่นมสี่ก็ไม่ไป ก็ปล่อยให้สามคนนั้นบ้าพลังให้พอ แล้วค่อยกลับมากันเองก็ได้

คืนนี้จู่ ๆ หยู่เหวินเห้าก็เกิดอาการคึกคัก อยากแสดงความสามารถของตัวเองในการลอยตัวในน้ำ จึงดึงตัวหยวนชิงหลิงไปว่ายน้ำด้วยกัน

ตอนกลางคืนยังมีคนว่ายน้ำอยู่ไม่น้อย หลังจากที่ทั้งสองลงไปในน้ำแล้ว พวกเขาก็แข่งกันดำน้ำ ทั้งยังมีแข่งกลั้นหายใจ เล่นกันได้มีความสุขสนุกสนานอย่างยิ่ง

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังค้นพบวิธีการเล่นแบบใหม่ นั่นคือไม่ว่าพวกเขาจะดำอยู่ใต้น้ำนานแค่ไหน พวกเขาก็จะเห็นอีกฝ่ายได้อย่างแน่นอน อีกทั้งตำแหน่งก็จะไม่มีการผิดพลาดเลย หยวนชิงหลิงคิดว่านี่คงเป็นสิ่งที่เรียกว่า กระแสจิตที่สื่อถึงกัน

พวกเขาทำแบบนี้ซ้ำกันหลาย ๆ ครั้ง จนครั้งสุดท้าย เมื่อหยู่เหวินเห้าโผล่ขึ้นมาจากน้ำ ชั่วขณะที่หัวโผล่ขึ้นพ้นน้ำมาเจอคนตรงหน้า เขาก็ยื่นมือข้างหนึ่งออกไปกอดหมับ หัวเราะพลางพูดว่า "เจอกันอีกแล้ว.... อ๋า เซียวเหยากง?”

เซียวเหยากงก็ตกใจมากเช่นกัน “เจ้าห้า?”

จากนั้น หัวคนอีกสองสามหัวก็ทยอยโผล่ขึ้นมาขึ้นมาจากน้ำเรื่อย ๆ เป็นโสวฝู่ ไท่ซ่างหวง แล้วก็ยังมีหยวนชิงหลิงที่เวลานี้ มีรอยยิ้มแข็งทื่อขึ้นมาทันทีด้วยอีกคน ดวงตาหลายคู่มองประสาน เจ้ามองข้า ข้ามองเจ้า ต่างเต็มไปด้วยความสงสัย

นี่เป็นเรื่องที่ชวนกระอักกระอ่วนสิ้นดี

หยู่เหวินเห้ามีการตอบสนองเป็นคนแรก รีบแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมาอย่างรวดเร็ว “เอ๋? ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? ท่านไม่ได้อยู่ในเรือควีนครู๊ซหรือ?”

สีหน้าประหลาดใจของเซียวเหยากงดูเป็นธรรมชาติกว่าอย่างเห็นได้ชัด "ไม่ใช่เสียหน่อย พวกเราอยู่บนเรือลำนี้ต่างหาก พวกเจ้ามาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"

"พวกเราอยู่ที่นี่มาตลอดเจ้าค่ะ" หยวนชิงหลิงก็กลับมารู้สึกตัวในทันทีเช่นกัน พูดด้วยรอยยิ้มว่า "นี่พวกเราไม่ได้พบกันมาตลอดเลยหรือนี่? ข้ายังคิดว่าพวกเราไม่ได้อยู่บนเรือสำราญลำเดียวกันเสียอีก ถ้ารู้ว่าพวกท่านอยู่ที่นี่ พวกเราก็คงมาเที่ยวหาพวกท่านกันตั้งนานแล้ว”

สีหน้าของไท่ซ่างหวงกับโส่วฝู่ค่อนข้างซับซ้อน หลังจากลังเลไปครู่หนึ่ง ไท่ซ่างหวงก็พูดว่า "คือว่าอย่างนี้ พวกเจ้ากำลังมาดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กัน พวกเราก็ไม่สมควรเข้าไปก้าวก่ายในพื้นที่ส่วนตัว พวกเราต่างคนก็ต่างเที่ยวเล่นกันไป ไม่จำเป็นต้องมาเที่ยวเล่นด้วยกันหรอก"

โสวฝู่ก็พูดอย่างรวดเร็วว่า “ใช่แล้ว ๆ พวกเจ้าก็ไปเที่ยวเล่นของพวกเจ้า พวกข้าก็ไปเที่ยวเล่นของพวกข้า อย่าเที่ยวด้วยกันเลย ไม่ควรไปเกะกะช่วงเวลาที่พวกเจ้าจะได้รักกันหวานซึ้ง”

เซียวเหยากงรีบเสริมว่า “ใช่ ๆ เราตัดสินกันตามนี้เถอะ โอ้! ดึกขนาดนี้แล้ว พวกเรากลับกันเถอะ อย่าเกะกะพวกเขาเล่นน้ำเลยนะ”

พูดจบ ทั้งสามคนก็รีบเผ่นแนบออกไปทันที ราวกับว่าพวกเขากำลังหนีอย่างไรอย่างนั้น

หยู่เหวินเห้ากับหยวนชิงหลิงหันมามองหน้ากัน รู้สึกยากที่จะเชื่อได้ว่าพวกเขาจะโชคดีขนาดนี้ แต่พวกเขารู้สึกว่าโชคดีได้ครู่เดียว ก็กลับรู้สึกว่าไม่สบอารมณ์มาก ๆ ขึ้นมาแทน

ผ่านไปไม่นาน หยวนชิงหลิงก็ถามขึ้นว่า "นี่พวกเราถูกทิ้งแล้วใช่หรือไม่?"

“ ใช่แน่ ยึดตามแนวทางที่ผ่านมา ถ้าพวกเขาได้เห็นพวกเรา แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องเกาะติดพวกเราอย่างเหนียวแน่นไม่ปล่อยต่างหาก” หยู่เหวินเห้าเองก็ไม่เข้าใจ

หยวนชิงหลิงว่ายน้ำไปทางฝั่งขึ้นสระ "พวกเราไปถามกันเถอะ"

“ใช่ ไปถามกันเถอะ!” หยู่เหวินเห้าก็ว่ายกลับไปด้วย นี่มันเป็นเรื่องที่ผิดปกติเกินไปแล้วจริง ๆ

ไท่ซ่างหวงไม่รู้ว่าพวกเขาพักที่ไหน แต่พวกเขากลับรู้ว่าไท่ซ่างหวงพักที่ไหน ในเมื่อก่อนหน้านี้ พวกเขาเคยติดต่อกับหยวนชิงโจวมาระยะหนึ่ง จึงรู้ฐานที่มั่นของอีกฝ่าย