บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 2063

วันเวลาที่อยู่เป่ยถังผ่านไปอย่างรวดเร็ว อีกทั้งพอรู้ว่าลาของแม่ทัพหลี่หายไป พวกเขายังช่วยกันออกตามหาด้วย หามันก็หาพบอยู่หรอก ทว่าลาชราภาพเกินไปแล้วจริงๆ ยังสงสัยว่าแก่จนสมองเลอะเลือนจึงไม่รู้ทางกลับ ดังนั้นทุกคนจึงระดมทุนซื้อม้าตัวหนึ่ง ในฐานะที่เป็นแม่ทัพของเป่ยถัง คู่ควรแก่การมีม้าตัวหนึ่ง

แม่ทัพหลี่จูงม้า น้ำตาไหลริน ชาตินี้เขามีดวงชะตาโชคร้าย นับจากงานเลี้ยงนั้นในวันนั้นของปีนั้นแล้ว เริ่มจากแทบผลาญเงินของเขาจนสิ้น ความโชคดีของเขาก็หลั่งไหลไม่ขาดสาย

ช่วงเวลาแห่งความเปรมปรีดิ์เกษมสันต์มักผ่านไปอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวพวกเขาก็เริ่มเร่งเดินทางอีกแล้ว

อำลาเป่ยถัง จิตใจหนักอึ้ง เดินทางออกไปไกลมากแล้ว ครั้นหันกลับมายังมองเห็นคนกลุ่มนั้นยืนอยู่บนหอประตูเมือง คราวนี้จี๋เอ๋อร์ไม่ได้ตามมา เขาเหมือนบุรุษที่เติบใหญ่แล้ว ยืนอยู่กับคนอื่นๆ ส่งพวกเขาด้วยสายตา

เมื่อเล่าความถึงตรงนี้ โล่หมันก็กินอิ่มแล้ว ดื่มเพียงพอแล้ว จบแต่เพียงเท่านี้

เซเว่นอัพเก็บปากกาบันทึกเสียง หากยังเล่าไม่จบอีก แบตเตอรี่ของปากกาบันทึกเสียงจะหมดแล้ว

เขาลุกขึ้นมา โค้งคำนับให้โล่หมัน มอบความเคารพสุดซึ้งของตน

หากไม่มีพวกเขา ก็ยังไม่มีเป่ยถังในวันนี้

โล่หมันยิ้มพลางตบบ่าเขาแล้วจากไป

เซเว่นอัพไม่ได้ไป แต่เรียกน้ำชามากาหนึ่ง หวนรำลึกถึงเรื่องนั้นอย่างอ้อยอิ่ง

จากนั้น เขากลับไปที่หอจัยซิงอีกครั้ง ไปถามผู้เฒ่าทั้งหลาย ถามว่าทำไมตอนนั้นพวกเขาถึงไม่แต่งงาน

ผู้เฒ่าทั้งหลายยังคงประโยคเดิม ไม่อยากแต่งงาน ไม่มีความคิดนี้ และไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน

เซเว่นอัพรู้ทัน ล้วงตั๋วเงินออกมาวางบนโต๊ะแผ่นหนึ่ง มองทุกคนที่อยู่รอบตัว “ข้าต้องการฟังความจริง”

ดวงตาในห้องพลันเป็นประกาย

องครักษ์เงาดำยื่นมือออกไปหยิบ แต่เซเว่นอัพกดตั๋วเงินเอาไว้ “อันดับแรก คำแถมแรกก็คือ ทำไมทุกครั้งที่ถามพวกท่าน พวกท่านต้องกลบเกลื่อนด้วย”

องครักษ์เงาดำตอบ “พูดน้อยไม่เปลืองแรงไง ใครไม่ขี้เกียจอธิบายบ้าง”

อีกอย่าง ใครจะคิดว่ายังมีคนใช้เงินซื้อเรื่องพวกนี้อีก หากรู้แต่แรกเขาก็เก็บงำความลับให้มากหน่อยแล้ว