บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1829

สวีอีหัวเราะ ฟันปลอมเป็นประกาย พร้อมพูดขึ้นว่า “ยังไงฮ่องเต้อยู่ที่ไหนกระหม่อมก็อยู่ที่นั่น”

การประนีประนอมของหยู่เหวินเห้าในครั้งนี้ บอกให้รู้เพียงพวกอ๋องชิน เพื่อนพ้องขุนนางในราชสำนักที่ไว้ใจเท่านั้น นอกนั้นไม่มีใครรู้

ดังนั้นจึงจำเป็นต้องปลอมตัว แต่หยู่เหวินเห้าคิดว่า จะให้ปลอมตัวก็ได้ แต่ไม่จำเป็นต้องแต่งงานให้เป็นคนแก่ นี่เป็นความใจแคบเฉพาะของเหลิ่งจิ้งเหยียน

ในฐานะที่กู้ซือเป็นหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิท รับผิดชอบไปส่งพวกเขา

ขบวนเสด็จกองเกียรติยศ ไม่มี

ขี่ม้า เป็นไปไม่ได้

ในฐานะที่เป็นคนทำผิดกฎในค่ายทหาร ถูกส่งมาเฝ้าประตูเมือง พวกเขาจึงจำเป็นต้องเดินทางไปถึงประตูเมืองเท่านั้น

โชคดีที่มีกำลังภายในที่แข็งแกร่ง ตลอดทางที่เดินมาจึงไม่ทำให้รู้สึกเหนื่อย ถ้าไม่มีเสียงของกู้ซือคอยรบกวนในบางครั้ง ตลอดทางที่เดินมานี้จะมีความสุขด้วยซ้ำ

หยู่เหวินเห้าถามสวีอีว่า “เดินทางสบายไหม?”

“สบาย” สวีอีพูดขึ้นอย่างเสียงดัง

“อืม ข้าก็คิดเช่นนั้น” หยู่เหวินเห้าพยักหัว ถึงว่าทำไมคนที่บ้านเจ้าหยวนส่วนมากถึงชอบไปเดินออกกำลังกายกัน สบายมากจริงๆ ต่อไปจะเดินเล่นภายในวัง

กู้ซือกลอกตามองบน พร้อมพูดขึ้นว่า “ห้าเอ๋ย คำเรียกตนเองต้องแก้นะ แม่ทัพหลี่ที่ดูแลเฝ้าประตูเมืองไม่ธรรมดานะ บรรพบุรุษสามชั่วอายุคนรับใช้เป็นยามที่ประตูเมือง ซื่อสัตย์และรักชาติ เห็นประตูเมืองเป็นเหมือนดั่งบ้านของตนเอง หากเจ้ากล้าเรียกตนเองเช่นนี้ต่อหน้าเขา ระวังจะโดนทุบปากแหลก”

“ใช่ ฮ่อง...หวงหวู่หลาง ข้ารู้จักแม่ทัพหลี่คนนั้น เข้มงวดและหัวโบราณ ยืนกรานด้วยเหตุผล” สวีอีรีบผลขึ้น

หยู่เหวินเห้าพูดขึ้นว่า “อืม สวีต้าหลาง ข้าชอบคนแบบนี้ ค่อยดูว่ามีโอกาสที่จะเลื่อนตำแหน่งไหม ครอบครัวที่ซื่อสัตย์และรักชาติเช่นนี้ ควรให้ความสำคัญ”

กู้ซือส่งพวกเขามาถึงประตูเมือง แล้วได้เจอแม่ทัพหลี่คนนั้น

เพราะก่อนหน้านี้ได้เคยบอกแม่ทัพหลี่แล้ว ดังนั้นเมื่อตอนนี้มาถึง หลังจากแม่ทัพหลี่กวาดสายตามองพวกเขาอย่างเย็นชา แล้วก็ทำความเคารพกู้ซือ