บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 187

หลังจากที่หยู่เหวินเห้ากลับมาก็เล่าให้หยวนชิงหลิงฟัง

หยวนชิงหลิงฟังจบก็พูดขึ้น: “พระชายารองหลิวข้าไม่เคยเห็น ไม่รู้ว่าเป็นคนแบบไหน แต่ว่าหญิงสาวที่กำลังท้องอยู่ตัดสินใจจบชีวิตลงนั้น ก็แสดงให้เห็นว่า ช่วงเวลาที่นางอยู่กับพระชายาอ๋องจี้นั้นให้นางตายดีกว่า”

“ตอนที่อยู่ในกรมพระนครข้าไม่ได้พูดละเอียด ที่จริงน่าจะเป็นเพราะพระชายาจี้ข่มขู่นาง โดยใช้ชีวิตพ่อนางและคนในตระกูลนางมาข่มขู่” หยู่เหวินเห้าพูด

หยวนชิงหลิงหันไปมองเขา “งั้นคดีก็สรุปแบบนี้หรือ?”

หยู่เหวินเห้าจึงพูดขึ้นอย่างทนไม่ได้: “แล้วจะทำอย่างไรได้? พอเกิดเรื่องขึ้นในจวน และยังเป็นการปลิดชีวิตตัวเอง พระชายาจี้นั้นทำอะไรนิ่งมาก ต้องมีแผนการที่สามารถหาข้ออ้างไปที่นั่น พรุ่งนี้กรมพระนครต้องไปที่นั่นอีกครั้ง พอถึงตอนนั้น ต้องมีอะไรบางอย่างเล็ดลอดออกมา เพียงแต่ช่วยไว้ไม่ทัน เรื่องนี้แม้ว่าจะผ่านไปแล้ว นอกเสียจากว่าอ๋องจี้จะออกหน้าให้นาง ไม่อย่างนั้นก็คงไม่สามารถทำอะไรได้เหมือนก้อนหินที่จมลงในน้ำ”

หยวนชิงหลิงเองก็คิดอย่างนั้น

เพียงแค่พระชายารองหลิวคิดฆ่าตัวเองจริง แบบนั้นก็คงไม่สามารถตามอะไรได้

นางอดที่จะรู้สึกทรมานใจกับหญิงสาวผู้นี้ไม่ไหว

ชีวิตนั้นทุกคนต่างก็มีแค่ชีวิตเดียว ถ้าหากว่ามีเรื่องความรักเข้ามาเกี่ยว ใครจะยอมละทิ้งชีวิตตัวเอง?

“จริงสิ” หยู่เหวินเห้าอยู่ดีๆ ก็คิดถึงการป่วยของพระชายาจี้ “วันนี้ข้าเห็นหน้าของพระชายาจี้เหลืองมาก และก็ไอไม่หยุด โรคของนางคงเหลือเวลาไม่มากแล้ว ทำไมถึงได้อาการหนักขนาดนั้น?ก่อนหน้านี้อาการของน้องหกก็ไม่ได้ร้ายแรงขนาดนี้”

“เรื่องนี้พูดยาก การต่อต้านของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ขึ้นกับหลายปัจจัย” หยวนชิงหลิงกล่าว

“เจ้ารักษาได้หรือไม่?” หยู่เหวินเห้าถามขึ้น

หยวนชิงหลิงส่ายหน้า “ไม่สามารถทำโดยพลการ ตอนนี้ข้าต้องฟังคำสั่งของกล่องยา ในกล่องยามียาอะไร ข้าต้องทำตามนั้น”

ก่อนที่เรื่องประตูเมืองจะเกิดขึ้นนั้น ในกล่องยานี้เต็มไปด้วยยาของอ๋องหวย แต่ว่า วันนั้นที่เปิดดู กลับมีแต่ยารักษาฉุกเฉินและยาใช้ทาบาดแผล

“กล่องยานี้ถ้าหากว่าไม่มีเทวดาอยู่ก็คงจะเป็นภูตผี” หยู่เหวินเห้าพูดขึ้น

หยวนชิงหลิงหัวเราะ : “ข้าเองก็คิดแบบนั้น”

นางหยิบกล่องยาแล้วเปิดออก เมื่อวานตอนที่ดู ยาในกล่องนี้ล้วนแต่เป็นยาของอ๋องหวย

“เอ๊ะ?” หยวนชิงหลิงประหลาดใจ “วันนี้เกิดอะไรขึ้น?”

กลับมีแต่ยารักษาครรภ์ และยังมีนมบำรุงครรภ์ กับแคลเซียมด้วย

“มีอะไรหรือ?” หยู่เหวินเห้าไม่รู้ว่ายาพวกนี้คือยาอะไร แต่เห็นนางดูแปลกๆ จึงอดถามขึ้นไม่ได้: “คงไม่ใช่กล่องยาบอกเจ้าไปช่วยนางหรอกนะ?”

หยวนชิงหลิงมีสีหน้าแปลกๆ พลางส่ายหน้า “ไม่ใช่ ยาพวกนี้เป็นยารักษาการตั้งครรภ์ พระชายารองหลิวหรือ?แต่นางตายไปแล้ว”

“กล่องยาของเจ้าอาจจะมีปัญหาหรือเปล่า?ยารักษาครรภ์เจ้ายังไม่ต้องใช้ ในวังมีคนเก่งไม่น้อย” หยู่เหวินเห้าพูด

“อาจจะใช่” หยวนชิงหลิงเองก็ไม่ค่อยเข้าใจอารมณ์กล่องยาเท่าไหร่ ปล่อยไปก่อนละกัน

วันต่อมากรมพระนครไปที่จวนอ๋องจี้อีกครั้ง

และก็เป็นอย่างที่อ๋องจี้คิดไว้ ตอนที่สองคนกำลังทำความสะอาดอยู่ก็มองเห็นพระชายารองกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ตอนที่พวกเขาสองคนวิ่งมานั้น เพราะระยะห่างที่ค่อนข้างไกล ทหารจึงกระโดดลงไปช่วยแล้ว