บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 2052

ได้ยินคำพูดนี้เข้า ทุกคนต่างก็ทำเสียงดูถูก เป็นเช่นนี้จริงๆ ทำไมช่วยชีวิตคุณหนูเอาไว้ แม้แต่เงินสักแดงก็ขี้เหนียวไม่ให้เป็นรางวัล

สุดท้ายยังจะมาเอาเปรียบผู้มีพระคุณ จะให้ลูกสาวแต่งงานออกเรือนมาแย่งข้าวพวกเขากินอีก เชื่อถือไม่ได้เลยจริงๆ

หยู่เหวินเซียวอุ้มเจิ้นลี่ไปอย่างเงียบๆ ในเมื่อเรื่องนี้ไม่สำเร็จก็แล้วไปเถอะ ทิ้งความหวังไว้ให้หวางลิ่วเยว่บ้าง

อย่างน้อยก็เป็นคนจากบ้านเดียวกัน รู้ไส้รู้พุงกันดี เชื่อถือได้

ตอนนี้ไม่ว่าอย่างไรโล่หมันก็เป็นคนที่มีระดับสูงกว่าพวกเขาหนึ่งชั้น ได้เริ่มคิดวางแผนในการใช้ชีวิตอีกรูปแบบหนึ่งแล้ว ไม่ได้คิดเพียงแต่เรื่องที่จะทำให้กินอิ่มนอนอุ่นเท่านั้น เพราะฉะนั้น ตอนที่ฮูหยินกรมพิธีการกับแม่สื่อมาคุยเรื่องแต่งงาน นางได้ใคร่ครวญอย่างถี่ถ้วนแล้ว

แต่ตอนนี้เมื่อได้ยินความคิดขององครักษ์เงาดำ ก็เริ่มรู้สึกว่ารูปแบบมันเล็กลง เมื่อนำมาคิดอย่างละเอียด ก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ทำไมตระกูลเหวินไม่ให้รางวัลเป็นเงิน ช่วยชีวิตลูกสาวพวกเขาเอาไว้ แต่ไม่ตอบแทนอะไรเป็นการขอบคุณเลย

การทำตัวเช่นนี้ ช่างเป็นคนไร้วิสัยทัศน์จริงๆ

ฉะนั้น พรุ่งนี้นางจะให้คำตอบกลับไป บอกว่าองครักษ์เงาดำได้มีคนที่ชอบอยู่ที่บ้านเกิดแล้ว ไม่สามารถแต่งงานกับคุณหนูของตระกูลเหวินได้

นางเน้นย้ำเป็นพิเศษว่า เรื่องที่องครักษ์เงาดำช่วยคุณหนูของ ตระกูลเหวินเอาไว้ มาจากจิตใจที่มีคุณธรรมของชาวยุทธเท่านั้น เพื่อช่วยคนเท่านั้น ไม่ได้หวังสิ่งอื่นใด

หลังจากที่ฮูหยินกรมพิธีการได้ยินแล้ว แม้จะรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง แต่ก็รู้สึกชื่นชมในการวางตัวขององครักษ์เงาดำมาก จึงยกนิ้วโป้งให้กับโล่หมัน “แม้ว่าเป่ยถังของพวกท่านจะจนไปสักหน่อย แต่ก็มีคนดีอยู่มาก โดยเฉพาะคนที่มีคุณธรรมหาญกล้าอย่างแม่ทัพองครักษ์เงาดำที่ควรค่าแก่การยกย่อง ความหมายของพระชายาหม่อมฉันเข้าใจแล้ว ทางด้านตระกูลเหวิน หม่อมฉันรู้ดีว่าควรจะตอบอย่างไร”

แม่สื่อยังคงไม่ตายใจ ถามขึ้นมาอีกว่า “จะไม่พิจารณาอีกครั้งหรือ แม่นางเหวินจิตใจดีมีคุณธรรมมาก ถ้าหากแต่งงานกับนาง แค่สินสอดติดตัวนางที่มีอยู่มากมายแล้ว คิดว่าคงจะสามารถเปลี่ยนแปลงการใช้ชีวิตของพวกท่านให้ดีขึ้น……” “ไม่ต้องพูดแล้ว ”ฮูหยินได้ยินแม่สื่อกำลังจะพูดเรื่องที่ทำลายศักดิ์ศรีของอีกฝ่ายออกมา จึงรีบห้ามเอาไว้ แม้ว่าเรื่องที่เป่ยถังยากจนนั้นเป็นเรื่องที่ใครๆต่างก็รู้กัน แต่ไม่ว่าอย่างไรคนตรงหน้าก็เป็นถึงพระชายาของเป่ยถัง จะให้พูดถึงข้อเสียต่อหน้านางได้อย่างไร

โล่หมันกลับไม่สนใจ เพราะชินกับเรื่องนี้แล้ว

เมื่อส่งพวกนางแล้ว โล่หมันก็ตกอยู่ในภวังค์ความคิด ตระกูลเหวินไม่ได้ให้ของขวัญขอบคุณ ทำเกินไปจริงๆ

ไม่ ไม่ สิ่งที่จะครุ่นคิดไม่ใช่เรื่องนี้ นางส่ายหน้าไปมาครู่หนึ่ง

แต่งงานแล้วมีความสุขหรือ คนเราจำเป็นต้องแต่งงานจริงๆอย่างนั้นหรือ

แม้ว่าจะต้องแต่งงานแน่ๆ แต่คนเรามีชีวิตอยู่บนโลก ก็ต้องลองดูมิใช่หรือ กลุ่มผู้ชายติดตามพวกเขามาที่นี่จากเป่ยถัง ชีวิตไม่ได้มีอะไรดีขึ้น ยังคงลำบากยากแค้นเหมือนเดิม

ช่างไม่ยุติธรรมกับพวกเขาจริงๆ

อีกอย่าง พวกเขาส่วนใหญ่ก็เลยเวลาที่จะแต่งงานมีครอบครัวแล้ว จนตอนนี้ก็ยังคงอยู่กันอย่างโดดเดี่ยว เมื่อก่อนมักจะบอกว่าไม่อยากแต่งงาน อย่างองครักษ์ลับผี ซึ่งก่อนหน้านี้อยากจะจับคู่เขากับหยู่เหวินฝู ก็ถูกเขาปฏิเสธกลับมาอย่างดุดัน

เพียงแต่ เป็นไปได้หรือไม่ว่าพวกเขาแค่คำนึงถึงสถานการณ์ที่เป็นอยู่ แต่ที่จริงในใจก็อยากจะแต่งงานมีครอบครัวเหมือนกัน

โล่หมันคิดว่าถึงเวลาต้องเรียกประชุมแล้ว ต้องปรึกษาปัญหานี้กับทุกคนในเชิงที่ลึกมากขึ้น

ด้วยเหตุนี้ ตอนค่ำหลังจากกินอาหารค่ำแล้ว นางก็เรียกให้ทุกคนไปรวมตัวกันที่ลานบ้าน ถามขึ้นว่า “เพราะเรื่องขององครักษ์เงาดำกับคุณหนูของตระกูลเหวิน ทำให้ข้าคิดได้หลายเรื่อง คนเราเกิดมาชาตินี้ มีเรื่องใหญ่บางเรื่องในชีวิตไม่ว่าอย่างไรก็ต้องทำให้เสร็จสิ้น อย่างเช่น การแต่งงานมีลูก สร้างครอบครัวหารายได้ พวกเจ้าก็อายุไม่น้อยแล้ว ถ้าหากจะแต่งงานก็ต้องรีบเลือกสรรกันแล้ว เพราะถ้าอายุมากแล้ว เกิดอยากจะแต่งงานขึ้นมา ก็ไร้อารมณ์ ไร้กำลังกันแล้ว ”

ทุกคนต่างก็จ้องมองโล่หมันอย่างสงสัย จากนั้นก็มองหน้ากัน หรือว่า ให้นางอยู่บ้านดูแลลูกทุกวัน ทำให้สมองนางพังไปแล้ว