สวีอีส่ายหน้า “ที่จริงกระหม่อมไม่เชื่อวาสนาอะไร เชื่อแต่การปฏิบัติต่อกันด้วยความจริงใจ หลายปีนี้พบเห็นมามาก องครักษ์แม้นมีใจจงรัก แต่หากพบกับนายไม่ดีแล้ว ก็ต้องพบจุดจบที่ไม่ดีเช่นกัน แต่กระหม่อมในตอนนั้นเป็นเพียงองครักษ์เล็กๆ ในจวนอ๋องฉู่ ติดตามอยู่ข้างกายท่านอ๋องทำงานปรนนิบัติรับใช้ ความฝันอันสูงสุดในตอนนั้นก็คือเก็บเงินแต่งเมียสักคน ใช้ชีวิตปกติธรรมดา บางทีเมียยังอาจจะอัปลักษณ์สักหน่อย”
หยู่เหวินเห้ากลั้นหัวเราะไม่อยู่ แทบจะพ่นสุราออกมา “ทำไมเมียต้องอัปลักษณ์ด้วยเล่า?”
“มิใช่ว่าต้องอัปลักษณ์พ่ะย่ะค่ะ แต่แต่งกับคนสวยไม่ได้ พระองค์ก็ทรงทราบฐานะทางบ้านกระหม่อม มิอาจเอื้อมถึงอะซี่ของกระหม่อมได้”
“อย่าได้เหยียบย่ำตนนัก”
“มิใช่ว่าเหยียบย่ำตนพ่ะย่ะค่ะ แต่รู้ฐานะของตนดี ละทิ้งความเพ้อฝันที่ไม่เป็นจริงเหล่านั้นแล้วจึงจะอยู่อย่างสงบและมีเหตุผลได้ อย่างน้อยเวลานั้นก็คิดเช่นนั้นพ่ะย่ะค่ะ” สวีอีส่ายศีรษะ แต่กลับจริงจังถึงที่สุด
หยู่เหวินเห้ามองเขา “สวีอี เช่นนั้นเวลานี้เจ้ามีความฝันยิ่งใหญ่ยาวไกลอะไรหรือไม่ หรือยังอยากได้สิ่งใด?”
สวีอีส่ายหน้า “ไม่มีแล้วพ่ะย่ะค่ะ และไม่อยากได้สิ่งใดอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ เกิดเป็นคนอย่าได้หวังมากเกินไป และอย่าได้แสวงหาเกินตัว พอใจกับปัจจุบัน แม้จะไม่ดักดาน แต่จิตใจก็เงียบสงบ การแสวงหาและความปรารถนาล้วนไม่มีที่สิ้นสุด เหนื่อยเกินไป”
หยู่เหวินเห้าหวั่นไหวเล็กน้อย สวีฟันหลอกลับกล่าวคำที่เต็มไปด้วยปรัชญาเช่นนี้ได้ หายากจริงๆ
นี่คงมิใช่การพูดเลียนแบบผู้อื่น แต่เป็นความรู้สึกจากใจของเขาเอง
สวีอีเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆ
“เหนื่อยเกินไป เช่นนั้นเจ้ายังจะเป็นองครักษ์ของข้าหรือไม่?”
สวีอีหัวเราะขึ้นมา “อยากได้เงินมากหน่อย นี่มิใช่ความต้องการอะไรมากพ่ะย่ะค่ะ มีลูกสาวลูกชาย ในตัวมีเงินมากหน่อยถึงอุ่นใจ แต่ที่สำคัญคือกระหม่อมอยู่กับฝ่าบาทมาหลายปีขนาดนี้ จู่ๆ หากไม่อยู่ข้างพระวรกายพระองค์จะไม่เคยชิน ในใจเหมือนขาดอะไรไป เป็นอย่างเวลานี้ก็ดีแล้วพ่ะย่ะค่ะ รู้สึกปลอดภัย”
“ทึ่มจริง!” เสียงหยู่เหวินเห้าอ่อนโยนมากขึ้น ที่จริงเขาก็ไม่เคยชินเหมือนกัน หากสวีอีไม่อยู่ข้างกายก็มักรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป
สวีอีเอ่ย “กระหม่อมกับใต้เท้าเคยพูด ว่าชาตินี้ติดตามฝ่าบาทเช่นนี้ หากมีชาติหน้า ก็ติดตามต่อแล้วกัน”
หยู่เหวินเห้าเงียบ คำพูดนี้ของสวีอีก็เกือบทำให้เขาน้ำตา ร่วงพรู พูดไม่ออก
สำหรับเขาแล้ว สวีอีกับใต้เท้าทังมีความหมายที่ต่างออกไป ไม่ว่าข้างตัวเขาในเวลานี้หรือในอนาคตจะปรากฏคนที่ให้ทำงานใหญ่ได้เท่าไร ก็ไม่เหมือนกับพวกเขาทั้งสอง เพราะพวกเขาเติบโตมากับเขาตั้งแต่เขาเป็นวัยรุ่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...