“เรื่องนี้กำหนดได้อยู่แล้วล่ะน่า” เจ๋อหลานพูดพลางกระพริบตาวิบวับ
อานจือหน้าพยักหน้ารับรัว ๆ ความรู้สึกที่นางมีต่อคุณชายหนิง เรียกได้ว่าพอใจอย่างถึงที่สุดเลยทีเดียว "รอไว้กลับไปแล้ว ค่อยไปหารือกับท่านแม่อีกครั้ง"
“เอาเถอะ นี่ก็สายมากแล้ว อย่างไรพวกเราก็กลับกันเถอะ” เมื่อเจ๋อหลานเห็นท่าทางเขินอายของนาง ก็รู้สึกว่ามันช่างสนุกเสียจริง ๆ
ที่สำคัญที่สุดคือ นางมีความสุขแทนพี่สาว เพราะคุณชายหนิงคนนั้นเป็นคนที่กล้าหาญและมีไหวพริบ เอาตัวรอดปลอดภัยได้ไม่พอ ยังปกป้องเกียรติของนางด้วย
“ช้าก่อน น้องสาว เลี่ยวหงจวงคนนี้อาจจะเป็นพวกเดียวกันกับคนที่ลอบทำร้ายท่านลุงสามก็ได้ พวกเรา…” อานจือมีท่าทีลังเล
เจ๋อหลานยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องร้อนใจไปหรอก”
ผลสุดท้ายคือไม่ต้องร้อนใจจริง ๆ
ก่อนท้องฟ้าจะล่วงเข้าสู่ยามโพล้เพล้ พวกเลี่ยวหงจวงก็ถูกอ๋องอานคุมตัวไปที่จวนอ๋องอานด้วยตัวเองเลยทีเดียว
เสื้อผ้าบนร่างของคนเหล่านี้แค่เอามาพันปิดไว้เป็นการชั่วคราว ใบหน้าแดงก่ำ ถูกมัดอย่างแน่นหนาแต่กลับยังดิ้นรนบิดส่ายตัวไปมาไม่หยุด
"ดู ๆ ไปแล้ว เหมือนว่ากลิ่นหอมประหลาดนั่นจะร้ายกาจมากจริง ๆ นะ" ขณะที่ยืนอยู่ส่วนเรือนหลัง มองดูคนพวกนี้ถูกพาไปคุมขังที่คุกของจวน อานจือก็กระซิบพูดข้างหูของเจ๋อหลานเบา ๆ นี่
มันผ่านไปตั้งหลายชั่วยามแล้วแท้ ๆ แต่ฤทธิ์ยาในตัวของคนพวกนี้กลับยังไม่หมดลงเสียที
เจ๋อหลานพยักหน้า “ยิ่งจิตใจคนชั่วร้ายแค่ไหน ของที่ถูกทำออกมาก็ยิ่งชั่วร้ายมากขึ้นเท่านั้น”
นางมองหนิงหงเจาที่ถูกอ๋องอานเชิญมาคุยในห้องโถงอีกครั้ง อ๋องอานพูดด้วยความโกรธเคืองว่า "รอให้พ่อสอบสวนคนเหล่านี้เสร็จก่อน พวกเราค่อยลงไปล้างแค้นแทนท่านลุงสามกับคุณชายหนิงให้หายแค้น"
เจ๋อหลานเห็นด้วยเต็มที่ “ได้ พวกเราเรียกน้องชายไปกินข้าวกันก่อนเถอะ”
ในห้องโถง หนิงหงเจาซึ่งอยู่ตามลำพังกับอ๋องอานในเวลานี้ ดูค่อนข้างระแวดระวัง เขาหยิบผลการสืบสวนออกมาแล้วยื่นส่งให้อ๋องอาน จากนั้นก็นั่งตัวตรง พูดโดยไม่หลบหลีกสายตา "หลังจากหลานเข้าสู่เขตปกครองของเจียงเป่ย ก็ได้พบกับหญิงแซ่เลี่ยวคนนี้ เดิมทีในตอนแรก นางอ้างว่าตัวเองแซ่หลี่ เนื่องจากถูกโจรปล้นในย่านชานเมือง จึงมาร้องขอความช่วยเหลือจากขบวนรถของพวกเรา
เป็นเรื่องที่เกิดอย่างกะทันหัน หลานจึงได้สั่งให้คนไปตรวจสอบเบื้องหลังของนาง แม้ว่านางจะซ่อนงำตัวตนได้ดี แต่หลานก็ยังค้นจนพบเบาะแสบางอย่างในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา คนกลุ่มนี้
มาจากหมู่บ้านบนหุบเขาเหลยถิงในภูเขาพีลี่ของแคว้นเป่ยโม่ มีที่ตั้งอยู่ตรงเส้นระหว่างพรมแดน
ของเป่ยถังกับแคว้นจินและเป่ยโม่ เป็นอาณาเขตที่มิใช่ของใครโดยชอบด้วยกฎหมาย ในหมู่บ้านล้วนแต่เป็นพวกอันธพาลเดนตาย เพื่อเงินแล้วสามารถทำได้ทุกอย่าง ครั้งนี้ได้ปลอมตัวเป็นกลุ่มพ่อค้าจากแคว้นจินเข้ามาในเมืองเจียงเป่ย "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...