บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1921

หลังจากหยู่เหวินเห้าคุยงานในห้องทรงพระอักษรเสร็จ ก็กลับไปทานข้าวเที่ยงกับภรรยา

หยวนชิงหลิงรู้เรื่องที่สวีอีได้เลื่อนตำแหน่งแล้ว นางไม่รู้สึกกะทันหัน เพียงแค่รู้สึกว่าตำแหน่งนี้ได้มาช้าไปแล้ว

หยู่เหวินเห้าพูดขึ้นอย่างทอดถอนใจว่า “ข้ากระทำไม่ยุติธรรมต่อเขามาตลอด รู้สึกผิดต่อเขามาก ที่จริงควรจะเลื่อนตำแหน่งแต่แรกแล้ว”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “เจ้าไม่เลื่อนตำแหน่ง เพราะอุปนิสัยของเขายังต้องฝึกฝน และเจ้าก็ไม่วางใจให้เขาคบค้ากับคนอื่น เขาถูกหลอกได้ง่าย และถูกโน้มน้าวได้ง่าย หลังจากผ่านเรื่องนี้ คาดว่าต่อไปจะทำอะไรเขาก็จะระมัดระวังมากขึ้น ไม่หลงเชื่อ ช่วยเหลือคนอื่นง่ายๆ”

“ข้าไม่ค่อยวางใจเขาในทุกๆ ด้านจริงๆ ตอนนั้นหากแต่งตั้งเขาให้เป็นเจ้าพระยาตั้งแต่แรก ตอนนั้นเขายังเป็นหนุ่มมีกำลัง และเพิ่งสร้างผลงานกลับมา เพราะกลัวว่าจะไม่สามารถควบคุมนิสัย ก่อให้เกิดเรื่องได้ง่าย ถูกคนหลอกใช้ได้ง่าย”

“ดังนั้น รอจนถึงวันนี้ก็เหมาะสมแล้ว” หยวนชิงหลิงอิงอยู่ข้างกายเขา ใบหน้าชวนฝัน พร้อมพูดขึ้นว่า “สวีอีได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าพระยาแล้ว เขาโตเป็นผู้ใหญ่จริงๆ แล้ว”

หยู่เหวินเห้าพูดขึ้นอย่างหดหู่ว่า “เจ้าหยวน เจ้าสนใจผิดที่แล้ว ไม่ควรจะเป็นเรื่องที่เขาต้องย้ายออกไปหรือ?”

หยวนชิงหลิงหัวเราะ หลายปีมานี้ เขาอยู่กับสวีอีมาตลอด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนที่เป็นองค์ชายรัชทายาท แทบจะอยู่ด้วยกันตลอดเวลาทั้งวันทั้งคืน หลังจากเป็นฮ่องเต้ สวีอีก็อาศัยอยู่ในวังกับเขา

ตั้งแต่พวกเขาอยู่ด้วยกัน ก็ไม่เคยแยกจากกัน ถึงตอนวัยกลางคนค่อยแยกจากกัน ในใจเจ้าห้าจะต้องเสียใจแน่

นี่ต่างหากที่เป็นสาเหตุที่เขาไม่ยอกแต่งตั้งให้สวีอีรับภาระหนัก สวีอีอยู่ข้างกายเขา ในใจเขาค่อยวางใจ เพราะเรื่องสำคัญมากมายในชีวิตของเขา ล้วนผ่านมาพร้อมกับสวีอี

ผ่านไปสักพัก สวีอีกับอะซี่มาขอบพระทัย

พวกเขายังอยู่ในความปีติยินดีหลังจากได้รับการเลื่อนตำแหน่ง โดยเฉพาะสวีอียิ้มจนมองไม่เห็นตา ฟันหน้าแวววาวเป็นประกาย เป็นที่สะดุดตา