บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1583

เมื่อออกมาจากห้องยายชิว หยวนชิงหลิงหนักอกหนักใจ

ที่จริงยายชิวอายุมากแล้ว บวกกับหลายปีมานี้ร่างกายไม่ดีมาตลอด คาดว่าตัวนางเองก็คงเบื่อหน่ายกับการรักษาอย่างต่อเนื่อง

คนที่ป่วยระยะยาว มักง่ายที่จะมีความคิดปล่อยวาง อาจเป็นเพราะยายชิวก็คงทำใจไม่ได้ จึงอดทนมาตลอด

หวังว่ายาตัวใหม่จะใช้ได้ผล หยวนชิงหลิงไม่อยากเห็นคนกลุ่มนี้ที่อยู่ด้วยกันมาทั้งชีวิต ในเวลานี้ที่ได้อยู่รวมตัวกัน แล้วต้องส่งใครสักคนจากไป

หากทุกอย่างล้วนไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ก็หวังว่าจะสามารถได้มีชีวิตยืนยาวบ้าง

นี่อาจเป็นช่วงเวลาที่สวยงาม ไร้สิ่งกังวล และไม่มีภาระหนักหน่วงที่สุดในชีวิตของพวกเขา

ช่วงนี้หรงเยว่ก็มาที่จวนอ๋องซู่บ่อยๆ ช่วงทำงานบ้าง ช่วยดูแลคนแก่บ้าง

ก่อนที่หรงเยว่จะมา ก็ได้ชวนพระชายาซุนมาด้วย แต่พระชายาซุนบอกว่าไม่อยากมา นางกลัวอู๋ซ่างหวงมาก

นางให้หรงเยว่พูดกับหยวนชิงหลิงว่า ตอนนี้นางเป็นฮองเฮาแล้ว ไม่ใช่พระชายาฉู่ และก็ไม่ใช่ฮูหยิน ต้องระวังสถานะของตนเองบ้าง ยังไงออกจากวังคนเดียวไม่ปลอดภัย หากเจออันตราย หรือเกิดอะไรขึ้น ข้างกายก็ควรที่จะมีองครักษ์ของตนเอง จะเอาตนเองไปเสี่ยงอันตรายไม่ได้

ความหวังดีของพระชายาซุน หรงเยว่ก็เถียงนางจนเป็นสิ่งที่เคยชินแล้วว่า “จะพูดถึงสถานะอะไรกัน? หากพูดถึงสถานะ คนในจวนอ๋องซู่ไม่สูงส่งกว่านางหรือ?”

หลังจากหรงเยว่มาถึงจวนอ๋องซู่ ยังเล่าเรื่องนี้ให้หยวนชิงหลิงฟัง

หยวนชิงหลิงฟังแล้วก็หัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “เป็นความหวังดีของพี่สะใภ้รอง แต่เจ้าก็พูดถูก จะอ้างถึงสถานะอะไรล่ะ? หากอ้างถึงสถานะจริงๆ เดิมข้าเป็นหมอ ฮองเฮาก็แค่เป็นไปเรื่อยเท่านั้นเอง ฮองเฮาไม่ใช่ความรุ่งโรจน์ของข้า”

“ข้าเห็นด้วย” หรงเยว่เห็นด้วยกับนาง

นางเป็นพระชายาหวยมานานแล้ว แต่ไม่เคยเอาสถานะความเป็นราชวงศ์มาแสดงตน และก็ไม่คิดว่าตนเองเป็นต้าซิงจวิ้นจู่ นางก็คือหรงเยว่ของสำนักเหลิ่งหลัง เป็นคนที่ออกมาจากชีวิตที่อยู่ท่ามกลางการนองเลือด มีกิจการเป็นของตนเอง

นางตัดสินใจว่าต่อไปจะชักชวนให้พระชายาซุนก็มีกิจการเป็นของตนเอง ดูภรรยาก่อนหน้านี้ของเจ้าสามก็ไม่เลวไม่ใช่หรือ? รับเลี้ยงเด็ก พอเลี้ยงโตแล้ว ก็ถือเป็นงานของตนเองแล้ว

ตอนนี้ฮูหยินเหยาก็ไม่ได้อยู่บ้านเฉยๆ เดิมนางก็เป็นคนมีความสามารถ ตอนนี้ก็เริ่มต้นธุรกิจผ้าซาตินของตนเอง เปิดร้านหลายสาขาแล้ว เป็นเถ้าแก่เจ้าของกิจการเล็กๆแล้ว

หยวนหย่งอี้ยังไม่ปล่อยวางความฝันของตนเอง ก่อนจะท้องลูกคนที่สอง ได้ออกไปท่องเที่ยวอยู่นาน นางพูดว่า ต่อไปลูกโตแล้ว ยังจะออกไปอีก

ทุกคนควรลองใช้ชีวิตหรือประสบการณ์นอกเขตความสะดวกสบายของตนเองบ้าง

ถึงจะถือเป็นการมาถึงโลกโดยไม่เสียใจ

ตอนนี้หรงเยว่ทำทุกอย่าง ช่วยสำนักเหลิ่งหลังสืบคดี ดูแลครอบครัว ตอนนี้มีเวลาว่าง ก็มาทำงานที่จวนอ๋องซู่ ชีวิตของนางช่างมีสีสัน ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าเป็นของตัวเองจริงๆ

และนี่ก็เป็นสิ่งที่หยวนชิงหลิงชื่นชมนาง

ทั้งสองคนช่วยกันจัดการงานภายในจวนอ๋องซู่ ดูแลจัดการทั้งภายนอกภายในให้เรียบร้อย เมื่อได้มาอยู่ด้วยจริงๆแล้ว ค่อยรู้ว่าคนเฒ่าพวกนี้ดูแลตนเองไม่เป็นเลย ไม่รักษาความสะอาดเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุด

เรื่องนี้ แม้แต่อู๋ซ่างหวงก็เป็นเช่นนี้

เป็นฝ่าบาทอยู่ในวังมาตั้งนานขนาดนี้ มีคนคอยดูแลอยู่ข้างกายมาตลอด แต่เขายังคงชินกับทุกสิ่งในชีวิตที่เรียบง่ายและเลอะเทอะ

การให้เขาสระผมเป็นสิ่งที่ยากที่สุด

แม้แต่ท่านย่าหยวนมาพูดก็ไม่ได้ ยึดหลักการรักษาเหาบนหัว เป็นเดือนก็ไม่ยอมสระสักครั้ง ไม่ว่าหยวนชิงหลิงจะพูดดียังไง ก็ใช้ไม่ได้ผล

แต่หรงเยว่ไม่พูดไม่จา ต้มน้ำร้อนมาแล้วก็เทน้ำยาสระผมบนหัวของเขาเลย จนถึงเขาจะด่าทอ ก็ไม่สระไม่ได้

หยวนชิงหลิงยกนิ้วโป้งให้กับหรงเยว่