บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 18

ยาชามีปริมาณไม่มากนัก หยู่เหวินเห้านอนแกร่วอยู่ที่ห้องโถงตำหนักข้างเพียงไม่นาน ประสาทสัมผัสก็ฟื้นกลับมาเหมือนเดิมแล้ว

หยวนชิงหลิงนั่งอยู่ข้างๆเขา คนรับใช้ที่เดิมทีต้องอยู่คอยปรนนิบัติรับใช้ภายในตำหนัก ต่างก็ถูกหยวนชิงหลิงสั่งให้ออกไปจนหมด ในห้องโถงตอนนี้จึงเงียบเหงาอย่างยิ่ง

นิ้วมือที่แข็งดั่งคีมเหล็ก บีบเข้าที่คอของนางจนแน่น บีบจนนางแทบจะหายใจไม่ออก หยู่เหวินเห้าดูเหมือนสัตว์ป่าที่กำลังโกรธเกรี้ยวตัวหนึ่ง โทสะนั้นพวยพุ่งออกมาจากดวงตาของเขา เค้นเสียงเหี้ยมๆแล้วเอ่ยลอดไรฟันออกมาว่า “นี่เจ้าถึงขั้นบังอาจวางยาพิษเสด็จปู่เลยอย่างนั้นหรือ?”

หัวของหยวนชิงหลิงถูกบังคับให้เงยขึ้น ใบหน้าของนางแดงก่ำ เส้นเลือดฝอยในดวงตาแตกจนแดงเถือก นางฝืนพูดด้วยความยากลำบากว่า "ท่านอ๋อง จะไม่ลองก้มหน้าดูหน่อยหรอกหรือ?"

เข็มเล่มหนึ่งแทงทะลุเนื้อต้นขาของเขาเข้าไปแล้ว เข็มนั้นมีลักษณะที่พิเศษมาก มันมีท่อเล็ก ๆ ซึ่งมีของเหลวบรรจุอยู่ข้างใน

“ เจ้าจะบีบคอข้าให้ตายก็ได้ แต่ก่อนที่ข้าจะตาย เจ้าเองก็ต้องเหลือแค่หนทางตายด้วยเช่นกัน เพราะฉะนั้น ทำไมไม่ลองฟังสิ่งที่ข้าจะพูดดูสักหน่อยล่ะ?” หยวนชิงหลิงพูดอย่างยากลำบาก แววตาแข็งกร้าวไม่ยอมแพ้

มือของเขาค่อยๆคลายออกช้าๆ แต่ทว่า ความโกรธในดวงตาของเขา กลับทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ใบหน้าที่หล่อเหลาบิดเบี้ยวไปเพราะความโกรธ เขาฝืนพยายามอย่างเต็มที่ ที่จะระงับความโกรธของตัวเองให้ได้

"พูดมา ว่าเจ้าใช้ยาพิษอะไรกันแน่?" เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า หยวนชิงหลิงจะใช้พิษเป็น ดูเหมือนว่าที่ผ่านมา เขาจะประเมินนางต่ำเกินไปแล้วจริงๆ

หยวนชิงหลิงถอดเข็มออก ยกยิ้มแกมประชดประชัน “ วางยาพิษไท่ซ่างหวงทั้งที่ยังอยู่ในวัง นี่ข้าไม่อยากมีชีวิตแล้วอย่างนั้นสินะ?”

"พูดมา!" เขาตะคอกอย่างเหลืออด

หยวนชิงหลิงสูดหายใจเข้าลึก ๆเฮือกหนึ่ง “ นั่นไม่ใช่ยาพิษ แต่เป็นยา สถานการณ์ของไท่ซ่างหวงไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น ข้ากำลังช่วยเขาอยู่ต่างหาก”

หยู่เหวินเห้ายกยิ้มเย็นชา ในแววตาปรากฏไอสังหารขึ้นมาวูบหนึ่ง "ข้าไม่รู้เลยนะ ว่าตัวเองได้แต่งหมอเทวดาผู้หนึ่งมาเป็นภรรยา"

เขายืนขึ้น บิดข้อมือของนางแล้วพูดว่า "ไป! ตามข้าไปรับความผิดต่อเบื้องพระพักตร์เสด็จพ่อเดี๋ยวนี้"

หยวนชิงหลิงถูกเขาลากไปกับพื้น นางไม่สามารถหลุดออกจากมือเหล็กของเขาได้ หลังจากถูกลากถูลู่ถูกังไปหลายต่อหลายก้าว ในความตื่นตระหนกนั้น นางก็พูดขึ้นว่า "เอาสิ! ให้ข้าไปรับโทษเลย ถึงตอนนั้นข้าจะบอกทุกคนไปว่า เป็นฉู่หมิงชุ่ยที่สั่งให้ข้าทำแบบนั้น"

หยู่เหวินเห้าตบเข้าไปที่ใบหน้าของนางฉาดหนึ่ง ตบแรงมากจนกระทั่งใบหน้าสะบัดไปด้านข้างเลยทีเดียว