บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 2037

บ้านรั่วซ้ำยังถูกฝนกระหน่ำทั้งคืน หมายถึงโล่หมันที่ตั้งครรภ์นั่นเอง

มาใช้ชีวิตอยู่ต่างแดน ยากจนข้นแค้นมาก และยังต้องส่งทรัพยากรต่างๆกลับไปให้เป่ยถังไม่ขาด มาตั้งท้องในช่วงคับขันเช่นนี้ อันดับแรกคือได้ขาดแรงงานไปแล้วหนึ่งคน และเพราะการตั้งท้องของนาง ยังต้องให้นางกินเนื้อเพิ่มมากขึ้นอีกด้วย

อีกอย่าง นางนั้นต้องได้กินอย่างถูกต้องตามครรลองคลองธรรม ไม่สามารถจะว่านางได้

แคว้นต้าโจวมั่งคั่ง แต่ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกเขาสักเท่าไหร่ พวกเขามาเพื่อชดใช้หนี้ ค่าเช่ากองทัพจำนวนสามแสนนายและอาหารเลี้ยงม้าเหล่านั้นทำให้พวกเขาไม่กล้าจะเอ่ยเงื่อนไขอะไรกับแคว้นต้าโจวได้อีก

อายที่จะเอ่ยปากขอร้อง ใครบ้างที่ไม่รู้สึกอับอายในใจ

เพราะฉะนั้น ความลำบากของตนเองก็ต้องแก้ไขด้วยตนเอง

ดีที่กองทัพแข็งแกร่ง ม้าก็แข็งแกร่ง คิดว่าเลี้ยงเด็กเพิ่มสักคนสองคนคงไม่มีปัญหา

เพียงแต่ ไม่ใช่แค่เรื่องที่จะเลี้ยงดูให้เติบใหญ่เท่านั้น แต่ก็ไม่สามารถเลี้ยงดูอย่างง่ายที่สุดกระมัง อย่างน้อยก็เป็นถึงเชื้อพระวงศ์ของเป่ยถัง ถ้าให้กินรำกินผักป่าคงเป็นการรังแกกันเกินไป

แต่ว่า นี่ล้วนไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่สุด ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดคือต้องรู้ให้แน่นอนว่านางตั้งครรภ์มานานแค่ไหนแล้ว ตอนนี้เป็นเดือนที่เท่าไหร่

ด้วยเหตุนี้ คนกลุ่มใหญ่จึงล้อมตัวโล่หมันเอาไว้เป็นจุดศูนย์กลาง นั่งล้อมวงเริ่มทำการวิเคราะห์ขึ้นมาทันที

“ประจำเดือนไม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้ว”ไม่เสียทีที่องครักษ์เงาดำเป็นเพื่อนกับผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ถ้าคำนวณจากประจำเดือน เป็นสิ่งที่เข้าท่าตามหลักวิทยาศาสตร์ที่สุด

โล่หมันนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ “จำไม่ได้แล้ว”

ใครจะไปจำเรื่องพวกนี้ได้ ทำงานยุ่งจนตัวเป็นเกลียวทุกวัน

องครักษ์เงาดำถลึงตาจ้องนาง “เจ้าจำไม่ได้ ทำไมเจ้าจึงจำไม่ได้ เมื่อก่อนเนื้อตากแห้งที่หอจัยซิงของเรา พอถึงสิ้นปียังมีจำนวนเท่าไหร่ที่ไม่ได้กิน เจ้ายังจำได้แม่นยำทีเดียว”

“มันจะเหมือนกันได้อย่างไรเล่า ”โล่หมันก็จ้องเขากลับไปเช่นกัน พูดจาไม่รู้จักเบาเสียงลงบ้าง ตอนนี้นางตกใจง่าย

แต่ยังดี ที่แม้โล่หมันจะลืม แต่หยู่เหวินเซียวกลับจำได้แม่น หลังจากมาที่นี่ไม่กี่วัน โล่หมันก็มีประจำเดือนหนึ่งครั้ง จากนั้นก็ไม่มีอีกเลย

“เจ้ารู้ดีขนาดนี้ได้อย่างไร”องครักษ์เงาดำถามเขา

หยู่เหวินเซียวกุมขมับเอาไว้ “เอาเป็นว่าข้าจำได้ก็แล้วกัน เจ้าไม่ต้องถามเรื่องนี้แล้ว มันสำคัญนักหรือไง รีบคำนวณวันเวลาเถอะ พวกเรามาที่นี่ก็เกือบจะครึ่งปีแล้ว”

“นั่นก็หมายความว่า ครึ่งปีก่อนหน้านี้ตอนที่พวกเรามาที่นี่ นางก็มีประจำเดือนแล้ว มากี่วัน”

“ห้าวัน”หยู่เหวินเซียวเป็นคนตอบคำถามแทน เรื่องนี้เขาก็จำได้ดี

“พวกเรามาตอนสิ้นปี ตอนนี้ก็ขึ้นสามค่ำเดือนหกแล้ว หมายความว่า ถ้าคำนวณตามนี้ ตอนนี้ท้องนางก็อายุครรภ์หกเดือนแล้ว”

“ไม่ใช่ห้าเดือนหรอกหรือ”องครักษ์ฟ้าผ่าถามอย่างประหลาดใจ

องครักษ์เงาดำเสริมขึ้นมาว่า “เจ้าไม่รู้อะไร ต้องนับตั้งแต่วันสุดท้ายที่ประจำเดือนมาแล้ว”