บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1645

ฮูหยินเหยากลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ตั้งครรภ์และได้รับการปกป้องไปแล้ว ทุกวันจะมีสะใภ้ร่วมตระกูลผลัดกันมาอยู่เป็นเพื่อน

ก่อนหน้านี้นั้นได้แบ่งงานกันอย่างละเอียดแล้ว ตกลงกันว่าจะมาวันละหนึ่งคน แต่ช่วงระยะแรกนั้น ทุกคนต่างก็ไม่แบ่งอะไร พอมีเวลาว่างก็มา ฉะนั้นเวลาส่วนใหญ่ เหล่าสะใภ้ร่วมตระกูลทั้งหลายต่างก็รวมตัวอยู่ด้วยกัน

สำนักเหลิ่งหลังมีแผนกสืบข่าวโดยเฉพาะ ใช้สำหรับรวบรวมข่าวต่างๆ แต่ว่า ตอนนี้หรงเยว่ได้ใช้งานแผนกนี้เป็นการส่วนตัว ให้พวกเขาช่วยสืบหาเรื่องชาวบ้านที่ค่อนข้างสนุก แล้วเอามาปรับแต่งแก้ไขบ้างเล็กน้อย เพื่อเป็นข้อมูลในการเล่าให้ฮูหยินเหยาฟัง

หยู่เหวินเห้าไม่พอใจสักเท่าไหร่ เพราะว่าตอนนี้สำนักเหลิ่งหลังได้กลายเป็นส่วนราชการหนึ่งที่ทางราชสำนักควบคุมอยู่ จะให้หรงเยว่ใช้คนออกไปสืบเรื่องนินทาทั่วไปได้อย่างไร

ก่อนที่เขาจะเอ่ยปากบ่นออกมานั้น หรงเยว่ก็ได้ใช้ตั๋วเงินที่มีจำนวนเงินไม่น้อยอุดปากเขาเอาไว้แล้ว

จุดอ่อนของพี่ชายสามีคนนี้ หรงเยว่นั้นเข้าใจดี อีกสิบเดือนข้างหน้า เงินเดือนของสำนักเหลิ่งหลัง นางจะเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมดเอง

แน่นอนว่า นางก็ใช่ว่าจะไม่รู้จักแบ่งความสำคัญ เมื่อถึงเวลาควรจะทำงานหลวงก็ไปทำงานหลวง ใช้เวลาที่ว่างไปสืบหารวบรวมเรื่องนินทากาเลต่างๆ เชื่อว่าคงไม่ยากไปสำหรับคนของสำนักเหลิ่งหลัง

ช่วงเวลาที่ยากลำบากในการบำรุงรักษาครรภ์ของฮูหยินเหยา เริ่มต้นจากการฉีดยาและกินยา

ฮูหยินเหยาลำบาก หยวนชิงหลิงก็ยุ่ง เข้าออกวังทุกวัน กลับไปแล้วยังต้องคอยไปดูการวิจัยในห้องทดลองอีก แล้วก็เจียดเวลาอีกเล็กน้อยไปอยู่เป็นเพื่อนเจ้าห้า

เจ้าห้ากลัวนางจะลำบาก ส่วนมากจะไปช่วยนางที่ห้องทดลองหลังจากเสร็จงานของตัวเองแล้ว

ที่จริงหยวนชิงหลิงไม่ได้รู้สึกลำบากเลยสักนิด แต่กลับรู้สึกเติมเต็มมาก

ก่อนที่จะทะลุมิติมา การวิจัยใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตนาง ตอนนั้นชีวิตนางมีสถานที่ต้องไปแค่สองแห่ง คือบ้าน และสถาบันวิจัย แต่ช่วงเวลาที่อยู่ในสถาบันวิจัยจะมากกว่าเวลาที่ได้อยู่บ้าน

ตอนนี้ ลูกๆต่างก็เติบโตแล้ว นางก็สามารถทุ่มเททั้งกายใจได้อีกครั้ง อีกทั้ง ยังสามารถช่วยคุณย่าดูแลรักษาคนไข้ได้อีกด้วย บางครั้งก็เป็นหมอสูตินรีเวช ช่างดีจริงๆ

เดิมทีเจ้าห้าไม่ได้รู้สึกสนใจกับการวิจัยของนางเลยแม้แต่น้อย ที่สำคัญที่สุดคือไม่รู้เรื่อง

แต่ว่าตอนนี้เขาเริ่มสนใจขึ้นมาบ้างแล้ว รู้หรือไม่รู้ ต่างคนต่างก็มีความเห็นไม่เหมือนกัน แต่เขาจะคอยถามหยวนชิงหลิงในห้องทดลองเสมอ ว่านี่คืออะไร ทำไมจึงต้องทำเช่นนี้

เมื่อก่อนเขาแค่ถามเป็นบางครั้ง หยวนชิงหลิงตอบแบบลวกๆก็ผ่านไปแล้ว แต่ตอนนี้จะตอบแบบลวกๆไม่ได้ ตอนที่ความสนใจของเขาพุ่งสูงขึ้นมา ต้องถามให้ถึงที่สุด

เขาถึงกับพูดยิ้มๆกับหยวนชิงหลิงว่า เป็นเช่นนี้นานไป เขาก็สามารถเป็นผู้ช่วยของหยวนชิงหลิงได้

หยวนชิงหลิงพูดยิ้มๆว่า“เป็นผู้ช่วยข้าหรือ เมื่อก่อนคนที่เป็นผู้ช่วยข้าล้วนเป็นนักศึกษาด้านการวิจัยทั้งนั้น ”

หยู่เหวินเห้าเอ่ยอย่างภูมิใจว่า“เรื่องนักศึกษาวิจัย ตัวข้าคงไม่ด้อยไปกว่าผู้อื่น อย่างน้อยข้าก็มีลูกตั้งหกคน และแต่ละคนก็มีสติปัญญาล้ำเลิศกว่าใคร”

หยวนชิงหลิงมึนงง “นักศึกษาวิจัยที่ข้าพูดถึงคือ……”

เขากอดท้ายทอยของนางเอาไว้ หอมแรงๆหนึ่งที “ล้อเล่น เข้าใจหรือไม่”

หยวนชิงหลิงรู้สึกตื่นตะลึงมาก สามารถใช้เรื่องนักศึกษาวิจัยมาพูดเป็นเรื่องขำขันได้นี่ไม่ธรรมดาเลย

มู่หรูกงกงรู้สึกเบื่อมาก

เมื่อก่อนรับใช้ฮ่องเต้กับฮองเฮา บทสนทนาของพวกเขา ส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับลูกๆ เขาสามารถพูดแทรกได้บ้างเป็นครั้งคราว แต่ตอนนี้ฟังก็ฟังไม่เข้าใจ ปวดหัวเสียจริงเชียว

แต่ว่า ดีที่หลังจากพวกเขาทำงานกันเสร็จแล้ว จะไปเดินเล่นที่อุทยานอวี้ฮัวรอบหนึ่ง บ่นเรื่องลูกๆ ตอนนี้เขาสามารถใช้การได้แล้ว สามารถถามเรื่ององค์หญิงได้บ้าง

เขาคิดถึงองค์หญิง คิดถึงฟีนิกซ์น้อย

ไม่รู้ว่าองค์หญิงจะกลับมาเมื่อไหร่

ผ่านไปหลายวัน องค์หญิงไม่กลับมา แต่ว่าหมันเอ๋อกับพระชายาอันกลับมาถึงเมืองหลวงในวันเดียวกัน

ทั้งสองไม่ได้คำนวณเวลาเดินทางไว้ล่วงหน้า แค่บังเอิญกลับมาถึงในวันเดียวกันเท่านั้น อีกอย่าง ยังห่างกันแค่ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม