เวลานี้ยังไม่ต้องคิดอะไรให้มาก ขณะที่ใต้เท้าเหลิ่งกำลังถามเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ทั่วไป นางก็เจาะเลือดให้เขาไปด้วย
ตอนนี้กล่องยามีฟังก์ชั่นค่อนข้างเยอะ การตรวจหาไวรัสไม่น่าจะมีปัญหาอะไร นอกจากนี้ยังมีกล้องจุลทรรศน์ขนาดเล็กที่หยางหรูไห่ให้มา แต่การสังเกตเชื้อไวรัสรวมถึงการเพาะเชื้อแบคทีเรียมันต้องใช้เวลา ไม่อาจให้เกิดความล่าช้าได้ ดังนั้น นางจึงตัดสินใจให้คณะเดินทางทั้งหมดไปที่เมืองหวูกุ้ยก่อน ส่วนนางจะอยู่ที่นี่เพื่อรักษาอาการใต้เท้าฉีให้หายดี กับจะรอดูผลลัพธ์
เพราะไม่ว่าจะติดเชื้อไวรัส หรือติดเชื้อแบคทีเรียชนิดใดก็ตามแต่ ย่อมต้องมีผลออกมาก่อนถึงจะสามารถหาหนทางรักษาตามอาการได้
หรงเยว่พูดว่า "เช่นนั้นข้าจะอยู่ที่นี่กับเจ้า จะได้ช่วยเจ้าดูแลคนป่วยได้"
“ไม่ต้อง พวกเจ้าล่วงหน้าไปก่อน บางทีข้าอาจจะไปถึงเมืองหวูกุ้ยเร็วกว่าพวกเจ้าด้วยซ้ำ” หยวนชิงหลิงพูด
ถ้าลำพังแค่นางคนเดียว ความเร็วในการเดินทางของนางย่อมเร็วกว่ามาก แต่ถ้าพาหรงเยว่ไปด้วยจะทำอย่างนั้นไม่ได้
“พวกเราออกเดินทางก่อน เจ้าจะไปถึงเร็วกว่าพวกเราได้อย่างไรกัน?” หรงเยว่ถามด้วยความประหลาดใจ
“นางทำได้ นางสามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้เสมอ” หยู่เหวินเห้าพูด เขาไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น ก้าวขึ้นไปข้างหน้า เตือนหยวนชิงหลิงไปสองสามคำ ให้นางทำอะไรต้องระวังเนื้อระวังตัวให้มาก
“ข้ารู้แล้ว พวกเจ้ารีบออกเดินทางเถอะ อย่าชักช้าเสียเวลา พอไปถึงท้องถิ่นนั้นให้หาจวนปกครอง แล้วขอให้ทางจวนออกคำสั่งให้สำนักการแพทย์ในพื้นที่รีบรับมือ หากข้าไปถึงได้เร็วกว่าพวกเจ้าเรื่องนี้ข้าจะเป็นคนทำเอง"
“ได้ เช่นนั้นพวกเราไปล่ะนะ!” หยู่เหวินเห้าคิดอยากจะจูบนาง แต่ด้วยสายตามากมายที่มองมา ย่อมไม่อาจให้พวกเขาได้เห็นเป็นบุญตาง่ายๆ
สวีอีไม่วางใจให้ฮองเฮาอยู่คนเดียวอย่างมาก ตลอดทางที่ติดตามคณะไป เข้าเอาแต่พูดว่า "เราจะปล่อยฮองเฮาไว้ที่นี่แบบนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ?"
“นางทำไม่ได้แล้วเจ้าทำได้รึ?” หยู่เหวินเห้ากลอกตาใส่เขา ไม่ใช่ว่าเจ้าไม่รู้เสียหน่อยว่าฮองเฮาของเจ้ามีความสามารถที่ร้ายกาจขนาดไหน
คู่อ๋องหวยสามีภรรยารู้สึกไม่วางใจจริง ๆ แต่เจ้าห้ากลับไม่กังวลเลย อาจเพราะเขามั่นใจและเตรียมพร้อมดีแล้ว บวกกับพวกเขาสามีภรรยามักมีเรื่องลับ ๆ ที่บอกใครไม่ได้อยู่เสมอ ด้วยเหตุนี้เขาจึงออกเดินทางไปอย่างนิ่งสงบ
รอจนพวกเขาลับตาไป หยวนชิงหลิงก็เริ่มทดสอบไวรัสทันที จากนั้นก็เริ่มกำหนดแผนการรักษา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...