หยวนชิงหลิงได้ยินที่นางพูด ก็รู้สึกประหลาดใจขึ้นมาเล็กน้อย สวีอีถึงขั้นกล้าแสดงอารมณ์โมโหโกรธาขนาดนี้ใส่อะซี่เลยหรือ?
คนข้างนอกเล่าลือว่าอะไรกันแน่? ถึงได้ทำให้เขาคับข้องใจถึงขนาดนี้ ? ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้ที่คนเขาเล่าลือกัน ตัวเขาก็รู้อยู่หรอกหรือ? เดาคร่าว ๆ ก็น่าจะรู้พอสมควร
เดิมคิดว่าเขาเป็นคนเรื่อย ๆ เฉื่อย ๆ ไม่เคยเก็บเอาข่าวลือไร้สาระพวกนี้มาใส่ใจ แต่คิดไม่ถึงว่าหัวใจของเขามันทั้งใสทั้งบางไม่ต่างจากกระจกมาโดยตลอด เจ้าโง่คนนี้ ทั้งที่คนอื่นทำแบบนี้กับเขาแท้ ๆ เขาก็ยังพยายามทำทุกอย่างด้วยใจที่มีเจตนาดีอย่างสุดกำลัง
หยวนชิงหลิงพูดว่า "คนที่ท่านย่าของเจ้าหามา แม้จะเป็นตระกูลผู้ลากมากดี ทั้งยังต้องมีบุคลิกกับนิสัยใจคอที่ดีมากแน่ แต่พอตอนนี้ได้เข้าใจสถานการณ์แบบชัด ๆ แล้ว จะเป็นไปได้หรือไม่ว่าบรรดาตระกูลที่ท่านย่าไปทาบทามไว้ อาจมีคนเคยพูดจาในทำนองที่ว่ารังเกียจการแต่งงาน ? หรือไม่ก็มีคนอื่นที่รู้เรื่องนี้แล้ว เอาออกไปพูดโพนทะนาว่าร้ายข้างนอก?”
ใบหน้าของอะซี่ห่อเหี่ยวลง พูดด้วยน้ำเสียงบูดบึ้งว่า “ข้าก็ไม่รู้ ถามอะไรไปเขาก็ไม่ตอบ ข้าเองก็ไม่กล้าบอกท่านย่า คิดว่าจะแอบไปสืบเองอย่างลับ ๆ สักหน่อย แต่ก็ไม่รู้ว่าจะสืบอย่างไร ถึงได้มาคุยกับพี่หยวนนี่ล่ะ”
“แล้วเจ้า... เจ้าอยากให้ข้าช่วยหรือไม่?” หยวนชิงหลิงถาม
อะซี่ลังเลไปครู่หนึ่ง "มันจะรบกวนท่านหรือไม่?"
"ไม่เป็นไรหรอก"
หยวนชิงหลิงยิ้มพลางหยิบผลไม้เชื่อมชิ้นหนึ่งใส่ปาก มองใบหน้าของอะซี่ที่ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาในทันใด อะซี่หนออะซี่ อย่างไรก็ยังมีนิสัยเหมือนเด็กอยู่วันยังค่ำ โกรธปุ๊บก็หน้าแดง รู้สึกหงุดหงิดก็หน้าบึ้ง ดีใจก็ยิ้มเสียจนหน้าบาน
หยวนชิงหลิงมอบหมายเรื่องนี้ให้ใต้เท้าทังจัดการ ใช้วิธีการปกติเพื่อทำความเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด
นับตั้งแต่เหตุการณ์ของคุณย่า นางพบว่าสมองของตัวเองเหมือนมีสวิตช์ที่ใช้บล็อกข้อมูลบางอย่างโดยอัตโนมัติ นางรู้ว่านี่คือกลไกป้องกันตัวเอง ใช้ป้องกันไม่ให้สมองของนางร้อนเกินไป จนทำให้เกิดอาการแฮงค์ได้
ดังนั้น ถ้าสามารถใช้วิธีปกติในการทำความเข้าใจสิ่งต่าง ๆ ได้ ก็ควรใช้สองแขนสองขาให้มากขึ้นหน่อย ข้างนอกมีคนวิ่งทำงานทำการกันให้ขวักไขว่ มีสิทธิพิเศษของการเป็นฮองเฮาอยู่ทั้งที ก็ควรจะใช้ให้บ่อย ๆ หน่อยถึงจะถูกต้อง
ประสบการณ์ด้านการสืบหาข่าวคราวของใต้เท้าทัง ก็นับได้ว่าค่อนข้างเจนจัดอยู่มาก ผ่านไปไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมข้อมูล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...