บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1861

หลังจากยืนยันว่าหาเจ้าตาทับทิมไม่พบแน่แล้ว ทังหยวนกับข้าวเหนียวก็เดินหน้าม่อยคอตกไปหาพี่ชาย ขอร้องอ้อนวอนให้พี่ชายยกโทษให้

ซาลาเปาเชื่อคำพูดของแม่ ดังนั้นเขาจึงมั่นใจว่าเจ้าตาทับทิมจะต้องปลอดภัยดี ทั้งทำใจด่าทอตำหนิพวกน้องชายไม่ได้ กลับเป็นฝ่ายพูดปลอบโยนพวกเขาไปหลายคำ เพื่อให้พวกเขารู้สึกสบายใจ

หลังจากที่หยู่เหวินเห้ารู้เรื่องนี้แล้ว เขาก็พูดกับหยวนชิงหลิงว่า "หัวใจของซาลาเปายิ่งนับวันก็ยิ่งกว้างขึ้น เขาคู่ควรกับความรับผิดชอบอันหนักหน่วงที่ต้องแบกรับ"

“เพิ่งรู้รึ?” หยวนชิงหลิงพูดด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ใช่ว่าเพิ่งมารู้ตอนนี้ แต่รู้ก่อนหน้านี้นานแล้ว แค่ต้องมองผ่านเรื่องราวทีละเรื่อง ๆ ด้วยตาตัวเอง สิ่งเหล่านี้มันบอกข้าว่า เขาจะต้องดีขึ้นเรื่อย ๆ อย่างแน่นอน” หยู่เหวินห่าวดื่มชาไปพลาง ในสมองก็ถึงกับเริ่มคิดเรื่องจะเกษียณอายุขึ้นมาแล้ว

แม้ว่าจะเร็วเกินไปหน่อยที่จะคิดถึงเรื่องนี้ แต่แผนการใด ๆ ล้วนต้องใช้เวลาไม่ใช่หรือ?

ถึงอย่างไร อนาคตของเขาก็ยังอีกยาวไกล วางแผนไว้ก่อนสักสิบกว่าปี แล้วออกไปเที่ยวเล่นสักร้อยกว่าปี ทำไมจะไม่สนุกสุขสันต์ล่ะ?

ซาลาเปาเก็บซ่อนเรื่องของเจ้าตาทับทิมเอาไว้ในใจ อดทนรับความเจ็บปวดของการจากลา แล้วเดินหน้าจัดเวทีสัมมนาของเหล่านักเรียนขึ้นอย่างเป็นทางการ

งานสัมมนาครั้งนี้ ไม่มีการจำกัดหัวข้อที่ใช้ถกกัน ไม่ว่าเรื่องราชสำนัก เรื่องประเทศ เรื่องในยุทธภพ หรือแม้แต่เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของคนหนุ่มสาว  ก็สามารถยกมาพูดได้อย่างอิสระ

เขายังเชิญโจวเม่ามางานนี้ด้วย โจวเม่าโยนบัตรเชิญทิ้งไว้ด้านหนึ่ง ก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า "ต้องดูก่อนนะว่าตอนนั้นข้าว่างหรือไม่ ถ้าไม่ว่างอย่างไรก็ไม่ไป หรือต่อให้ว่างก็ไม่แน่ว่าจะไป"

คนส่งจดหมายเชิญกลับมาบอกซาลาเปา ซาลาเปาแค่ยิ้ม โจวเม่าจะต้องไปแน่นอน เขาเป็นคนสันโดษและแปลกประหลาด ขอแค่ที่ไหนมีงานชุมนุม หรือเป็นที่ที่มีผู้คนพลุกพล่าน เขาเป็นต้องไปปรากฏตัวที่นั่นอย่างไม่เคยขาด

ในใจเขามีเรื่องที่อยากจะพูดมากมาย อัดแน่นขนัดอยู่ภายในหัวของเขา อยากไปพูดในสถานที่ที่มีผู้คนเยอะ ๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงงานสัมมนาที่มีขนาดของงานใหญ่โตเช่นนี้

งานของซาลาเปาครั้งนี้ ไม่ได้เป็นแค่งานสัมมนาแบบคนทั่วไป แต่ได้เชิญแขกรับเชิญพิเศษผู้ทรงคุณวุฒิมาด้วย นั่นคือโสวฝู่ฉู่ผู้ที่เกษียณอายุไปแล้ว

ท่านฉู่ชอบแลกเปลี่ยนความรู้กับคนหนุ่มสาว เขาอยากรู้ว่าตอนนี้พวกเขาคิดอย่างไร มองเห็นอะไร มีความรู้สึกลึก ๆ อย่างไรต่อเป่ยถัง ดังนั้นจึงหวังว่าจะค้นพบคนที่มีความสามารถรุ่นใหม่ แน่นอนว่า เขาคิดที่จะสนับสนุนประคับประคองซาลาเปาด้วยอีกแรง

เพราะครั้งนี้ ซาลาเปาจำเป็นต้องฝึกฝนขัดเกลาคนของเขาเอง ก่อร่างสร้างชุดทำงานในราชสำนักเล็กๆ ไว้ แน่นอนว่า เขาต้องเช็ดตาให้ใสกระจ่าง ช่วยเลือกคนที่เหมาะสมเข้ามาสักหลาย ๆ คน

แต่ซาลาเปาไม่ได้บอกพวกนักเรียนว่าอดีตโสวฝู่จะมาเข้าร่วมงานนี้ด้วย เมื่อถึงเวลา ตอนที่ท่านฉู่ มาปรากฏตัว พวกเขาจึงไม่รู้จัก เพราะถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่เคยเจอมาก่อน