บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1672

ในใจของคุณครูจางรู้สึกสับสน

เด็กคนนี้ไม่เพียงคะแนนดี ยังจิตใจละเอียดอ่อนอีก มีความสามารถในการสังเกตที่ยอดเยี่ยม หากว่าให้เวลาอีกหน่อย เด็กคนนี้จะมีอนาคตสดใสมากเพียงใดกัน

“นี่เป็นเรื่องของครู เธอไม่ต้องยุ่ง ในหนึ่งปีนี้ เธอต้องมีจิตใจแน่วแน่ไม่ว่อกแว่ก รักษาคะแนนที่ยอดเยี่ยมแบบนี้ไว้ อนาคตในวันข้างหน้าของเธอจะไร้ข้อจำกัด ฉันเคยดูภูมิหลังครอบครัวของเธอ ก็ค่อนข้างไม่ราบรื่น เธอต้องพยายามมุมานะหน่อย”

หยู่เหวินหวงตะลึงเล็กน้อย ภูมิหลังของครอบครัวค่อนข้างไม่ราบรื่น? มองออกได้ยังไง?

แต่ก็ไม่ราบรื่นจริงๆ ในครอบครัวมีตำแหน่งฮ่องเต้ตำแหน่งเดียว ก็วนตกทอดมาไม่ถึงเขา

“อันที่จริงในบ้านก็ไม่ได้นับว่าไม่ราบรื่นครับ” หยู่เหวินหวงกล่าว

“อืม ครูไม่ได้มีความหมายนี้” คุณครูจางรู้สึกว่าสมองของตัวเองเลอะเลือนแล้ว จิตใจของเด็กที่อายุเท่านี้ละเอียดอ่อนเป็นที่สุด โดยเฉพาะเด็กที่ครอบครัวยากจน

หลังจากที่รู้คะแนนของเด็กคนนี้ เขาถามหัวหน้าฝ่ายรับนักศึกษา เอาเอกสารของเขามาดู รู้ว่าพ่อแม่ของเขาไม่ได้อยู่ข้างกาย คุณตาคุณยายเป็นผู้ปกครอง และหลังจากที่คุณตาคุณยายถึงอายุเกษียณแล้วก็ยังออกมาทำงานอีก น่าจะเพราะต้องเลี้ยงเขา

ความจริงคิดดูก็รู้ หากว่าพ่อแม่ไม่สามารถเป็นผู้ปกครองได้ และต้องให้คุณตาคุณยายเป็นผู้ปกครอง แบบนั้นถ้าพ่อแม่ไม่ได้เข้าคุก ก็หายตัวไปหรือไม่ก็เกิดอุบัติเหตุแล้ว

โดยสรุปก็คือเด็กที่น่าสงสารคนหนึ่ง

คุณครูจางเก็บความคิดไว้ “เอาล่ะ ไม่เอ่ยถึงเรื่องเหล่านี้แล้ว เธอก็ไปเก็บของย้ายไปห้องหนึ่งละกัน ครูอวยพรจากใจจริงว่าเธอจะสามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยในอุดมคติได้ อนาคตวันข้างหน้าไร้ขีดจำกัด”

หยู่เหวินหวงกลับส่ายศีรษะ “คุณครูจางครับ ผมไม่อยากไปห้องหนึ่ง ผมอยากอยู่ที่ห้องหกครับ”

คุณครูจางตกตะลึง “เพราะอะไร?”

“ผมคิดว่าห้องหกก็ดีมากนะครับ”

คุณครูจางพูดให้คำแนะนำจากใจจริง“ไม่ เธอไปห้องหนึ่งจะดีกว่านะ ห้องหนึ่งมีบรรยากาศการเรียนที่ดี ไม่ถ่วงรั้งเธอ เธอเรียนอยู่ห้องหกมาสองสามวันแล้ว ก็รู้ว่าสภาพของห้องนี้แทบจะละทิ้งไปครึ่งหนึ่ง เธออยู่ที่ห้องหกไม่ได้ ครูกลัวว่าจะทำให้เธอเสียเวลา”