บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1578

เจ้าห้าได้ยินประโยคนี้ ก็ตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี “ขอแต่งงาน ใครขอนางแต่งงาน บ้าไปแล้ว นางเพิ่งจะแปดขวบเองนะ คนอะไรทำไมจึงได้ ประสาทเช่นนี้”

นี่มันช่างน่างตกตะลึงจริงๆ กะทันหันมากเกินไปแล้ว ลูกสาวของเขาเพิ่งจะแปดขวบ ก็มีคนมาตีตราจองแล้ว ยังจะขอแต่งงานอีก ถ้าเขารู้ว่าเป็นใคร จะตีให้ตาบอดเชียว

“ข้าพูดไปแล้ว หักหลังกวากวา แบ่งปันความลับของนางให้ท่านฟัง ท่านก็อย่าโกรธข้าอีกแล้วกัน”หยวนชิงหลิวดึงมือเขาพลางพูดขึ้นมา“เจ้าพูดมา ข้าให้อภัยเจ้า รีบพูดมาเถอะ”หยู่เหวินเห้าไหนเลยจะยังมีจิตใจไปสนเรื่องโกรธยายหยวน เดิมทีก็ไม่ได้โกรธอยู่แล้ว เพียงแค่อารมณ์ต่างๆที่วุ่นวายก่อตัวกันขึ้นมาทำให้จิตใจเขารู้สึกอัดอั้น

แต่อารมณ์ที่ว่าทั้งหมดนี้ตอนนี้ต้องทำให้สลายไปก่อน ไม่มีเรื่องไหนน่าตื่นตกใจเท่าเรื่องลูกสาวแล้ว

หยวนชิงหลิงเล่าเรื่องที่เจ๋อหลานไปหลอกเงินจำนวนหนึ่งแสนตำลึงให้เจ้าห้าฟัง รวมถึงเรื่องที่ฮ่องเต้น้อยของแคว้นจินที่บอกว่าจะแต่งงานกับนาง ครั้งนี้ไม่กล้าจะปิดบังเลยแม้แต่น้อย ไม่กล้าหลอกเขาอีกแล้ว

เจ้าห้าฟังแล้ว ขนก็ลุกชันขึ้น “ช่างบังอาจนัก แม้จะรู้ว่าภายหน้าจะมีอันตรายก็ยังเอาตัวเข้ามาเสี่ยง หลอกเงินของแคว้นจินมาหนึ่งแสนตำลึง แผนการนี้ฟังแล้วทำไมรู้สึกคุ้นๆ ใช่ ถูกต้องแล้ว ฉีฮั่ว อาจารย์ของนาง มีอย่างที่ไหน ฉีฮั่วถึงกับสอนให้นางไปหลอกเงินคนอื่น เป็นอาจารย์ประสาอะไร ยังมีฮ่องเต้น้อยของแคว้นจินนั่นอีก อายุเท่าไหร่กันแล้ว ได้ยินว่าแค่สิบขวบ……”

“สิบสาม อ๋องเจิ่นกั๋วจงใจบอกว่าเขาอายุสิบขวบ เพราะต้องการควบคุมอำนาจของเขา”

เจ้าห้าลุกขึ้นมาทันที มือไขว้หลังเดินวนไปมา พูดอย่างโมโหว่า “อายุสิบห้าก็ไม่ได้ แคว้นจินห่างไกลจากเมืองหลวงของเป่ยถังตั้งเท่าไหร่เจ้ารู้หรือไม่ ถ้าลูกแต่งงานไป ปีหนึ่งจะกลับมาหนหนึ่งยังทำไม่ได้ ให้เขาฝันไปเถอะ กินกะหล่ำดาวเยอะจนเพี้ยนไปแล้วกระมัง ฝันหวานเสียจริง คิดอยากจะแต่งงานกับองค์หญิงเจิ่นกั๋วของเป่ยถัง ฝันไปเถอะ ฝันไปเถอะ ”

“ก็แค่คำพูดล้อเล่นของเด็ก ถือจริงจังไม่ได้”หยวนชิงหลิงรีบพูดขึ้น

“ไม่ได้ ล้อเล่นก็ไม่ได้ แม้แต่ตำแหน่งฮ่องเต้ของตนเองยังปกป้องเอาไว้ไม่ได้ อาศัยอะไรมาบอกว่าจะแต่งงานกับแก้วตาดวงใจของข้า เจ้าเด็กนั่นไม่มีอนาคต อำนาจฮ่องเต้ยังไม่มั่นคงก็อยากจะแต่งงานแล้ว คนเช่นนี้ต้องปฏิเสธการคบหา ให้กวากวาตัดขาดกับเขา ภายหน้าอย่าไปมาหาสู่กันอีก”

“วางใจได้ เขาไม่รู้สถานะของกวาเอ๋อ อีกอย่าง ได้ยินกวาเอ๋อบอกว่า เขาคิดว่ากวาเอ๋อถูกอ๋องเจิ่นกั๋วฆ่าตายไปแล้ว ยังใช้พลังควบคุมน้ำทำร้ายอ๋องเจิ่นกั๋ว มีความสามารถไม่น้อยทีเดียว ข้าได้ยินว่าฉีฮั่วได้ส่งคนไปคอยจับตาดูแล้ว วางใจเถอะ คงไม่มีทางเป็นจริงได้”

หยู่เหวินเห้าพูดด้วยอารมณ์คุกรุ่น “ฉีฮั่วไม่ใช่คนดีอะไรเลย ข้ามอบลูกสาวให้เขา เจ้าดูซิเขาสั่งสอนอย่างไร ไปหลอกเงินผู้อื่นหนึ่งแสนตำลึง เรื่องเช่นนี้ แม้จะทำได้ดี แต่ว่า ไม่ควรจะให้เด็กไปทำ”

“ฉีฮั่วก็คงคาดไม่ถึงว่าเด็กจะกล้าขนาดนี้ เอาล่ะ ท่านอย่าโมโหเลย เรื่องนี้ท่านก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ก็พอ ไม่เช่นนั้นภายหน้าลูกจะไม่พูดความลับกับข้าอีก”หยวนชิงหลิงเอ่ยเตือนขึ้น

หยู่เหวินเห้ามองนาง “ที่จริงข้ารู้สึกว่า ลูกเอาแต่พูดความลับกับเจ้าก็ไม่ใช่ทางออกที่ดี เจ้ารักษาความลับก็ลำบาก เอาอย่างนี้เจ้าลองเป็นคนเลวสักครั้ง ให้ลูกๆเลิกเชื่อใจเจ้า วันหน้าให้พวกเขามาบอกความลับกับข้า”

หยวนชิงหลิงหัวเราะเสียงเย็น “เลิกคิดไปได้เลย”

“ยายหยวน เป็นคนต้องยุติธรรมบ้าง”เจ้าห้าถลึงตาจ้องมองนาง

“จะให้ยุติธรรมอย่างไร ท่านไม่รู้หรือว่ากวาเอ๋อชอบท่านมากกว่าข้าเสียอีก”

“จริงหรือ เจ้ารู้ได้อย่างไร”ทันใดนั้นใบหน้าของหยู่เหวินเห้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม“เจ้ารีบพูดมา เจ้ารู้ได้อย่างไร”

“ข้ารู้สึกได้”

หยู่เหวินเห้าพยักหน้า เอ่ยอย่างจริงจังว่า “ความรู้สึกของเจ้าแม่นมาตลอด เจ้าว่าใช่ เช่นนั้นต้องใช่แน่นอน ข้ารู้สึกมาตลอดว่ากวาเอ๋อนั้นค่อนข้างกตัญญูกับข้ามาก ยังซื้อของขวัญมากมายเช่นนี้มาให้ข้า ขอข้าดูหน่อย ซื้ออะไรมาบ้าง ”