บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1946

เจ๋อหลานบอกเรื่องที่คุณชายเสี่ยวหม้ายได้เป็นจอหงวนให้ถังกั่วเอ๋อรู้เป็นอันดับแรก

เดิมคิดว่าพี่สาวจะดีใจจนกระโดดโลดเต้น กลับคิดไม่ถึง นางเพียงแค่โล่งอก เผยรอยยิ้มที่โล่งอกออกมา พร้อมพูดขึ้นว่า “ดีจัง เขายอดเยี่ยมมากจริงๆ”

“แค่นี้?” เจ๋อหลานเห็นนางสงบเงียบ จึงพูดขึ้นว่า “ข้ายังคิดว่าเจ้าจะดีใจจนกรี๊ดร้องออกมา”

ถังกั่วเอ๋อดึงนางมานั่งลงแล้วพูดขึ้นว่า “ข้าดีใจมาก ดีใจที่สุด ดีใจจนพูดไม่ออก ช่วงเวลานี้เขาจะต้องทุกข์ทรมานอย่างมากแน่ ในที่สุดก็มีผลงานแล้ว ข้าก็โล่งอกแทนเขา”

เจ๋อหลานพูดว่า “เขายอดเยี่ยมมาก ข้อสอบครั้งนี้ยากมากจริงๆ แต่คำตอบของเขาทำให้ทุกคนพอใจอย่างมาก เสด็จปู่ยังบอกว่าเขาเป็นคนที่มีความสามารถที่หาได้ยาก”

“ไท่ซ่างหวงยังพูดเช่นนี้หรือ?” ถังกั่วเอ๋อแสดงท่าทางภาคภูมิใจ และรู้สึกประหลาดใจ

“ไม่โกหกเจ้าแน่ เสด็จปู่ยังไม่กลับหมู่ตึกเหมย คาดว่าคงจะเรียกเขามาเข้าเฝ้า พรุ่งนี้เขาก็จะเข้ามาในวัง พี่สาวอยากเจอเขาสักครั้งไหม?”

ถังกั่วเอ๋อครุ่นคิดสักพัก พร้อมพูดขึ้นว่า “ก็อยากอยู่ แต่พรุ่งนี้เขาเข้าเฝ้าเพื่อขอบพระคุณ และไท่ซ่างหวงก็จะพบเขา.... เขาไม่สะดวกที่จะมาวังหลัง ข้าก็ไม่สะดวกที่จะไปวังหน้า จะเจอกันได้อย่างไร? หากดึงดันไปหา ก็เป็นการเสียมารยาทมาก เวลายังอีกยาวไกล ไม่ต้องเร่งรีบในตอนนี้”

เจ๋อหลานยิ้มหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “นั่นก็ถูก สอบได้เป็นจอหงวนแล้ว เรื่องงานแต่งงานยังไงก็เป็นที่แน่นอนแล้ว รอเพียงให้พ่อมีพระราชทานให้แต่งงานลงมา”

ถังกั่วเอ๋อเอียงอาย ดึงมือเจ๋อหลานไว้ พร้อมพูดขึ้นอย่างจริงใจว่า “น้องสาว เหนื่อยเพราะเรื่องของข้าตั้งหลายครั้ง ขอบใจมากนะ”

“เราเป็นพี่น้องกัน จะพูดจาเกรงใจแบบนี้ทำไม?” ตาคิ้วเจ๋อหลานอบอุ่น รอยยิ้มเผยตรงมุมปาก ทำให้แลดูให้เห็นถึงใบหน้าอ่อนโยนนวลเนียน

ที่นางยอมวิ่งไปมาเป็นธุระให้ก็เพื่อหวังอยากให้พี่สาวมีความสุข แต่ก็มีเหตุผลของตนเอง

นางอยากเห็นถึงความรักที่งดงามที่สุด เหมือนอย่างที่พวกพี่ชายพูดถึง การสะสมประสบการณ์ความรัก

นางสามารถจัดการเรื่องทุกอย่างมากมายได้อย่างเรียบร้อย มีความคิดที่ชัดเจน เพียงทางด้านความรักที่หลังค่อนข้างไม่มั่นใจ

นางมีความรู้สึกดีต่อจิ่งเทียน เวลาอยู่กับเขาก็มีความสุขสบายใจมาก เขาละเอียดอ่อนทำให้นางสบายใจ