โล่หมันไปถามองครักษ์เงาดำด้วยตนเอง “เจ้าเอาแต่ถามว่าคนของตระกูลเหวินมาหรือยัง เจ้ากำลังรอแม่นางเหวินอยู่หรืออย่างไร”
สองมือขององครักษ์เงาดำกุมไว้หลังท้ายทอย เอ่ยอย่างใจเย็นว่า “ไม่ได้รอ จะรอทำไม”
พูดจบแล้ว ก็เดินจากไป
โล่หมันเข้าใจเขาที่สุด ยิ่งแสดงออกว่าไม่ใส่ใจ ก็แปลว่ายิ่งใส่ใจมาก
เห็นที เป็นคนโสดอยู่ดีๆไม่อยากเป็น อยากจะหาคู่เสียแล้ว
แต่ว่า คนอย่างคุณหนูแห่งตระกูลเหวินจะชอบเขาหรือ
และก็ชอบเขาเข้าจริงๆ ผ่านไปสองวัน ก็มีคนในจวนมาหา ฮูหยินของเจ้ากรมพิธีการพาแม่สื่อมาด้วยตนเอง บอกว่าจะมาคุยเรื่องหมั้นหมายให้กับแม่นางเหวินซึ่งเป็นลูกสาวของรองเจ้ากรมพิธีการ
คนที่นางชอบ ก็คือองครักษ์เงาดำ
บอกว่าหลังจากที่ได้รับการช่วยชีวิตจากองครักษ์เงาดำในวันนั้น ก็คิดถึงเขาไม่ลืม อยากจะแต่งงานเป็นภรรยาขององครักษ์เงาดำ สร้างครอบครัวกับเขา
เรื่องแต่งงานครั้งนี้ตระกูลของท่านรองเจ้ากรมให้ความสำคัญมาก เพราะฉะนั้นจึงให้ฮูหยินของท่านเจ้ากรมช่วยออกหน้า ประเพณีของแคว้นต้าโจวนั้นค่อนข้างเปิดกว้าง เหตุผลเป็นเพราะไทเฮาหลง หญิงสาวมากมายจึงยอมที่จะไขว่คว้าความสุขของตนเอง
ตอนที่มาเจรจาเรื่องแต่งงาน ฝ่ายผู้ชายต่างก็ไม่อยู่บ้าน รวมไปถึงเสือและหมาป่าหิมะ เหลือเพียงโล่หมันและน้าเสวี่ยกับน้าหลาง ที่ยังคงดูแลเด็กๆที่ไทเฮาหลงประทานให้
โล่หมันคิดว่าอย่างไรเสียก็ต้องถามความคิดเห็นขององครักษ์เงาดำ เรื่องสำคัญคือถ้าหากองครักษ์เงาดำจะแต่งงาน ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องให้สินสอดบ้าง
แต่สถานะของพวกเขาในตอนนี้ ถ้าต้องให้สินสอด ต้องลำบากอย่างแน่นอน
นอกเสียจากฝ่ายผู้หญิงจะยอมให้องครักษ์เงาดำแต่งเข้าบ้าน ซึ่งนั่นก็เป็นพิธีการอีกอย่างไปเลย
ฉะนั้น โล่หมันจึงถามอย่างระมัดระวังว่า “ไม่ทราบว่าทางตระกูลเหวิน มีความคิดที่จะแต่งลูกเขยเข้าบ้านหรือไม่”
ฮูหยินเจ้ากรมพิธีการมองหน้ากับแม่สื่อ ในสายตามีแววประหลาดใจอยู่บ้าง หรือว่าพระชายาจะพูดภาษาของแคว้นต้าโจวได้ไม่ดีนัก เพราะฉะนั้นพวกนางก็เลยฟังไม่เข้าใจ
ใบหน้าของแม่สื่อเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ถามขึ้นมาว่า “พระชายา แต่งเขยเข้าบ้านที่ท่านว่า หมายถึงการที่ฝ่ายชายแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงใช่หรือไม่”
“ใช่ นั่นล่ะคือการแต่งเขยเข้าบ้าน ที่นี่มีประเพณีเช่นนั้นหรือไม่ ”
แม่สือพูดยิ้มๆว่า “มีน่ะมี แต่ไม่ทราบว่าพระชายาหมายถึงลูกเขยคนไหนที่จะแต่งเข้าบ้าน แล้วที่จวนพระชายามีคนอย่างจะแต่งเข้าบ้านเจ้าสาวหรือไม่ ข้าจะได้ช่วยหาบ้านที่เหมาะสมให้”
โล่หมันพูดว่า “ก็องครักษ์เงาดำไงเล่า”
ฮูหยินเจ้ากรมพิธีการกับแม่สื่อต่างก็นิ่งอึ้งไป แม่ทัพองครักษ์เงาดำหรือ ตอนนี้กำลังคุยเรื่องการแต่งงานขององครักษ์เงาดำอยู่แล้วนี่ไง มีหญิงสาวยอมแต่งงานด้วย แล้วทำไมต้องแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงด้วย
“ทางด้านตระกูลเหวิน ต้องการจะให้คุณหนูแต่งงานออกเรือน ท่าน…… ความหมายของท่านคือ อยากจะให้ท่านแม่ทัพองครักษ์เงาดำแต่งเข้าบ้านคุณหนูหรือ”แม่สื่อเกรงว่าพระชายาจะไม่เข้าใจความหมายที่นางพูด ฉะนั้นจึงพูดซ้ำขึ้นมาอีกครั้ง
โล่หมันยิ้มอย่างละอาย ไม่กล้าจะถามต่ออีก เพราะจะทำให้ดูแร้นแค้นมาก
“เรื่องนี้ ข้าต้องถามองครักษ์เงาดำก่อน ข้าตัดสินใจเองไม่ได้ ”
“ถูกต้อง อย่างไรเสียก็ต้องถามความคิดเห็นของท่านแม่ทัพองครักษ์เงาดำ”ฮูหยินเจ้ากรมพิธีการก็หัวเราะออกมา เห็นได้ชัดว่าเป็นกันเองมาก “แต่ว่า ทางด้านตระกูลเหวินนั้นจริงใจจริงๆ ขอให้พระชายาส่งเสริมให้การแต่งงานที่ดีงามครั้งนี้สำเร็จด้วยเถอะ”
“ได้ ข้าจะพยายาม ”โล่หมันพูดพลางพยักหน้า แม้จะรู้สึกว่าองครักษ์เงาดำเองก็มีใจให้กับแม่นางเหวินอยู่ แต่เรื่องนี้นางไม่กล้าพูด ก่อนที่จะได้รับการพยักหน้ารับจากองครักษ์เงาดำ ระวังคำพูด ต้องระวังคำพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...