บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 20

หมอหลวงทุกคนต่างพากันตกตะลึงไปแล้ว

นี่มันเป็นไปได้อย่างไรกัน ? ไท่ซ่างหวงยังทรงเสวยพระกระยาหารลงได้อีกอย่างนั้นหรือ ? สภาวะหัวใจล้มเหลวที่เกิดนั้นร้ายแรงมาก จนถึงขั้นที่เข้าสู่ช่วงเวลาสุดท้ายของพระองค์แล้วแท้ๆ พระอาการน่ากลัวจนถึงที่ว่า เพียงจะดื่มน้ำลงไปสักคำ ก็ยังไม่อาจทำได้แล้วด้วยซ้ำ

หมอหลวงผู้วินิจฉัยรีบเข้ามาทันที หลังตรวจจับชีพจรของไท่ซ่างหวงแล้ว เขาก็ร้องไห้ไปพลางพูดไปพลางว่า "สวรรค์เมตตาเป่ยถังแล้ว สวรรค์เมตตาไท่ซ่างหวงแล้วพ่ะย่ะค่ะ!

การเต้นของชีพจรเริ่มดีขึ้นจนพ้นขีดอันตรายแล้ว

ผ้าม่านพลับพลาสีทองถูกม้วนขึ้น รวมถึงผ้าม่านสีฟ้าก็ค่อย ๆ ถูกเปิดออก ไท่ซ่างหวงทรงมีพระอาการอิดโรยอ่อนล้า พระองค์ทอดพระเนตรมองไปยังโถงตำหนักครู่หนึ่ง ตรัสด้วยสุรเสียงอันแหบพร่าว่า "จะคุกเข่าทำไมกัน ลุกขึ้นมาเถอะ!"

สุรเสียงที่รับสั่งออกมานั้น แม้จะฟังแทบไม่ต่างจากเสียงใบไม้แห้งที่ปลิดขั้วร่วงหล่น ทั้งแผ่วเบาและอ่อนระโหย แต่กลับเหมือนว่า มันดังกึกก้องอยู่ในหูของทุกคนอย่างไรอย่างนั้น

ทุกคนต่างแสดงสีหน้ายินดีอย่างยิ่ง หลังจากโขกหัวคำนับเสร็จก็รีบลุกขึ้น

ไท่ซ่างหวงทรงถอนพระปัสสาสะเบา ๆ สีพระโอษฐ์ที่เดิมทีเขียวคล้ำ ก็ค่อยๆจางหายไป ครั้นพระองค์กวาดสายพระเนตรมองจนทั่วแล้ว ก็ทรงตรัสถามอย่างเชื่องช้าว่า "เจ้าห้าล่ะ?"

ฉางกงกงรีบทูลตอบกลับไปว่า "อ๋องฉู่เป็นกังวลในพระอาการของฝ่าบาท จึงเป็นลมหมดสติไป ตอนนี้ถูกพาไปพักผ่อนยังตำหนักข้างแล้วพ่ะย่ะค่ะ"

"ไปเรียกเขามาที่นี่ซิ" ไท่ซ่างหวงตบ ๆ ที่หัวฝูเป่าเบา ๆ พระพักตร์เผยให้เห็นรอยแย้มพระสรวลอย่างรักใคร่เอ็นดู “ ไปเถอะ เด็กดี ข้ายังไม่ตายตอนนี้หรอก”

ฝูเป่ากระโดดลงไป พร้อมกับกระดิกหางแล้วเดินออกไปทันที

"ขอเชิญอ๋องฉู่เข้าเฝ้า!" ฉางกงกงร้องประกาศเสียงดังกังวาล

"ภรรยาของเขาผู้นั้น ... " ไท่ซ่างหวงทรงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พระองค์คล้ายมีพระอาการอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง ฝืนตรัสคำออกมาสองสามคำจากพระโอษฐ์อันแห้งผากว่า "ให้พวกเขาเข้ามาพร้อมกัน"

ทุกคน ณ.ที่แห่งนั้นต่างพากันประหลาดใจ

โดยเฉพาะฉู่หมิงชุ่ย นางถึงกับผงะไปครู่หนึ่งเลยทีเดียว ไท่ซ่างหวงทรงมีพระประสงค์จะพบหน้าหยวนชิงหลิง?

เนื่องจากไท่ซ่างหวงทรงมีพระอาการดีขึ้นแล้ว ฮ่องเต้หมิงหยวนจึงมีรับสั่งให้คนอื่นออกไปข้างนอกก่อน