เข้าสู่ระบบผ่าน

บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1769

จิ้งเหอรู้ดีว่าการตัดสินใจทั้งหมดของตนในตอนนี้มิใช่ความคิดชั่ววูบ

หลังจากเป็นแม่คน ก็น้อยนักที่จะคิดถึงความรู้สึกและลำบากของตน และความคิดส่วนมากก็อยู่กับเด็กๆ

นางพาเด็กๆ กลับมา ไม่ใช่แค่ให้เขากินอิ่มนอนอุ่น แต่หวังจะให้ครอบครัวที่แท้จริงกับพวกเขา

โดยเฉพาะหลังจากมีความรู้สึกลึกซึ้งกับเด็กแล้ว นางยิ่งรู้สึกว่าพวกเขาคู่ควรมีทุกสิ่งนี้ และควรมีทั้งหมดนี้ด้วย ทั้งหมดนี้รวมไปถึงบิดาและที่พึ่งพิง

นางไม่สาวแล้ว เส้นทางแห่งชีวิตก็เดินมาไกลแล้ว แต่ชีวิตของเด็กๆ เพิ่งเริ่ม บางทีต่อไปพวกเขาอาจได้พบกับความล้มเหลวหรือพบกับอุปสรรค ความล้มเหลวอุปสรรคบางอย่างนางอาจช่วยเหลืออยู่ข้างๆ ได้ และนางต้องใช้ความพยายามทั้งหมดไปช่วยพวกเขาแน่

แต่นางไม่มั่นใจว่าจะอยู่กับพวกเขาได้อีกนานเท่าไร

นางขึ้นอายุแล้วจริงๆ และสุขภาพนางก็ไม่ค่อยดี

หากนางเป็นอะไรจากไปก่อน เด็กที่เหลือกลุ่มนี้จะไม่มีที่พึ่งพิง เพราะเดิมพวกเขาก็เป็นเด็กกำพร้า ไม่มีญาติคนอื่นดูแลช่วยเหลือ

อ๋องเว่ยก็รู้ดีว่าใจนางคิดอะไร

ขณะที่ขบวนไปเมืองชายแดนกำลังหยุดพักระหว่างทาง หรงเยว่ก็ถามหยวนชิงหลิง “นี่ถือว่าจิ้งเหอคืนดีกับพี่สามแล้วหรือยัง?”

หยวนชิงหลิงเอ่ย “ข้าคิดว่าใช่นะ”

“เยี่ยมเลย” หรงเยว่เอ่ย

หยู่เหวินเห้ามายื่นอาหารให้หยวนชิงหลิง เอ่ย “กำลังพูดเรื่องพี่สามอยู่หรือ?”

“พูดไปเรื่อยนิดหน่อย” หยวนชิงหลิงรับมาแล้วยิ้มเอ่ย

หยู่เหวินเห้าเอ่ยขึ้นอย่างค่อนข้างจริงจัง “ที่จริงการเผชิญกับชีวิตเพียงลำพังน่ากลัวนัก หากข้างกายมีใครสักคน เช่นนั้นก็มีบ้าน อย่างน้อยจิตวิญญาณก็มีที่ให้พักและพึ่งพิง”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน