บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1806

เจ๋อหลานพาอานจือสลัดการตามตอแยของมู่โถวมาได้ ก็ส่งเสียงผิวปากขึ้นครั้งหนึ่ง ฟีนิกซ์น้อยก็บินโฉบจากกลางอากาศไปอย่างรวดเร็ว ถนนทุกสายอยู่ในสายตา เพียงไม่ถึงอึดใจนางก็รู้ทันทีว่า หนิงหงเจาอยู่ที่ไหน — เป็นถนนย่านการค้าที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในเจียงเป่ย

อานจือเดินตามรอยเท้าของนางไปติด ๆ ไม่นานก็ขบคิดจนเข้าใจในรายละเอียดปลีกย่อยได้อย่างรวดเร็ว "น้องสาว มีคนอ้างชื่อของข้าไปใช้หลอกลวงคุณชายหนิง?"

แม้ว่าจะเป็นประโยคคำถาม แต่น้ำเสียงของนางก็เต็มไปด้วยความมั่นใจแล้ว

“ใช่” เจ๋อหลานตอบขณะที่เดินไป อันที่จริง พวกนางน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วว่า ชายที่สวมเสื้อคลุมสีเทาอมน้ำตาลที่พาตัวหนิงหงเจาไป มันเหมือนกับชุดที่คนรับใช้ของจวนอ๋องอานสวมอยู่มาก

“น้องสาว เจ้าสามารถค้นหาว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนได้หรือไม่? ไม่ว่าจุดประสงค์ของอีกฝ่ายจะเป็น

อะไร คุณชายหนิงจะต้องไม่เกิดเหตุไม่คาดฝันในเมืองเจียงเป่ยเด็ดขาด หรือไม่เจ้าก็ไม่ต้องพาข้าไปด้วยแล้วก็ได้ เจ้าคนเดียวจะเร็วกว่า เจ้ากลับไปหาพ่อของข้าที่จวนก่อน ” อานจือยกมือขึ้นกุมที่อกอย่างเป็นกังวล ถ้าหากว่าคุณชายหนิงต้องมาเกิดเรื่องเพราะนาง ผลที่จะตามมานั้นไม่อาจจินตนาการได้เลยจริง ๆ

เมื่อมาถึงถนนย่านการค้า เจ๋อหลานก็ค่อย ๆ หยุดฝีเท้าลง ลากอานจือไปที่ซอยเล็ก ๆ ที่อยู่ด้านข้าง แล้วถามนางด้วยสีหน้าจริงจังว่า "พี่สาว เจ้าเชื่อใจข้าหรือไม่?"

“ข้าจะไม่เชื่อใจเจ้าได้อย่างไรล่ะ?” อานจือไม่รู้เหตุผล แต่ก็ตอบไปตามความจริง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกังวลเรื่องของหนิงหงเจา หรือเพราะความเร็วของเจ๋อหลานเร็วเกินไป หรือเพราะสิ่งที่นางพูดเมื่อครู่มันรีบร้อนมากเกินไป จึงทำให้หัวใจเต้นเร็วมาก นางทำได้เพียงใช้มือกุมที่หน้าอกไว้ พยายามควบคุมการหายใจของตัวเองให้เป็นปกติ

เจ๋อหลานยกยิ้มเจ้าเล่ห์ “ถ้าอย่างนั้น ข้าคิดว่าพวกเราไม่จำเป็นต้องรีบไปที่นั่นกันแล้วล่ะ”

อานจือตกตะลึง “น้องสาว เจ้าหมายความว่าอย่างไรกัน?”

“มีคนพร้อมที่จะช่วยเราทดสอบคุณชายหนิง ไม่ดีหรอกรึ?”

“แต่ถ้าเกิดคนพวกนั้นทำร้ายคุณชายหนิงล่ะ …” คำพูดของอานจือหยุดลงอย่างกะทันหัน นางไม่กล้าคิดเรื่องนี้ต่อไปจนจบ

เจ๋อหลานยิ้ม "คุณชายหนิงเป็นคนที่เก่งทั้งบุ๋นทั้งบู๊ เขาสามารถประมือกับพ่อของเจ้าได้อย่างสูสี คนธรรมดาทำร้ายเขาไม่ได้หรอกน่า"

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ ท่านลุงสี่จะใช้กำลังภายในทั้งหมดที่มีเพื่อช่วยท่านลุงสาม จนทำให้การประมือกับหนิงหงเจาเมื่อไม่กี่วันก่อน ท่านลุงสี่ไม่สามารถใช้กำลังภายในออกมาได้อย่างสมบูรณ์ แต่วรยุทธ์ของหนิงหงเจาก็อยู่ในระดับที่เรียกว่ายอดฝีมือคนหนึ่ง คนธรรมดามีหรือจะทำร้ายเขาได้

อานจือยังคงวิตกกังวลอย่างมาก หัวใจเต้นกระหน่ำจนเกือบจะขึ้นมาแขวนค้างอยู่ที่ลำคอให้ได้แล้ว "แต่ถ้าคนที่ก่อให้เกิดสถานการณ์นี้ไม่ใช่คนธรรมดาล่ะ? ถ้าเกิดคนคนนั้นใช้อุบายชั่วร้ายล่ะ?* ทวนเปิดเผยหลบหลีกง่าย เกาทัณฑ์ลับยากระวัง * ก่อนหน้านี้ท่านลุงสามก็..…”

*(อธิบายเพิ่มเติม เป็นสำนวนจีน มีความหมายว่า ศัตรูที่เปิดเผยไม่น่ากลัว แต่ที่น่ากลัวคือศัตรูซ่อนเร้น)

“พี่สาว คิดกังวลมากไปจะสับสนวุ่นวายใจเปล่า ๆ นะ” เจ๋อหลานเคาะที่หน้าผากอานจือเบา ๆ ถอนหายใจอย่างจนใจน้อย ๆ พี่สาวคนโง่ ยังไม่กำหนดงานแต่งเลยแท้ ๆ ก็มอบใจออกไปเสียแล้ว

อานจือค่อย ๆ สงบสติอารมณ์ลง แต่ยังมีชั้นหมอกขมุกขมัวสายหนึ่งแฝงเร้นอยู่ในดวงตา

เจ๋อหลานช้อนสายตาขึ้นมองฟีนิกซ์น้อยที่อยู่ด้านบน กำลังคิดจะเอ่ยปากพูด ก็ได้ยินเสียงดังมาจากเรือนข้าง ๆ