บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 176

หยู่เหวินเห้าประหลาดใจมาก เพราะคิดว่านางจะพูดต่อว่าสองสามความ แต่นางกลับพูดปัญหาขึ้นมาตรงๆ เลย

และนั่นก็คือ เรื่องตำแหน่งรัชทายาทของอ๋องฉีที่กำลังสั่นคลอนในตอนนี้

และก็เป็นสาเหตุที่ทำให้โสว่ฝู่ฉู่ไม่กล้าเคลื่อนไหวอะไร เพราะตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่ต้องทำอะไรทั้งนั้น

เขาเองก็รู้สึกแปลกใจมาก ที่นางไม่คิดอยากได้ตำแหน่งพระชายาขององค์รัชทายาทเลยหรือ? ถ้าได้เป็นพระชายาแล้ว ต่อไปก็ถือว่ามีตำแหน่งฮองเฮาเลย และก็แน่นอนว่าต้องให้ถึงวันที่เขาได้ขึ้นเป็นองค์รัชทายาทอย่างแน่นอนแล้ว

“เจ้าไม่คิดอยากให้ข้าแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาทจริงๆ หรือ?” หยู่เหวินเห้าถามขึ้น

หยวนชิงหลิงมองเขาอย่างแปลกใจ “แล้วทำไมถึงกลายเป็นความหวังของข้าแล้วล่ะ? เพราะข้าไม่ได้จะเป็นองค์รัชทายาท”

“ถ้าข้าได้เป็นองค์รัชทายาท เจ้าเองก็จะได้ขึ้นเป็นพระชายาด้วย”

หยวนชิงหลิงหัวเราะออกมาทันที “แล้วตำแหน่งชายาองค์รัชทายาทกับชายาอ๋องมันต่างกันอย่างไร?”

“จะไม่ต่างกันได้อย่างไร? เจ้าอย่ามาแสร้งทำเป็นไม่รู้ หรือว่าเจ้าไม่อยากเป็นฮองเฮาหรือ?” หยู่เหวินเห้าหันมามองนาง

หยวนชิงหลิงย้ายแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วพูดขึ้นเบาๆ : “ความคิดมันง่าย แต่ว่าหนทางค่อนข้างเสี่ยง ไม่คุ้ม”

และยังเป็นประโยคนั้น ลงทุนมากแต่ไม่คุ้ม

“เพียงแต่” หยู่เหวินเห้ามองนาง แล้วถามขึ้นเพื่อหยั่งเชิง “ถ้าหากว่าอ๋องฉีสามารถครองตำแหน่งรัชทายาทไว้ก็คงดี แต่ถ้าหากว่าทำไม่ได้ คนที่ขึ้นมาครองตำแหน่งนี้ ไม่มีทางปล่อยเจ้ากับข้าอย่างแน่นอน ดังนั้น ถึงไม่แก่งแย่งมาสุดท้ายก็อาจจะถูกตัดหัวเหมือนเดิม”

หยวนชิงหลิงกลอกตาไปมา “ท่านคิดอย่างนั้นหรือ?”

หยู่เหวินเห้าส่ายหน้าช้าๆ “ก็ไม่ถึงขนาดนั้น เพียงแต่คิดเรื่องไม่ดีไว้ก่อน”

ถ้าหากว่าจะเป็นแบบนั้นจริง เขาก็ไม่มีทางเลี่ยง

หยวนชิงหลิงหยักไหล่ “ที่จริงตอนนี้ไม่จำเป็นต้องกังวล เสด็จพ่อยังหนุ่มอยู่ ตอนนี้คิดหาวิธีช่วยหยวนเจ๋ก่อน เรื่องนี้ถึงเป็นเรื่องเร่งด่วน”

หยู่เหวินเห้าหยุดคิด แล้วหันมามองนาง : “เจ้าพูดถูก ในเมื่อเจ้าเองก็เห็นด้วยกับแผนนี้ งั้นตอนนี้ไปเข้าเฝ้าเถอะ”

สายตาของเขามีท่าทีแปลกๆ “ในเวลานี้ เสด็จพ่อน่าจะหารือกับเหล่าขุนนางอยู่ที่ห้องทรงพระอักษร”

“ข้าไปเอง ท่านก็ทำเป็นว่าไม่รู้เรื่องอะไร” หยวนชิงหลิงพูด

“เข้าใจแล้ว!” ที่จริงเรื่องนี้เขาไม่ควรจะรับรู้ ไม่อย่างนั้น เสด็จพ่อจะยิ่งทรงกริ้ว

ฮ่องเต้หมิงหยวนกำลังปรึกษาหารือกับเหล่าขุนนางอยู่ พอหยวนชิงหลิงมาถึงด้านนอกห้องทรงพระอักษร ก็พลันคุกเข่าลงทันที จนทำให้มู่หรูกงกงใจหายใจคว่ำ

“โธ่ พระชายา ท่านทำอะไรของท่าน? รีบลุกขึ้นเถอะ!” มู่หรูกงกงเดินเข้ามาเพื่อพยุงนาง

หยวนชิงหลิงมีท่าทีทุกข์ใจอย่างมาก “ไม่ กงกง ท่านให้ข้าคุกเข่าเถอะ ข้ามีความผิดที่ไม่อาจจะให้อภัยได้ และมาเพื่อให้เสด็จพ่อลงโทษ”

มู่หรูกงกงไม่กล้าให้นางคุกเข่าตรงนี้ จึงรีบเข้าไปกราบทูลฮ่องเต้หมิงหยวน

พอฮ่องเต้หมิงหยวนได้ยินเรื่องนี้ ก็ขมวดคิ้วเข้าหากันทันที “ไล่นางกลับไปไม่เห็นหรือว่าข้ายุ่งอยู่?”

“ฝ่าบาท เกรงว่าจะไม่ง่ายนักพ่ะย่ะค่ะ!” มู่หรูกงกงพูดขึ้น

ฮ่องเต้หมิงหยวนรู้สึกฉุนเล็กน้อย พลางลุกขึ้น “ให้นางไปพบข้าที่ตำหนักข้าง”