บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1673

หัวหน้าระดับชั้นฟางไปหาครูใหญ่ เมื่อครูใหญ่ได้ยินเรื่องนี้ ไม่ว่าหยู่เหวินหวงจะยังเรียนอยู่หรือไม่ ก็รีบเรียกเขาเข้ามาที่ห้องครูใหญ่ทันที

ครูใหญ่และหัวหน้าระดับชั้นก็โน้มน้าวเขาด้วยกัน หวังว่าเขาจะย้ายไปห้องหนึ่ง แต่หยู่เหวินหวงก็เป็นประโยคนั้น ไม่อยากย้ายห้อง

ถามเขาว่าทำไมไม่อยากย้ายห้อง เขาก็ไม่บอกเหตุผล แค่บอกว่าไม่อยากย้าย

ครูใหญ่ก็จนปัญญาแล้ว กล่าวว่า“ถ้าเธอไม่เห็นด้วย ฉันก็ต้องไปคุยกับผู้ปกครองของเธอถึงจะได้”

หยู่เหวินหวงเขียนหมายเลขโทรศัพท์ของโพ่ตี้อวี้ “นี่คือเบอร์โทรศัพท์คุณปู่ของผม หากว่าครูใหญ่อยากพูดคุยกับผู้ปกครอง ครูก็คุยกับเขา”

เรื่องนี้ไม่สามารถบอกคุณตาคุณยายได้ คุณตาคุณยายต้องหวังให้เขาย้ายไปห้องหนึ่งเป็นแน่ แต่เขาอยากอยู่ห้องหก

ความจริงตอนแรกเริ่มเขาไม่อยากอยู่ห้องหก ชั้นเรียนนี้เป็นขยะจริงๆ เขาก็คิดว่าครูไม่ได้พยายามตั้งใจด้วย ยังไงซะก็เป็นเด็กนักเรียนไม่เอาไหน ต่อกรด้วยเล็กน้อยอย่างขอไปทีก็พอแล้ว

แต่ว่า สองสามวันมานี้ เขาพบว่าคุณครูจางไม่ได้คิดเช่นนี้ เขาตั้งใจจริงๆ เพียงแค่ ชั้นเรียนนี้ได้รวบรวมนักเรียนที่ไม่เอาไหนไม่ตั้งใจเรียนที่มาจากโรงเรียนมัธยมกว่าสิบแห่งไว้ กำลังของคนคนเดียวก็ยากที่จะเปลี่ยนแปลงจริงๆ เขาก็เจ็บใจที่หลอมเหล็กให้เป็นเหล็กกล้าไม่ได้

แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลหลักที่เขาอยู่ห้องหกต่อ

เหตุผลที่สำคัญที่สุดคืออันที่จริงสองสามวันนี้เขาก็ได้สังเกตห้องหนึ่งแล้ว แรงกดดันของนักเรียนห้องหนึ่งหนักหน่วงมาก ครูประจำชั้นสนับสนุนการแข่งขันกัน ทำให้พวกเขาทำงานทั้งวันทั้งคืนเพื่อให้เหนือกว่าเป้าหมายนั้นที่ตัวเองตั้งไว้ เป้าหมายไม่ใช่คะแนน แต่เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่คะแนนดีกว่าตัวเอง พวกเขาต้องกดเพื่อนนักเรียนร่วมชั้นที่เป็นเป้าหมายไว้ด้านล่างจึงจะถือว่าชนะ

สู้กันอย่างบ้าคลั่งทุกวัน นักเรียนก็เหมือนสายธนูตึงๆเส้นหนึ่ง

หลังจากที่เขามีคะแนนเช่นนี้แล้ว ถ้าไม่ตีจนความตั้งใจของพวกเขาหดหู่สิ้นหวังโดยตรง รู้สึกว่าจะเรียนยังไงก็ตามไม่ทัน ไม่ก็กระตุ้นให้พวกเขารีบไล่ตาม สายธนูนี้ก็จะยิ่งตึงขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าชนิดไหน ก็ไม่ดี

หากไม่ใช่ห้องเรียนของตัวเอง เช่นนั้นก็เป็นอัจฉริยะของห้องเรียนอื่น ได้รับความกระทบกระเทือนจิตใจนิดหน่อย แต่จะไม่ได้ผันแปรมากนัก

เขารู้เข้าใจดีว่าเด็กชั้นมัธยมศึกษาปีที่สาม รับความกระทบกระเทือนจิตใจแม้เล็กน้อย

สำหรับห้องหก......เหอะเหอะ เขาได้คะแนนเต็มครั้งแรก บางทีพวกเขาอาจจะตกใจเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่กี่ครั้งก็จะเห็นเป็นปกติ แม้กระทั่งสายตาที่ประหลาดใจก็จะไม่ถาโถมมาแล้ว