บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 2039

ด้วยเหตุนี้ วันนั้นหลังจากกลับไปถึง ก็คาดโทษคนท้องโตทันที

“คนที่กินมากที่สุดคือเจ้า ทำไมจึงไม่ทำงาน”

“ข้าตั้งครรภ์นี่นา”โล่หมันนิ่งอึ้งไป ยังจะถามอีกหรือ คนท้องจะไปทำงานได้อย่างไร คนท้องต่างก็ถูกทะนุถนอมดูแลเป็นอย่างดี

“เจ้าตั้งครรภ์ที่ท้อง ไม่ใช้ที่มือหรือขา มือกับขายังทำงานได้นี่นา หลังจากนี้พวกเราไปเก็บเห็ดกลับมา ขายไม่หมดเจ้าก็เอามาล้าง หั่นและตากแห้ง เมื่อเข้าหน้าหนาวพวกเราจะขายเป็นของแห้ง เข้าหน้าหนาวจะไม่มีเห็ดให้เก็บ ของแห้งต้องขายได้แน่”

“ไม่ได้ ตอนนี้ข้ารู้สึกตัวหนักมาก จะทำงานหนักพวกนี้ได้อย่างไร”โล่หมันส่ายหน้า หลังจากพักไปหลายวันก็ไม่อยากจะทำงานอะไรแล้ว

หยู่เหวินเซียวยังพอมีน้ำใจอยู่บ้าง “ไม่ต้องให้นางทำ ข้าจะกลับมาทำตอนกลางคืน”

“กลับมาทำตอนกลางคืนได้ แล้วถ้าตอนกลางวันตากแห้งอยู่เกิดฝนตกขึ้นมาเล่า นางจะไม่ช่วยเก็บหรือ”

โล่หมันพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นข้าสามารถช่วยเก็บได้”

องครักษ์เงาดำนวดไหล่พลางเดินเข้าไปดื่มน้ำ “ท่านหาทางเองแล้วกัน ถ้าฝนตกเสียหาย ท่านต้องรับผิดชอบ”

ทุกคนดื่มน้ำไปหนึ่งกระบวย แล้วก็ออกไปขายของ

ที่จริงคนที่ต้องการสินค้าคือภัตตาคารต่างๆ พวกเขามีคนเยอะ เห็ดที่เก็บกลับมาได้ทุกวันก็มีมาก หลายเจ้ารวมหัวกันจงใจกดราคาให้ต่ำลง ถ้าราคาสูงจะไม่ซื้อของพวกเขา

ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็เก็บไว้ไม่ได้อยู่ดี จะราคาถูกแค่ไหนก็ต้องขาย ไม่เช่นนั้นคงเน่าเสียหมด

แต่ว่า ครั้งนี้พวกเขาไม่ยอมขาย เห็ดรวมชนิดสามสิบอีแปะต่อหนึ่งชั่ง เห็ดที่ดีขึ้นมาหน่อยก็หกสิบอีแปะต่อหนึ่งชั่ง ถ้าราคาต่ำกว่านี้ก็ไม่ต้องมาคุยกัน

ผู้ซื้อเหล่านั้นเห็นว่าพวกเขาไม่กล้าที่จะไม่ขาย ก็โบกมืออำลา ในที่สุดพวกเขาก็ต้องเรียกให้กลับมาซื้อแน่

แต่เดินออกไปไกลมากแล้วก็ยังไม่ได้ยินเสียงเรียก หันกลับไปดู พวกเขาได้เก็บของและกำลังเดินกลับไปแล้ว

เช่นนี้ทำให้พวกเขารู้สึกหัวเสียมาก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไม่ต้องซื้อ

กลุ่มชายฉกรรจ์ยังคงออกไปเก็บเห็ดทุกวันเหมือนเดิม ไม่ช้าในจวนก็มีเห็นตากแห้งกองเอาไว้มากมาย

หลังจากที่โล่หมันหยุดพักเสพสุขได้ไม่นาน ก็เริ่มรู้สึกเบื่อ ในที่สุดก็ถลกแขนเสื้อมาช่วยทำงาน

เห็ดที่เก็บกลับมาได้นางจะทำหน้าที่จัดการ ทั้งล้างทำความสะอาด หั่น ตากแห้ง และจัดเก็บ

ในที่สุดพวกร้านค้าภัตตาคารก็ทนไม่ไหว เพราะเห็ดที่สดใหม่เช่นนี้ ลูกค้าต่างก็ชื่นชอบมาก ไม่มีเห็นดีๆให้กินติดต่อกันมาหลายวันแล้ว ลูกค้าต่างก็เริ่มโวยวาย

สุดท้ายก็ซื้อในราคาที่พวกเขาตั้งเอาไว้ แต่ก็ยังคงมีส่วนหนึ่งที่สามารถเก็บไว้ตากแห้งได้

สองเดือนครึ่งผ่านไป เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงที่เริ่มหนาวแล้ว

แต่ท้องของโล่หมันก็ยังคงไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ นางบอกว่าไม่เคยรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของลูกในท้องเลย

นี่มันน่าแปลกจริงๆ นอกเสียจากจะไม่ได้ตั้งท้อง ก็แค่เกิดลมในช่องท้องเท่านั้น

แล้วก็ไปตามท่านหมอมา ท่านหมอตรวจชีพจรอีกครั้ง ยังคงยืนยันว่าตั้งครรภ์

ท่านหมอบอกว่าท้องโตขนาดนี้แล้ว ดูแล้วน่าจะประมาณแปดเดือนกว่า กระทั่งใกล้คลอดแล้วด้วยซ้ำ น่าจะมีการเคลื่อนไหวในครรภ์ตั้งนานแล้ว