บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1936

คนที่เดินจากไปก่อนคือสวีอีกับเจ้าห้า ในใจของพ่อทั้งสองคนนี้ยังไงก็รู้สึกเสียใจ

โดยเฉพาะสวีอีตอนที่เห็นแววตากั่วเอ๋อจ้องมองดูผู้ชายคนนั้น ความรู้สึกนั้นราวกับถูกหนูข่วนหัวใจ ไม่เจ็บปวดมาก แต่ก็รู้สึกไม่ดี

เจ้าห้าก็เสียใจ สรรพสิ่งล้วนมีกฎเกณฑ์ของมันเอง พระอาทิตย์ขึ้นก็ต้องมีพระอาทิตย์ตกฉันใด ลูกสาวต้องแต่งงานฉันนั้น ไม่เปลี่ยนแปลงตามเจตจำนง

คิดจากกั่วเอ๋อไปถึงเจ๋อหลาน นับตั้งแต่เจ๋อหลานมาถึงโลกใบนี้ บางครั้งก็เหมือนเป็นการเสียดสีมาก จากตั้งครรภ์จนถึงคลอดออกมา จากเริ่มพูดจาจนถึงสามารถโต้เถียงได้ จากความไม่รู้และความเยาว์วัยสู่การท่องโลก ทุกย่างก้าวที่ลูกก้าวไป ล้วนแยกจากครอบครัวไม่ได้

แต่จู่ๆ ก็จะมีอีกคนหนึ่งปรากฏ คนคนนั้นไม่เคยมีส่วนร่วมในชีวิตก่อนหน้านี้ของนาง แต่กลับสามารถมีส่วนร่วมในชีวิตที่เหลือของนาง และกลายเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของนางคนนั้น พ่อแม่ญาติพี่น้องกลับต้องถอยห่างทีละก้าว

ลูกสาวคนหนึ่งที่เลี้ยงดูมาอย่างยากลำบาก ก็เพื่อยกให้กับคนอื่น? เหนื่อยเปล่าหรือ?

หรือว่าทุกอย่างนี้ล้วนเป็นเวรกรรมของผู้ชาย? เพราะเขาแย่งลูกสาวของคนอื่นมาจากพ่อแม่อีกคนหนึ่ง ลูกสาวคนนี้ก็เห็นเขาเป็นคนที่สำคัญที่สุดในเวลาต่อมา พ่อแม่คนนั้นก็รักษาความเจ็บปวดอยู่ตรงมุมหนึ่งอย่าเงียบๆ ลูกเขยมาแล้ว ยังต้องต้อนรับอย่างยิ้มแย้ม แสดงท่าทีชื่นชอบอย่างที่สุด

คิดแบบนี้ ในใจค่อยรู้สึกสบายขึ้นมาหน่อย

“ฮ่องเต้ จู่ๆ ข้าน้อยก็อยากดื่มเหล้า” สวีอีก้มหน้าก้มตาพูดขึ้น

เผชิญหน้ากับเรื่องแบบนี้ เป็นสิ่งที่ไม่มีทางเลือก สิ่งเดียวที่สามารถทำได้ก็คือดื่มเหล้านิดหน่อย แล้วก็หวนคิดถึงภาพตอนที่นางยังเด็ก

“ไปสิ ข้าดื่มเป็นเพื่อนเจ้า” เจ้าห้าตบไหล่ของเขา พร้อมพูดขึ้นว่า “เรื่องเศร้าแบบนี้ กลับต้องให้เจ้าเห็นเป็นเรื่องน่ายินดี น่าเศร้าใจจริงๆ”

“ไม่ต้องพูดแล้ว ข้าน้อยจะร้องไห้แล้ว” สวีอีสะอึกสะอื้น หันกลับไปมองดูแวบหนึ่ง พวกเขาเดินไปในสระน้ำนั่งลงในศาลาแล้ว ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันบ้าง กั่วเอ๋อยิ้มหัวเราะอย่างมีความสุข

ต้องโทษตัวเอง อายุขนาดนี้แล้วสายตาก็ยังดีอยู่

หยวนชิงหลิงกับอะซี่ก็กลับไปแล้ว เทียบกับความรู้สึกของผู้ชาย เมื่อผู้หญิงเผชิญหน้ากับเรื่องแบบนี้ อาจจะมีความเสียใจอยู่บ้าง แต่ความยินดีมีมากกว่า เพราะลูกสาวได้เจอคนที่ใช่คนนั้นแล้ว ซึ่งสำคัญยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด