บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1487

หลังจากที่ฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองราชย์แล้ว พวกอู๋ซ่างหวงก็ย้ายกลับไปอยู่ที่จวนอ๋องซู่ ยังคงดำเนินชีวิตในบั้นปลายของพวกเขาอย่างโชติช่วงชัชวาล

พ่อแม่ของตระกูลหยวนได้เที่ยวเล่นที่นี่อย่างน้อยเป็นเวลาหนึ่งเดือน ฮองเฮาหยวนชิงหลิงได้พาพวกเขาไปเที่ยวในสถานที่ต่างๆ สัมผัสประเพณีท้องถิ่นของเป่ยถัง ชื่นชมทัศนียภาพที่งดงามของเป่ยถัง ตอนที่กลับไป ยังคงรู้สึกเสียดาย แต่ดีที่สามารถเชื่อมต่อกันผ่านทะเลสาบจิ้งได้ เมื่อถึงเวลาจะได้พบกันอีก

การที่หยวนชิงโจวมาในครั้งนี้ เป็นการมาโดยเตรียมความพร้อมไว้ก่อนแล้ว งานพิธีอภิเษกสมรสทั้งหมดได้ถูกเขาแอบบันทึกภาพไว้อย่างเงียบๆ วันหน้า คิดถึงพวกเขาแล้ว และไม่สามารถมาได้ในทันที สามารถค้นหาภาพเหล่านี้ออกมาดูได้

หยู่เหวินเห้าค่อนข้างยุ่งเสียหน่อย เพราะว่าเพิ่งจะได้ขึ้นครองราชย์ เรื่องที่ต้องจัดการจึงค่อนข้างเยอะ แต่ว่า ในทุกคืนย่อมจะหาเวลาเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนลูกๆ ที่จริงก็ไม่ได้แตกต่างไปจากตอนที่เป็นรัชทายาทมากนัก

เมื่อเทียบกันแล้ว หยวนชิงหลิงงานยุ่งกว่าเขามาก เพราะว่าต้องช่วยคุณย่าดำเนินการปฏิวัติทางการแพทย์ นี่เป็นเรื่องสำคัญอันดับต้นๆหลังจากที่หยู่เหวินเห้าได้ขึ้นครองราชย์ การแพทย์ก็มีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าความเป็นอยู่ของประชาชน

แต่ว่า การดำเนินการปฏิวัติทางการแพทย์ มีเงื่อนไขที่จะต้องแก้ไขเป็นอันดับแรก นั่นก็คือพลังของประเทศชาติต้องแข็งแกร่งเพียงพอ ฉะนั้น ทางด้านเศรษฐกิจก็ต้องลงมือจัดการ

หยู่เหวินเห้าที่สุดแล้วก็วางแผนไปที่ตัวของท่านชายสี่เหลิ่ง ได้ปรึกษากับพวกโสวฝู่เหลิ่งแล้ว มีขุนนางเสนอแนะว่าให้ท่านชายสี่เหลิ่งรับตำแหน่งหน้าที่เป็นรองเจ้ากรมคลัง กรมคลังควบคุมดูแลการเงินของประเทศ ตอนนี้ได้มีท่านเจ้ากรมหนึ่งตำแหน่ง รองเจ้ากรมสองตำแหน่ง แต่หยู่เหวินเห้าตัดสินใจจะแบ่งออกมาให้ละเอียดมากขึ้น ให้ท่านชายสี่เหลิ่งควบคุมด้านเศรษฐกิจเป็นหลัก พูดให้ชัดก็คือ ต้องการจะยืมความสามารถทางด้านการค้าของท่านชายสี่เหลิ่ง สร้างผลประโยชน์ให้กับเศรษฐกิจของชาติ

แต่นี่ก็ทำให้หยู่เหวินเห้าลำบากใจอยู่ เพราะว่าตอนนี้ตัวของท่านชายสี่เหลิ่งเองก็มีงานอยู่นับไม่ถ้วน และยังช่วยราชสำนักทำงานอีกด้วย แต่ว่า ถ้าเข้ารับตำแหน่งรองเจ้ากรมคลังแล้ว ก็ไม่สามารถหาข้ออ้างที่จะทำการค้าใหญ่ของเขาได้อีก ขุนนางไม่ทำการค้า นี่เป็นกฎระเบียบของราชสำนัก

ฉะนั้น พิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว หยู่เหวินเห้าก็เชิญท่านชายสี่เหลิ่งเข้าวัง จะคุยอย่างละเอียดกับเขาสักครั้ง ไม่ต้องเข้ารับตำแหน่ง แต่ก็สามารถเป็นหัวหน้ากลุ่มที่ปรึกษาให้กับกรมคลังได้ เช่นนี้ ก็สามารถหลีกเลี่ยงเรื่องขัดแย้งทางผลประโยชน์ได้ และไม่ทำให้ผู้อื่นครหา

ท่านชายสี่เหลิ่งครุ่นคิดเงียบๆอยู่ชั่วครู่ พูดว่า “เดิมทีเรื่องนี้ก็ไม่นับว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร แต่องค์หญิงจะให้กำเนิดแล้ว เกรงแต่ว่านางคงหวังอยากจะให้ข้าอยู่ข้างกายนางเสมอ บางที รอให้นางให้กำเนิดลูกแล้วค่อยว่ากันอีกที”

หยู่เหวินเห้าสีหน้าไม่ดีนัก “ไม่ได้จะให้เจ้าไปทำงานนอกเมืองเสียหน่อย เจ้าเป็นหัวหน้ากลุ่มที่ปรึกษาออกความคิดเห็น ให้คนข้างล่างไปทำงาน ไม่ทำให้เจ้าเสียเวลาที่ต้องอยู่เป็นเพื่อนหลิงเอ๋อตอนให้กำเนิดลูกหรอก ทั้งสองด้านไร้ซึ่งความขัดแย้ง ไม่มีปัญหา”

ท่านชายสี่เหลิ่งกล่าวว่า “ไม่มีปัญหา แต่ต้องให้เกียรติกัน คิดว่าฮ่องเต้คงจะเข้าใจ”

หยู่เหวินเห้ารู้สึกว่าตอนนี้ท่านชายสี่เหลิ่งค่อนข้างขี้งก ครั้งที่แล้วตอนสมทบเงินก็ไม่มา ครั้งนี้ให้เขาเป็นขุนนางก็ยังคงบ่ายเบี่ยง ไม่มีความสำนึกในการเป็นเขยของราชวงศ์เลยแม้แต่น้อย

แต่ยังดีที่เขายังมีวิธีการรับมืออยู่ ยกมือขึ้นพูดว่า “ได้ คืนนี้เจ้ากลับไปถามดู ถามเสร็จแล้วตอบข้าด้วย”

“ได้พ่ะย่ะค่ะ ทูลลา ”ท่านชายสี่เหลิ่งประสานมือขึ้นคำนับกำลังจะจากไป

หยู่เหวินเห้ากลับพูดขึ้นว่า “จะทูลลาอะไรกัน ยากมากที่จะได้เข้าวังสักครั้งหนึ่ง เล่นหมากรุกเป็นเพื่อนข้าก่อนค่อยไป”

ท่านชายสี่เหลิ่งเป็นกังวลขึ้นมา “วันนี้ไม่มีอารมณ์ที่อยากจะเล่นหมากรุก”

หยู่เหวินเห้าเลิกคิ้ว น้ำเสียงเข้มและกดดัน “นี่เป็นคำสั่ง”

ดวงตางดงามของท่านชายสี่เหลิ่งหลุบต่ำลง “รับพระบัญชา”

หยู่เหวินเห้ายิ้มหน้าบาน ให้คนจัดวางกระดานหมากรุก พูดว่า “ข้าจะให้คนไปเอาน้ำชา และของว่างมาให้เจ้า”

พอหมุนตัวออกไปก็ไปเรียกมู่หรูกงกงมา ให้เขารีบไปที่จวนเหลิ่งหาตัวองค์หญิง ให้นางเห็นด้วยกับเรื่องที่จะให้ท่านชายสี่เหลิ่งเป็นหัวหน้าที่ปรึกษาของกรมคลัง

เพื่อเป็นการป้องกันลูกสาวที่ออกเรือนแล้วจะเข้าข้างคนอื่นมากกว่าคนของตนเอง หยู่เหวินเห้ายังได้กำชับอีกประโยคหนึ่งว่า ให้องค์หญิงจำไว้เสมอว่าตัวเองนั้นแซ่อะไร

หลังจากสั่งการเสร็จแล้ว หันกลับไป กลับเห็นท่านชายสี่เหลิ่งกำลังสั่งการผู้ติดตามที่เข้าวังมาด้วยเช่นกัน หลังจากผู้ติดตามได้รับคำสั่งแล้ว ก็รีบวิ่งออกไปด้านนอกทันที หยู่เหวินเห้ากัดฟันกรอด ท่านชายสี่เหลิ่งเจ้าคนขี้โกง เขาตะคอกเสียงดังขึ้นมา “มู่หรูรีบไป”