บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 185

ก่อนที่งานชมดอกไม้จะจบลง ฮองเฮาก็ได้เรียกหยวนชิงหลิงกับพระชายาอ๋องซุนเข้าไป เพื่อสอบถามว่าชอบคุณหนูตระกูลไหน

พระชายาอ๋องซุนพูดออกมาสองสามคน หยวนชิงหลิงกับส่ายหน้า: “ไม่มี”

คำตอบนี้ทำให้ฮองเฮาและเหล่าสนมต่างหันมามอง

ทุกคนต่างพากันคิดว่า พระชายาอ๋องฉู่ขี้อิจฉา ดูแล้วคงจะเป็นเรื่องจริง

เพียงแต่ว่า ต้องไว้หน้าเสียนเฟย เลยไม่มีใครกล้าพูดออกมา

ฮองเฮาเองก็ยังฝืนยิ้มออกมา “ในเมื่อไม่สนใจ อย่างนั้นก็ไม่เป็นไร”

หยวนชิงหลิงได้รับสายตาเกลียดชังจากเสียนเฟยเต็มๆ

ตอนที่ออกมาจากวัง แม่นมสี่ก็พูดขึ้น: “พระชายาควรจะพูดออกไปสองสามคน”

“สองสามคน?” หยวนชิงหลิงรู้สึกไม่ดี “แค่คนเดียวข้ายังไม่อยากพูดเลย ยังจะให้พูดสองสามคนงั้นหรือ?”

แม่นมสี่จึงพูดขึ้น: “แค่พูดพอเป็นพิธี ยังไงก็ไม่มีทางรับชายารองได้หมด งานชมดอกไม้ครั้งนี้ฮองเฮาเองก็เป็นเจ้าภาพ บอกไปสองสามคนเพื่อไว้หน้านางบ้าง พระชายาคิดว่าพระชายาอ๋องซุนชอบจริงหรือ?นางเองก็ทำไปเพราะไว้หน้าและเป็นพิธีเท่านั้น และเพื่อให้เกียรตินาง แล้วก็ไม่ทำร้ายชื่อเสียงตัวเองด้วย แต่พระชายากลับได้ชื่อว่าขี้อิจฉาไปแล้วแน่นอน”

หยวนชิงหลิงไม่มีอะไรจะพูด ใครจะรู้?

พอกลับมาถึงจวน หยู่เหวินเห้าก็แสร้งทำเป็นไม่สนใจนางแล้วเดินไปเดินมา แต่ว่ากลับไม่ได้ถามทางออก เพราะเกรงว่าจะถามผิดเรื่อง แล้วเป็นการล่วงเกินคนอื่น

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างอารมณ์ไม่ดี: “นั่งลง อย่าทำให้ข้าตาลาย”

หยู่เหวินเห้าค่อยๆ นั่งลง พลางถามขึ้นด้วยเสียงไม่ใส่ใจ: “งานชมดอกไม้เป็นอย่างไรบ้าง?”

“ชมจนดอกไม่ร่วงโรย” หยวนชิงหลิงมองเขา และในใจก็รู้สึกรำคาญ “อ๋องทุกคนต้องได้ชายารองใช่หรือไม่?”

“ไม่แน่นอน” หยู่เหวินเห้าหันไปจ้องท้องนาง “ถ้าหากว่าท้องเจ้าเริ่มออกแรง ข้าก็จะมีข้อแก้ตัวกับเสด็จพ่อได้”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย: “แบบไหนถึงเรียกออกแรง?”

“สักสินอัน สักแปดอันละกัน”

หยวนชิงหลิงหยุดโมโห “ข้าไม่ใช่แม่หมูตัวเอง”

ที่จริงในใจของหยู่เหวินเห้านั้นก็กระวนกระวายมาก

เขาไม่ได้ต้องการชายารอง ช่วงนี้เขาก็อยู่สุขสบาย ถ้าหากว่ามีพระชายารองกลับมาด้วย เจ้าหยวนคงจะทะเลาะกับเขาทุกวัน

พอนึกถึงวันพวกนั้น ก็แทบคลั่งเลย

แต่ว่า เรื่องแบบนี้ เขาเองก็ไม่สามารถตัดสินใจเองได้ ถึงเขาจะปฏิเสธกี่ครั้ง มีท่าทีคัดค้าน เสด็จพ่อรับพระราชทานให้หนึ่งคนก็ไม่มีทางเลือกอยู่ดี

ดังนั้นคืนนี้เขาถึงได้กำชับหยวนชิงหลิง ว่าต้องบอกว่าไม่ชอบใครทั้งนั้น และไม่ต้องสนใจว่านางจะถูกนินทาว่าเป็นคนขี้อิจฉาริษยาแล้วจะทำไม?ที่อิจฉาก็เพราะว่าเป็นห่วงเขา

หยวนชิงหลิงเห็นคิ้วเขาขมวดเข้าหากัน จึงพูดขึ้น: “ฮองเฮาถามข้า แต่ข้าบอกว่าไม่ชอบใครเลย แต่ว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งบอกอยากแต่งกับท่าน”

“ใคร?” หยู่เหวินเห้าตาตั้ง กำเริบนัก！

พรุ่งนี้ข้าจะฆ่านาง

“ชื่อหยวนหย่งอี้ เห็นบอกว่าเป็นหลานสาวแม่ทัพหยวน ข้าจำไม่ได้แล้ว เป็นเพื่อนสนิทของน้องสาวท่าน”

หยู่เหวินเห้าชะงักไป “ยัยอี้หรือ?นางอย่างแต่งกับข้าหรือ?เป็นไปไม่ได้”

“ทำไมถึงเป็นไปไม่ได้?” หยวนชิงหลิงจ้องเขา

หยู่เหวินเห้าหัวเราะ “ทุกครั้งที่ยัยอี้เห็นข้า นางก็จะตกใจจนถอยหนี นางกลัวข้าขนาดนั้น จะอยากแต่งงานมาเป็นพระชายารองขอข้าได้อย่างไร?”

“แต่ว่านางพูดแบบนี้ออกมา” หยวนชิงหลิงกล่าว