หยวนชิงหลิงกลับขึ้นไปชั้นบน ทุกคนเห็นว่ามีเธอกลับมาแค่คนเดียว ไม่เห็นพระชายาชินเฟิงอัน หยู่เหวินเห้าจึงถามว่า "เสด็จย่าใหญ่ล่ะ? ไปแล้วรึ?"
“นางมีธุระ กลับไปแล้วล่ะ”
หยวนชิงหลิงคิดจะดึงเจ้าห้าเข้าไปคุยกันในห้อง แต่กลับถูกอู๋ซ่างหวงจับไต๋ได้ คว้าข้อมือของเธอไว้หมับ แล้วพูดอย่างเข้มงวดว่า “ทำไมพวกเจ้าถึงต้องแอบหลบ ๆ ซ่อน ๆ คุยกัน นางมาหาเจ้ามีเรื่องอะไรกันแน่?”
คิดจะหลบ ๆ ซ่อน ๆ แอบซุบซิบกันรึ? ฝันไปเถอะ
หยวนชิงหลิงไม่สามารถยั่วโมโหสามยักษ์ใหญ่ก๊วนนี้ ที่สามารถอยู่ปะปนในยุคปัจจุบันได้อย่างกลมกลืนแล้ว เรื่องของเจ้าห้า พวกเขาเองก็พอรู้มาระดับหนึ่ง เพราะก่อนหน้านี้ฟางหวูเคยบอกพวกเขาโดยคร่าว ๆ ไปบ้างแล้ว
โชคดีที่พวกเขาก็ฟังได้ไม่เข้าใจนัก พวกเขารู้เพียงแค่ว่าตอนนี้เจ้าห้าเกือบจะต้องตายแล้ว
ดังนั้น หยวนชิงหลิงจึงอธิบายแบบเลี่ยงปัญหาสำคัญไปว่า "พระชายาบอกว่าได้รับยาดีมาขนานหนึ่ง สามารถช่วยปรับปรุงร่างกายของเจ้าห้าให้แข็งแรงขึ้นได้ ให้พวกเรารีบกลับไปหลังจากการสอบเอนทรานซ์เสร็จสิ้น"
“มียาอย่างนั้นรึ? เช่นนั้นต้องรีบกลับไปโดยเร็วแล้วล่ะ น่ากลัวว่าอาจมีผลข้างเคียงที่ตกค้างจากการเจ็บป่วยครั้งก่อนก็ได้ ” อู๋ซ่างหวงยังคงรู้สึกห่วงใยหลานชายคนนี้อยู่มาก
“แต่เราสัญญากับเด็ก ๆ ไปแล้วนะ ว่าหลังจากสอบเสร็จจะไปเที่ยวเล่นด้วยกันสักหลาย ๆ วัน” เซียวเหยากงค้าน
หยู่เหวินเห้ายังคงไม่รู้ว่าโดยรวมแล้วมันเกิดอะไรขึ้น แต่ในเมื่อมียา ทดลองช้าไปสักสองสามวันก็ค่าเท่ากัน "พวกเรากลับช้าไปในอีกสักสองสามวันก็ได้ ถึงอย่างไรร่างกายข้าก็แข็งแรงดีอยู่"
“ไม่ได้เจ้าค่ะ หลังจากสอบเอนทรานซ์เสร็จเราจะกลับไปทันที” หยวนชิงหลิงรู้ดีว่าการที่คนสำคัญระดับนั้นเดินทางมาหาจากที่ไกลแสนไกล ย่อมไม่อาจรั้งอยู่ได้นาน เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชีวิตของเขา เธอครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วพูดกับอู๋ซ่างหวงว่า "หรือไม่ พวกท่านก็พาเด็ก ๆ ออกไปเที่ยวสักหลาย ๆ วัน แล้วค่อยขอให้ฟางหวูพาทุกคนกลับไปส่งที่เป่ยถัง"
“ข้าไม่รีบร้อนกลับไปนักหรอก” อู๋ซ่างหวงพูด
ท่านฉู่พูดอย่างร้อนใจ “เราตกลงกันแล้วนะว่าหลังสอบเสร็จจะกลับไปพร้อมกัน ทำไมเจ้าไม่กลับไปล่ะ? ข้าจะกลับแล้วนะ”
อู๋ซ่างหวงกลอกตาใส่เขา "น้อย ๆ หน่อยเถอะ รู้หรอกว่าเจ้าคิดถึงเสี่ยวสี่แทบแย่แล้ว รอให้ไปเที่ยวเล่นกันสักสองสามวัน ข้าก็จะกลับไปกับเจ้า ตกลงหรือไม่? นอกจากนี้ ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องโพสต์วิดีโออื่นอีกรึ? แฟน ๆ ของเจ้าเอาแต่เร่งให้อัพเดทไม่หยุด แทบจะมีใบมีดส่งมาจ่อถึงประตูหน้าบ้านอยู่แล้ว"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...