บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 2050

เพราะไม่ส่งเด็กกลับไป ดังนั้นแม่ของโล่หมันจึงมาดูหลาน

แม่ที่เข้มแข็งมาตลอด ตอนที่มองดูหลาน ก็แอบน้ำตาไหล

โล่หมันกอดนางจากด้านหลัง พูดข้างหูนางด้วยเสียงเบาว่า “แม่ ขอบคุณที่คลอดข้าออกมา ขอบคุณที่เลี้ยงข้าจนเติบโต”

แม่จับหลังมือของนางไว้ พร้อมน้ำตาไหล จะพูดว่าอย่างไรล่ะ? ลูกหมาป่าน้อยตัวน้อย ในที่สุดก็รู้จักบุญคุณพ่อแม่แล้ว

คนอื่นต่างพูดว่า หลังจากเป็นแม่คนแล้วก็กลายเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมา ตอนนี้เห็นทีว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ

ในขณะที่แม่หวั่นไหวอย่างที่สุด โล่หมันก็พูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “แม่ ตอนนี้ไม่ให้ลูกกลับไปด้วยแล้ว งั้นแม่ก็ไม่ต้องต่อเติมบ้านใหม่แล้ว เอาเงินต่อเติมบ้านแลกเป็นตำลึงให้ข้าดีไหม? ก็ไม่ใช่ให้ข้า ถือเป็นให้หลานทั้งสองของแม่ ที่นี่ราคาสิ่งของค่อนข้างแพง เงินเดือนข้ากับลูกเขยของแม่ไม่พอเลี้ยงพวกเขา”

แม่ผลักนางทิ้ง ไม่มี นางไม่มีความเป็นผู้ใหญ่ยังไม่เติบโต ไม่มีความกตัญญูเลย ยังเป็นคนที่ไม่รู้จักบุญคุณคนนั้น

สุดท้าย ยังคงซื้อเฟอร์นิเจอร์ให้พวกเขาอย่างโกรธโมโห เตียงนอนผ้าห่ม ยังทำเสื้อกันหนาว รองเท้าให้กับพวกทหาร ในครัวก็กองถ่านเงินไว้ โลกที่ช่างแสนดีขนาดนี้ พวกเขากลับขาดแคลนเสบียงขนาดนี้ น่าเศร้าใจยิ่งนัก

อยู่ที่นี่ไม่กี่วัน พวกเขาก็กลับไปแล้ว

จวนมีชื่อเรียกว่าจวนแม่ทัพใหญ่อ๋องเป่ยถัง หยู่เหวินเสียวอยู่ที่นี่อย่างมีอันจะกิน เป็นอ๋องชินของเป่ยถังยังได้รับแต่งตั้งให้เป็นแม่ทัพด้วย

ไทเฮาทั้งสองวังให้ความสนใจเด็กน้อยอย่างมาก มักจะส่งคนออกจากวังมาเยี่ยมบ่อยๆ เริ่มแรกสองสามเดือน มีความสุขทุกวี่วัน แต่ละวันเมื่อทำงานเสร็จก็รีบกลับมาหลอกลูกเล่น

มีความรู้สึกเหมือนบ้าน

ตอนนี้องครักษ์เงาดำอาบน้ำให้เด็กได้อย่างชำนาญมากแล้ว ตอนที่สระผมก็เอาเด็กนอนลงบนขา มือรองตรงท้ายทอย ถือช้อนอันเล็กตักน้ำขึ้นมาราด แบบนี้น้ำก็จะไม่เข้าตาเด็ก

พวกเขายังทำชั้นรองไม้ ชั้นล่างว่างเปล่า เอาชั้นรองไม้วางในอ่างอาบน้ำ เอาเด็กวางบนที่รอง ใช้ช้อนตักน้ำอาบ ไออุ่นน้ำร้อนด้านล่างลอยขึ้นมา ไอร้อนโอบล้อมเด็กน้อย ครั้งหนึ่งอาบได้สองคน สะดวกง่ายและสบาย

องครักษ์เงาดำชื่นชอบงานนี้อย่างมาก ทุกครั้งจะอาบจนเด็กตัวแดงค่อยอุ้มพวกเขามาสวมเสื้อผ้า องครักษ์ฟ้าผ่าบอกว่าเขาอาบจนเด็กน้อยจะกลายเป็นเจ้าเฒ่าน้อยกับแม่เฒ่าน้อยแล้ว

สวมเสื้อผ้าเขาก็คล่อง วางเสื้อผ้าไว้บนขา เช็ดตัวเด็กแห้งแล้วก็วางบนขา ห่อสวมเสื้อผ้า อุ้มขึ้นมาแล้วค่อยๆสวมแขนเสื้อ

พูดได้ว่า ตอนนี้นอกจากให้นมแล้ว ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้ ดังนั้นจึงทำทุกอย่าง

ไม่ ป้อนนมเขาก็เฝ้าดูอยู่ ทุกครั้งที่เด็กน้อยรีบดื่ม จนใกล้จะสำลัก เขาก็จะแตะหัวเจ้าเด็กน้อย ให้เขาค่อยๆดื่ม

แม่หมาป่าหิมะก็มีชื่อแล้ว คนหนึ่งชื่อน้าเสวี่ย คนหนึ่งชื่อน้าหลาง

น้าเสวี่ยค่อนข้างผอมหน่อย ขนขาวเป็นมันเงา รูปร่างงดงาม

น้าหลางเต็มไปด้วยเนื้อแข็งแรง ตรงหัวมีสัญลักษณ์เมฆเพลิง แลดูน่าเกรงขาม

พวกเขาเคยสงสัยว่าตอนนี้ลูกของน้าเสวี่ยกับน้าหลางใครเป็นคนเลี้ยง เพราะพวกมันมีน้ำนม แสดงว่าพวกมันเคยมีลูก

ปัญหานี้ ตอนที่พ่อของโล่หมันอยู่ก็เคยถามแล้ว ตอนนี้ลูกของพวกมันเลี้ยงอยู่ในเผ่าหมาป่าหิมะ ไม่มีหมาป่าหิมะละเลยพวกเขา ขอเพียงมีน้ำนม ล้วนป้อนนมให้มัน

สรุปแล้ว ยังไงพวกเขาก็ไม่อด

ทุกคนปรึกษากันแล้วต่างเห็นว่า หลังจากเด็กน้อยอายุได้ครึ่งขวบก็ไม่ต้องให้นมแล้ว ให้น้าเสวี่ยกับน้าหลางกลับไปเลี้ยงลูกของตนเอง

คนอื่นต้องพรากจากนั้น ยังไงก็เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดี

ตอนที่เด็กน้อยอายุครบสามเดือน เกิดเรื่องขึ้นอย่างหนึ่ง

จะว่าไปแล้ว ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี

วันนั้นองครักษ์เงาดำกลับมาที่จวนก่อนเวลา ระหว่างทางได้ช่วยผู้หญิงคนหนึ่ง เหตุเพราะม้าตกใจจึงวิ่งพล่านอยู่บนถนน ผู้หญิงคนนั้นหลบไม่ทัน จนเกือบถูกม้าเหยียบแล้ว

องครักษ์เงาดำกระโดดลอยมา นั่งอยู่บนหลังม้าคว้าจับสายบังเหียน ช่วยชีวิตผู้หญิงคนนั้นไว้

แล้วผู้หญิงคนนั้น เป็นลูกสาวของรองเจ้ากรมพิธีการ ชื่อเหวินเหยียนซูว อายุสิบแปดยังไม่แต่งงาน

ตอนปีที่ถึงวัยสาว แม่ป่วยจนเสียชีวิต ไว้ทุกข์สามปีไม่ได้แต่งงาน ปีนี้เพิ่งไว้ทุกข์ครบสามปี ที่บ้านจึงกำลังจะหาคู่ครองให้นาง

เจ้าชายขี่ม้าขาวช่วยเหลือสาวงามแบบนี้ ปกติมักจะสามารถได้เป็นคู่ครองกัน

ถึงแม้องครักษ์เงาดำจะนักเลงองอาจ แต่หน้าตาไม่เลว รูปหล่อ คิ้วดกตาโต คุณหนูเหวินเห็นแล้วก็พอใจ

และองครักษ์เงาดำยังมีน้ำใจอย่างมาก หลังจากช่วยเหลือนางแล้ว ยังมาส่งถึงจวนด้วยตนเอง ตอนอยู่ตรงหน้าประตูยังพูดเน้นย้ำว่า ต่อไปถ้านางออกไปจะต้องระวังตัวด้วย มองเห็นม้าต้องรีบหลบ ตรงที่คนเยอะก็ไม่ต้องเข้าไป พูดสั่งเยอะแยะเป็นเวลาตั้งครึ่งธูป

สุดท้ายค่อยจากไปอย่างอาลัยอาวรณ์ ตอนที่ไปยังหันกลับมามองคุณหนูเหวินอีกหลายครั้ง

ต่อมาอีกสองสามวัน องครักษ์เงาดำแลดูจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หากมีคนมาหา เขาก็จะรีบถามว่าใช่คนของบ้านรองเจ้ากรมคลังเหวินไหม ได้ยินว่าไม่ใช่ แววตาก็โศกเศร้าลง

หลังจากทุกคนรู้เรื่องนี้แล้ว ต่างแอบคุยกันอยู่อย่างลับๆว่า องครักษ์เงาดำหลงชอบคุณหนูเหวินแล้ว

เรื่องนี้รู้ไปถึงหูโล่หมันกับหยู่เหวินเสียว โล่หมันคิดไปคิดมา แล้วก็พูดกับหยู่เหวินเสียวว่า “เรื่องงานแต่งงานของพวกเขา เราต้องวางแผนหน่อยไหม?”

ถึงแม้เมื่อก่อนพวกเขาเคยพูดว่าไม่อยากแต่งงาน แต่เด็กนักเรียนก็พูดว่าไม่อยากเล่นกับเด็กนักเรียน แต่พวกเขาก็ชอบไปแกล้งเด็กผู้หญิง เพื่อดึงดูดความสนใจ

จะว่าไปแล้ว กฎแห่งการดึงดูดสิ่งตรงกันข้ามนั้นไม่สามารถที่จะต้านทานได้